De oorlog tegen de mensheid

Het vijandig offensief waarmee de mensheid momenteel geconfronteerd wordt is van een ongekende proportie en kwaadaardigheid. Nooit eerder in de geschiedenis is een gehele wereldbevolking op deze schaal aangevallen door een dergelijke vijand.

Die vijand heeft de bedoeling om ieder individu op aarde te onderwerpen aan zijn dictatuur en regime. Om de gehele wereldbevolking te onderwerpen, in totale armoede en slavernij.

De hele corona-campagne is daarbij slechts het voorgerecht. De bedoeling is het slopen van alle bestaande sociale en economische structuren. Hierdoor zal de gehele mensheid in totale armoede en ontreddering gebracht worden.

Vervolgens zal die vijand zich opwerpen als "redder" en minimale bestaansmogelijkheden aanbieden, op voorwaarde van volledige gehoorzaamheid. Dat wil zeggen dat voedsel en onderdak gerantsoeneerd (individueel toegewezen) zullen worden. Alleen wie zich volledig gehoorzaam gedraagt, en perfect doet wat hem opgedragen wordt, zal kunnen overleven op een absoluut bestaansminimum.  

Voor een dergelijke situatie bestaat een woord: slavernij. Deze keer wereldwijd en voor alle mensen op aarde, behalve de vijand.

Daarnaast zal de vijand ons inspuiten met stoffen en die ons ziek, gedwee en volledig traceerbaar en bestuurbaar maken. Miljarden mensen zullen zo worden vermoord. Het zal veruit de grootste genocide aller tijden betekenen. De overgebleven populatie zal op chemische wijze dociel en bestuurbaar gemaakt zijn. Mentaal gecastreerd en als willoze robots op de digitale infrastructuur aangesloten.

Zolang we niet gaan beseffen dat dit is wat er op het spel staat, heeft de vijand vrij spel. Zolang we geloven dat het over corona en gezondheid gaat, en ons druk blijven maken over “besmettingen”, ziektesymptomen en cijfers, en daarom niet zien wat er werkelijk aan het gebeuren is, zal de vijand aan het langste eind trekken.

De vijand voert zijn offensief uit VIA de zittende regeringen. Regeringen die geïnfiltreerd zijn door de vijand en ermee collaboreren.

Wil de mensheid ook maar enige kans maken tegen deze vijand, zijn handlangers en zijn offensief, MOETEN we onszelf ertegen in bescherming nemen. Dat wil zeggen dat we NIET kunnen toestaan dat de aanval ons nog verder raakt.

Zonder de uitvoerders van het offensief (de regeringen) staat de vijand met lege handen. Alleen en uitsluitend het massaal negeren van die regeringen, kan het tij keren. We zullen moeten beseffen dat we nu geconfronteerd worden met een ongekende kwaadaardigheid en misdaad. Maar dat die misdaad alleen gepleegd kan worden als wij ons laten blijven misleiden.

Daarvoor is het noodzakelijk dat we de misleidingsinstrumenten (media) massaal de rug toekeren. Zet uit die televisie en zeg je abonnement op de krant op. Luister niet meer naar politici en de met hen collaborerende “deskundigen” en instituties. Als wij massaal doen alsof ze niet bestaan en er niet meer op reageren, zullen ze ophouden te bestaan, en hebben we deze vijand geen kans gegeven. Dan hebben we ons ervan bevrijd.

Doen we dat niet, dan zal dit het einde betekenen van het leven zoals we dat kennen, en voor velen het einde van het leven zelf. Het is letterlijk nu of nooit.

De vijand

De mensheid is in te delen in twee soorten individuen: mensen met macht over anderen en mensen waarover macht wordt uitgeoefend. Zij die de orders uitdelen, en zij die ze moeten opvolgen.

Macht is het vermogen het doen en laten van andere mensen te dicteren. Dat betekent dat die andere mensen dat niet meer zelf kunnen bepalen. De macht van de één, bestaat dus uit de onvrijheid van de anderen.

Veruit de meeste mensen leven liever in harmonie met hun medemensen dan over ze te heersen. Machthebbers hebben een geheel andere mentaliteit. Zij willen per definitie de vrijheid van anderen afnemen, want hun macht bestaat nergens anders uit dan uit onvrijheid van die anderen.

De aantrekkelijkheid van macht zit hem in het vermogen om van mensen te profiteren. Machthebbers exploiteren mensen. Dat wil zeggen dat ze niet alleen vrijheid afnemen, maar zich ook de opbrengsten van de inspanningen van mensen toe-eigenen.

Iemand die jouw vrijheid en eigendom wil afnemen, is je vijand. Machthebbers zijn dus per definitie de vijand van de mensheid.

De beste manier om macht te verkrijgen, is je voor te doen als weldoener en beschermer. De beste manier om daar in te trappen, is dat te geloven. Je zou zeggen dat niemand zo naïef is om zich zodanig om de tuin te laten leiden. Maar in werkelijkheid gebeurt het desondanks massaal.

Hoe meer macht iemand heeft, hoe meer mensen hij onder zich heeft, en dus hoe meer mensen hij kan commanderen. De meest “succesvolle” machthebbers, staan bovenaan. Zij commanderen degenen in de laag onder zich, en diegenen weer de laag daaronder, enzovoort. Dat heet de “chain of command”.

Geld is macht. Iedereen kent die uitdrukking. Dat betekent dat degenen met het meeste geld, de meeste macht hebben. Zij zijn dus de grootste vijand van de rest van de mensheid.

Regeringen staan daar ruim onder. Die regeringen worden aangestuurd door de toplaag, en staan dus nooit in dienst van de bevolking, maar in dienst van de vijand. Regeringen maken dus deel uit van de vijand. Politici collaboreren met de vijand van de mensheid.

Alleen omdat veel mensen geloven dat regeringen in dienst staan van de bevolking, en omdat ze daarom de orders en regels daadwerkelijk uitvoeren, hebben regeringen macht over ze. Die mensen hebben, zonder het zelf te beseffen, hun lot in handen van hun vijand gelegd. Daarmee collaboreren ook zij, onbewust, met die vijand.

Regeerders zijn er altijd op uit om anderen tot gehoorzaamheid te dwingen. Het is hun “vak”. Daarom bestaan er geen “goede” regeringen. Iedere regering, in welke vorm dan ook, is de vijand van de bevolking.

Zodra mensen dit gaan beseffen, is het afgelopen met die vijand. Die hele regering bestaat uit slechts enkele tientallen machtzoekers/misdadigers. Als de bevolking beseft dat het per definitie misdadigers betreft die uit zijn op de vrijheden en eigendommen van die bevolking, dan is er geen enkele reden meer om aan ze te gehoorzamen. Dan is het voldoende om ze de rug toe te keren en hun orders gewoon te negeren. Waarom zou je immers gehoorzamen aan je vijand?

In deze tijd van enorme veranderingen en onthullingen, wordt het in hoog tempo duidelijk dat regeringen er helemaal niet voor de bevolking zijn, maar dat ze deel uit maken van de vijand. Het zijn collaborerende misdadigers die in dienst staan van de grootste en machtigste criminelen van wereld.

Hun ware aard wordt nu glashelder. Het is niet langer te verhullen. Openlijk maken die regeringen nu misbruik van hun eerder, onder leugens en bedrog verkregen, macht. Dat moeten dat ze nu heel snel doen, want nu is er nu nog een substantieel deel van de bevolking dat niet beseft met een misdadige vijand van doen te hebben.

Om te voorkomen dat wij (de bevolking) ten prooi vallen aan hun geplande dictatuur, moeten ook wij nu heel snel handelen. Dat wil zeggen dat we moeten beseffen met een gevaarlijke vijand van doen te hebben, en dat we die zo snel mogelijk de rug moeten toekeren.

Als de bevolking de regering niet langer erkent als “autoriteit” en dus niet meer aan ze gehoorzaamt, is het afgelopen met ze. Want als we dat wel blijven doen, dan zullen we in zeer korte tijd letterlijk ALLES aan ze verliezen.

En dus zit er nu niets anders op dan ons eigen plan te gaan trekken, en ons dus niet langer van bovenaf te laten aansturen. Niet langer te vertrouwen op externe autoriteiten, maar op onze eigen autoriteit. Op ons geweten, ons verstand en ons gezonde besef. Onze EIGEN beslissingen te gaan nemen, en daar verantwoordelijkheid voor te gaan dragen. Want dat is de werkelijke definitie van vrijheid.

Dat vergt een omschakeling, en dus een inspanning, maar het is noodzakelijk. Want als de huidige ontwikkelingen één ding duidelijk maken, dan is het hoe gigantisch kwetsbaar we onszelf maken als we ons lot in handen (blijven) leggen van een clubje regeerders.

Zijn vaccins veilig?

Zijn vaccins veilig? 


Dat is een onzinnige en irrelevante vraag. Hij is simpelweg niet correct te beantwoorden. 


Het is vergelijkbaar met vragen "zijn ambtenaren oprecht?". Of "zijn mensen aardig?". Het woord "ambtenaar" of "mens" zegt helemaal niets over oprechtheid of aardigheid. Het woord "vaccin" zegt helemaal niets over veiligheid.


Zijn pillen veilig? Dat hangt ervan af wat erin zit! Het begrip "pil" zegt niets over de samenstelling ervan. 


Of vaccinaties veilig of onveilig zijn, wordt bepaald door de inhoud ervan. En de inhoud wordt bepaald door degene die het vaccin samenstelt. 


De bewering achter een vaccin is dat het ons beschermt tegen ziekte, en dus een positieve bijdrage levert aan onze gezondheid. Die bewering kan juist of onjuist zijn. 


Als de bewering onjuist is, dan is het vaccin dus slecht voor onze gezondheid. Er zij dan twee mogelijkheden:
1 - De samensteller van het vaccin heeft goede bedoelingen, maar heeft fouten gemaakt.
2 - De samensteller/verkoper van het vaccin heeft andere bedoelingen dan hij beweert.


Het is voor onszelf onmogelijk om te weten wat de samenstelling van een vaccin is. We hebben dus geen andere keuze dan af te gaan op beweringen van de samenstellers en de verkopers ervan. 


Het criterium is dus: hebben we vertrouwen in de vakbekwaamheid en de oprechtheid van de aanbieders? En dat is een uiterst belangrijke vraag, want onze gezondheid staat op het spel. 


Wanneer iemand ons een pil aanbiedt, en beweert dat die pil heilzaam is, zouden we hem dan zonder blikken of blozen doorslikken? Zonder te weten wat erin zit? En zonder zeker te weten of de aanbieder het beste met ons voorheeft? Of zich vergist? Of wellicht andere bedoelingen heeft?


Wanneer we ons een vaccin laten inspuiten, zonder zelf te kunnen controleren wat de samenstelling en de werking ervan is, dan maken we ons extreem kwetsbaar voor fouten of onoprechte bedoelingen van de verstrekker van het vaccin. Dat betekent dat we erg terughoudend zouden moeten zijn voordat we zoiets toestaan. 


Zou de verstrekker fouten gemaakt kunnen hebben? Of erger: zou de verstrekker belang kunnen hebben bij het toedienen van schadelijke stoffen? 


Op dit moment zijn het overheden en farmabedrijven die vaccins promoten. Uitsluitend als we die overheden en farmabedrijven als 100% vakbekwaam, oprecht en betrouwbaar beschouwen, zouden we kunnen overwegen om ze toestemming te geven ons te laten inspuiten met (voor onszelf) oncontroleerbare stoffen. We vertrouwen dan volledig op onze inschatting van de betrouwbaarheid van de aanbieders. 

En die inschatting kunnen we alleen maken op basis van de ervaringen die we hebben met overheden en farmabedrijven. Als die zich altijd als volledig betrouwbaar hebben bewezen, en we daar dus louter uitstekende ervaringen mee hebben, dan zouden we het accepteren van zo’n vaccin kunnen overwegen. Het is dan aan ieder individu zelf om daar een afweging in te maken en een besluit over te nemen. 

Maar als die overheid het accepteren van een vaccin verplicht wil maken, of dreigt met uitsluiting bij weigering, dan zouden alle seinen op rood moeten staan. Als het weigeren van een vaccin redelijkerwijze onmogelijk wordt - bijvoorbeeld via wetgeving - dan bestaat er geen goede mogelijkheid meer om onszelf in bescherming te nemen tegen fouten of onoprechte bedoelingen. 

En zelfs al zouden de huidige overheid en de farmabedrijven uitsluitend goede bedoelingen hebben (wat me een erg naïeve overtuiging lijkt) en uitsluitend foutloze, veilige vaccins promoten, dan nog is dat slechts een momentopname. Als wetgeving die het aanvaarden van vaccins verplicht stelt er eenmaal is, dan kunnen we niet meer terug. Dan kunnen toekomstige regeringen, overheden en fabrikanten ons letterlijk inspuiten met wat ze maar willen. En met die toekomstige instanties hebben we nog geen enkele ervaring. 

Het levensgrote gevaar van verplichte vaccinaties, zit hem dus niet primair in de samenstelling bestaande vaccins maar in het verdwijnen van de mogelijkheid vaccins te weigeren. Ook als die samenstelling verandert en wel schadelijk (of nog schadelijker) wordt. Ook als we (nu of in de toekomst) te maken hebben/krijgen met onoprechte regeringen. Ook als we de farmabedrijven, overheden, en de samenstelling van de afgedwongen vaccinaties niet meer vertrouwen. 

Het werkelijke gevaar is dus het verdwijnen van de mogelijkheid het zelf te beoordelen, en daarop onze beslissing te baseren. Al was het maar omdat vaccins in ieder geval schadelijk KUNNEN zijn. 

Wat is het doel van de corona-campagne?

Iedereen met een werkend waarnemingsvermogen, heeft inmiddels gezien dat de wereldwijde corona-campagne niets met volksgezondheid te maken heeft.
Wat is dan WEL de bedoeling? WAAROM deze wereldwijde campagne? Met welk doel?







Het doel is totale herinrichting van de wereld. Gebruik makend van beschikbare technologie.

Stap voor stap:

1- Het vernietigen van alle bestaande sociale en economische structuren
2- De gehele mensheid daarmee in totale schaarste en ontreddering brengen
3- Vervolgens introduceren van centrale/digitale rantsoenering (absoluut bestaansminimum). Van leven naar overleven. Het systeem bepaalt wie overleeft en wie niet
4- Het massaal uitdunnen en verzwakken van de wereldpopulatie via vaccins en verhongering
5- Het installeren van de digitale dictatuur. Voor ieder individueel gedrag/consumptie is digitale toestemming/toegang vereist
6- Totale digitale surveillance, op individueel niveau. Uitsluiting als bestraffingsmethode. Ongewenst gedrag? Geen toegang tot levensbehoeften! Ongehoorzaamheid = Sterven
7- Overbodig maken van handhaving door politie en justitie. Het digitale systeem is bepalend. Nee is nee. Met een computersysteem valt niet te discussiëren
8- Het centrale digitale systeem bestuurt alle mensen. Privileges voor gehoorzame mensen. Uitsluiting voor ongehoorzame
9- De bestuurders zijn anoniem, en bevinden zich aan de andere zijde van de digitale muur. De wereld wordt door hen digitaal geregeerd vanaf één plek. Één wereldregering dus
10- Alle mensen op de wereld, worden vanaf één centrale plek bestuurd. Zonder de mogelijkheid zich daaraan te onttrekken of er effectief bezwaar tegen te maken
11- Afschaffen van geld, en vervangen door toegekende of afgenomen privilegepunten op basis van gewenst/ongewenst gedrag
12- Totale centrale controle van ieder individu op de wereld. De eigenaren van het systeem bepalen via de technologie hoe en waar iedereen woont, welk werk hij/zij doet, wat hij/zij buiten het werk doet, wat hij/zij consumeert en wanneer, en wat hem/haar is toegestaan. En wat niet.


Om dit mogelijk te maken, moet de samenleving eerst worden vernietigd. Wie een nieuw gebouw wil neerzetten, moet het bestaande immers eerst slopen. De corona-campagne is de start van de sloop. De maatregelen zullen de gewenste ineenstorting veroorzaken. De ineenstorting zal een ongekende humanitaire ramp veroorzaken. De humanitaire ramp zal het nieuwe systeem "rechtvaardigen".

Alleen onze massale weigering mee te gaan met de maatregelen, kan dit scenario voorkomen. Het goede nieuws is, dat we daartoe op ieder moment kunnen besluiten. Het eindresultaat wordt dus door ons bepaald.

Vrijheid moeten we zélf bewaken

“Een bevolking die haar vrijheden en verworvenheden niet actief bewaakt, valt altijd en onherroepelijk ten prooi aan dictatuur”.

Hoewel hij deze zin nooit letterlijk heeft uitgesproken, schuif ik hem graag in de schoenen van George Orwell. Voor mij vat deze zin de essentie van zijn werk en zijn boodschap uitstekend samen.

Het betekent dat de bevolking altijd zélf verantwoordelijk is voor de bewaking van haar eigen vrijheid. Instituties en personen met zeggenschap over anderen (wat de definitie is van macht) zullen immers altijd méér macht willen. Het is hun business. Precies zoals varkenshouders altijd méér controle over het gedrag en de productiviteit van hun varken nastreven, streven de “menshouders” dat per definitie na over de bevolking.

De enigen die hier grenzen aan kunnen stellen, zijn de leden van de bevolking zelf. Er is dus altijd sprake van een spanningsveld tussen tegengestelde belangen. Die van mensen en die van de menshouders.

Privacy

Wij (de bevolking) hebben regering en overheid krachtige instrumenten in handen gegeven. Het idee daarachter is dat een slagvaardig bestuur die instrumenten nodig heeft om het land efficiënt te kunnen besturen. In het belang van de bevolking.

Maar daarin schuilt ook een groot risico. Diezelfde instrumenten kunnen ook worden ingezet tegen de bevolking. Wetgeving, handhaving en bestraffing kunnen immers ook worden ingezet als instrumenten voor het vergroten van de zeggenschap en de macht van de bestuurlijke klasse, ten koste van de vrijheden en verworvenheden van die bevolking. Onze menselijke geschiedenis staat letterlijk bol van dit verschijnsel.

In het verleden hebben mensen daarom grenzen gesteld aan overheidsbemoeienis. Dat kwam omdat die mensen door schade en schande hadden geleerd dat het zeer verstandig is om een overheid op een gezonde en veilige afstand te houden. En dus een mate van privacy te waarborgen. Tot hier en niet verder! Met wat de overheid niet weet, kan ze zich immers ook niet bemoeien. Met wat ze wel weet, zal ze zich bemoeien.

Privacy is dus niet primair een moreel thema, maar eerst en vooral een praktisch onderwerp: het op veilige afstand houden van een overheid. Een overheid die beschikt over krachtige dwangmiddelen. En daarmee letterlijk gevaarlijk kan zijn.

Overheden die beweren dat onze gegevens bij hen altijd in veilige handen zijn, liegen dus per definitie. Ze zijn erop uit de grenzen aan hun macht op schuiven. In hun voordeel en dus in ons nadeel. Bij overheden is ons private leven juist in de onveiligst denkbare handen. Omdat zij alle middelen hebben om er misbruik van te maken.

Albert Heijn kan ons niet dwingen om haar producten af te nemen op straffen van boetes. De overheid wel. Shell kan ons niet dwingen te gehoorzamen en ons gevangen zetten als we dat niet doen. De overheid wel. Unilever kan geen gelegitimeerd geweld op ons loslaten als ons gedrag hun niet bevalt. De overheid wel.

Privacy IS bescherming tegen de overheid. Daar komt het hele begrip privacy vandaan. Het is de betekenis ervan.

Veiligheid en gemak

Regeringen en overheden (machthebbers) zullen dus altijd proberen hun macht en zeggenschap over de bevolking te vergroten. Het is - zoals Orwell ook volkomen terecht aangeeft - inherent aan hun aard. Het is de onvermijdelijke keerzijde van een samenleving die zeggenschap verleent aan bestuurders.

Die bestuurders kunnen het vergroten van hun macht over de bevolking niet al te openlijk afdwingen, want dat zal op weerstand stuiten. Verhulde methoden zijn dus noodzakelijk.  

Om de bevolking bereid te krijgen haar vrijheden verder in te leveren, moet die bevolking daartoe verleid worden. En die verleiding gebeurt altijd onder de argumenten “veiligheid” en/of “gemak”.

- Het uitbannen van contant, anoniem geld zal een enorme aderlating betekenen voor onze vrijheden. Overheden en banken krijgen daarmee volledig inzicht in ons individuele bestedingspatroon en kunnen vervolgens dwang inzetten door middel van individuele uitsluiting tot specifieke producten en diensten.  Maar ook voor het afstraffen voor ieder ander ‘ongewenst’ gedag. Bijvoorbeeld zoiets eenvoudigs als op een terras zitten, of bij oma op bezoek gaan (zoals nu het geval is). Niet gehoorzaam? Geen toegang! Om de bevolking digitaal betalen te laten accepteren, wordt pinnen gepromoot. Onder de argumenten “veiligheid” en “gemak”.

- Het uitrollen van het 5G netwerk, geeft de overheid beschikking over een uiterst krachtig technologisch instrument om nog veel dieper door te dringen in ons private leven, en om zich daar vervolgens mee te gaan bemoeien. Om iedereen, tot in de meest intieme details van ons leven, te controleren en ons gedrag af te dwingen. Het wordt verkocht onder de argumenten van “razendsnel internet” en “niet achterop raken bij de wereldeconomie”. Ook hier onder de argumenten “gemak” en “veiligheid”.

- Het verplicht maken van vaccinaties geeft de overheid toegang tot de chemische privacy van ons lichaam. Dwangmedicatie is het ultieme machtsmisbruik. Het vernietigt letterlijk de laatste grens van onze privacy: de zeggenschap over ons lichaam. Het is dan ook levensgevaarlijk. Desondanks wordt het verkocht onder het argument “veiligheid”.

Met name het argument “veiligheid” is dus een erg effectief middel om mensen te verleiden om afstand te doen van hun vrijheden. Om die reden zullen overheden het verlangen naar veiligheid altijd proberen te stimuleren.

De meest efficiënte manier daarvoor, is de perceptie van onveiligheid te vergroten. Hoe onveiliger mensen zich voelen, hoe groter het verlangen naar veiligheid immers wordt. En hoe groter de bereidheid tot het afstaan van vrijheid in ruil voor die “veiligheid”.

De corona-crisis

De huidige ‘corona-crisis’ is hier een schrijnend en kolossaal voorbeeld van. Nu mensen extreem bang (gemaakt) zijn, verlangen ze dusdanig naar veiligheid, dat ze bereid zijn al hun vrijheden ervoor in te leveren. Wanneer een bevolking vrijwel al haar vrijheden heeft afgestaan, is er sprake van dictatuur.

Regeringen en overheden over (vrijwel) de hele wereld hebben, in samenwerking met de reguliere media, een mondiaal angstoffensief opgezet. “Noodsituaties” zijn uitgeroepen, en die moeten een rechtvaardiging geven om fundamentele rechten en vrijheden te overrulen onder het excuus van “overmacht”. En dat terwijl alle feiten en cijfers aangeven dat de impact van corona niet significant anders is dan die van een jaarlijks griepseizoen.

Zonder het geloof van de bevolking in een uitzonderlijk gevaar van corona, zouden de huidige maatregelen volledig ondenkbaar geweest zijn. In een normale situatie zouden we er niet over piekeren om mee te gaan met maatregelen als beroepsverboden, verbod elkaar op te zoeken, afgesloten grenzen,  verplichte isolatie (lees detentie), censuur, oproepen tot elkaar aangeven bij autoriteiten, etc. En zelfs elkaar vriendelijk de hand schudden, is op draconische straffen komen te staan.

Allemaal verschijnselen die eerder associatie oproepen met een fascistische dictatuur dan met vrijheid. Allemaal maatregelen die de zeggenschap van de macht in één klap extreem vergroten, en dus ten koste gaan van onze vrijheid. Meegaan in deze ontwikkeling, betekent dus dat we geloven dat fascisme en dictatuur bescherming kunnen bieden tegen gevaar en bedreiging. Maar daarmee houden we geen rekening met de extreme gevaren van dat fascisme en die dictatuur zélf. En dat is de mensheid in het verleden al erg vaak, erg duur komen te staan.

Tenslotte

Orwell had volkomen gelijk toen hij zei dat het bewaken van onze vrijheden de verantwoordelijkheid, en dus de taak van de bevolking zélf is.  Daarvoor is het nodig dat we begrijpen hoe de macht te werkt gaat. Om te voorkomen dat we ons, voor de zoveelste keer, laten misleiden en onderwerpen. 

Als we beseffen hoe inbrekers te werk gaan, kunnen we ons huis beter beschermen. Als we begrijpen hoe machthebbers te werk gaan, kunnen we onze vrijheid beter bewaken.

Want als we dat nalaten, of niet opmerken, zullen we (ook nu weer) onherroepelijk ten prooi vallen aan dictatuur.

- Dit artikel in eerder verschenen in De Andere Krant, editie Vrijheid, 5 mei 2020. deanderekrant.nl

De werkelijke schade van corona

Ik heb slecht nieuws. We gaan allemaal dood. Niemand zal de dans ontspringen.

Klinkt heftig, nietwaar? Toch is het absoluut waar. Doodgaan is de onvermijdelijke uitkomst van het leven. Letterlijk niemand ontsnapt eraan. Het is voor IEDEREEN onverbrekelijk aan het leven verbonden.

Dat betekent dat doodgaan OP ZICH niet erg is. Het is letterlijk  doodnormaal.

De werkelijke schade van corona, is dus NIET doodgaan. ALLE mensen gaan tenslotte dood. En altijd ERGENS aan. Wat er WEL toe doet, is het verlies van levensjaren. De werkelijke schade van corona, is dus alleen uit te drukken in verloren levensjaren. Niet in aantal overledenen. 

Om een beeld te krijgen van de omvang die schade, kunnen we de cijfers erbij pakken. Zodat we een gefundeerde afweging kunnen maken. Bovendien kunnen we die schade dan vergelijken met andere verschijnselen. Verschijnselen die ook verlies van levensjaren opleveren. Zoals bijvoorbeeld VERKEER.

Laten we de schade op een rijtje zetten:

Op dit moment zijn er in Nederland 1487 mensen overleden met corona. De gemiddelde leeftijd van de overledenen was ongeveer 80 jaar. De gemiddelde levensduur is (afgerond) 81 voor mannen en 83 voor vrouwen. Gemiddeld dus 82 jaar. Dat betekent dus een gemiddeld verlies van 2 levensjaren.

Dat wil dus zeggen dat het verlies van levensjaren door corona 1487 x 2 jaar is. Oftewel 2974 verloren levensjaren.

Wanneer we dit vergelijken met verkeersslachtoffers (cijfers CBS over 2018) dan zien we dat er 678 mensen overleden als gevolg van verkeersongevallen. De gemiddelde leeftijd van het slachtoffer was ongeveer 53 jaar.

Dat betekent dat er per verkeersslachtoffer gemiddeld 28,5 levensjaren verloren gingen. In totaal gingen ongeveer 19.323 levensjaren verloren in het verkeer.

Dit betekent dat er door verkeer jaarlijks ongeveer 6,5 keer zoveel levensjaren verloren gaan dan door corona.  

Corona: 2974 verloren levensjaren

Verkeer: 19.323 verloren levensjaren (en dat ieder jaar). 

En dan hebben we het alleen over kwantiteit. De KWALITEIT van de verloren levensjaren, zouden we echter ook moeten meewegen. Veruit de meeste corona-overledenen waren al ernstig ziek. De (gemiddeld) 2 jaren die ze zonder corona nog hadden geleefd, zouden kwalitatief een stuk minder zijn dan de verloren levensjaren van een 53 jarige met een gemiddelde gezondheid, zoals bij de verkeersslachtoffers.

Wanneer wij het onacceptabel vinden dat levensjaren verloren gaan (zeker als dat levensjaren zijn van betrekkelijk jonge, vitale mensen), dan zou een verkeers-shut-down de perfecte maatregel zijn. Met gegarandeerd resultaat! Zonder verkeer zullen er immers NUL verkeersdoden zijn. We zouden (jaarlijks!) het verlies van bijna 20.000 levensjaren. voorkomen.

Het zou, net als bij de corona maatregelen, echter verlies van vrijheid en economische activiteit opleveren. Maar omdat er bij corona - ondanks een shut-down - toch nog mensen zullen overlijden aan de gevolgen van die corona, en bij een verkeers-shut-down niet, zou het wel een veel grotere winst opleveren, gemeten in geredde levensjaren.

Toch denk ik dat de meeste mensen het een volledig bizar idee vinden om verkeer af te schaffen. Natuurlijk vindt iedereen het erg dat er mensen in het verkeer overlijden, maar de prijs om dat te voorkomen (afschaffen verkeer), is idioot hoog.

Het bevreemdt me daarom dat een vergelijkbare maatregel (vrijheid en economie voor een belangrijk deel platleggen) WEL toegejuicht wordt. Een maatregel bovendien, die ook maar zeer beperkte winst in levensjaren oplevert (om van de kwaliteit van die jaren nog niet te spreken).

Maatregelen die ook nog eens ernstig afbreuk doen aan de KWALITEIT van leven, voor iedereen. Ze gaan ten koste van vrijheid, welvaart en welzijn. Ze gaan ten koste van de kwaliteit onze resterende levensjaren.

En, als de aankomende crisis als gevolg van de maatregelen, de armoede vergroot, gaat het óók ten koste van de KWANTITEIT. In Nederland sterven mensen die in armoede leven, immers (gemiddeld) 8 jaar eerder. Er leven in Nederland ongeveer een miljoen(!) mensen in armoede.

Dat betekent dat armoede 1 miljoen x 8 verloren levensjaren veroorzaakt. Dat zijn 8 miljoen verloren levensjaren! Tegen nog geen drieduizend door corona. Dat zijn 2666 maal zoveel verloren levensjaren!

Nu maatregelen nemen met grote risico’s op de groei van de armoede, om enkele duizenden verloren levensjaren door corona te voorkomen, is afgezet tegen de werkelijke schade volkomen buiten proportie. Zowel kwantitatief als kwalitatief.

Liefde voor het Leven

In deze tijd, waarin niemand zijn aandacht op iets anders lijkt te kunnen richten dan op de gevaren van corona, is de hele samenleving gefocust op het voorkomen van sterfgevallen.

In onze angst voor de dood zijn we daarom bereid om vele essentiële zaken - zaken die het leven nou juist leefbaar maken - te offeren in ruil voor (vermeende) veiligheid.

Zaken zoals onze vrijheid, het maken van sociaal contact en onderlinge toenadering, het bijeen komen, kunnen doen waar we goed in zijn (werken), het hebben van keuzemogelijkheden (ook over onze eigen gezondheid) en zelfs het nemen van enig risico, want ook dat geeft kleur aan het leven.

Anders gezegd: nu lijkt het dat we meer belang hechten aan onze angst voor de dood, dan aan onze liefde voor het leven.

Het is natuurlijk heel begrijpelijk. Als we van ons leven houden, dan willen we het behouden. Maar om daarvoor nou juist die zaken die het leven waardevol maken – en WAAROM we dus van dat leven houden – op te offeren met als enig doel het te verlengen; daarmee zouden we het paard wel eens achter de wagen kunnen spannen.

Het klinkt hard, maar een gered leven is niets meer dan een uitgestelde dood.  Die dood die we uit alle macht proberen te vermijden, maar die uiteindelijk voor iedereen onvermijdelijk is. Des temeer reden, naar mijn smaak, om die kostbare resterende tijd van leven niet te ontdoen van de zaken die dat leven nou juist het leven WAARD maken.

Op dit moment lijkt alle aandacht echter op de dood te liggen, en lijkt de kwaliteit van leven volkomen ondergeschikt geworden te zijn.

Begrijp me niet verkeerd: het vermijden van onnodig overlijden is absoluut van groot belang, en dat geldt zeker niet alleen bij corona. Maar als dat betekent dat we onder totale controle moeten leven, gedwongen worden om sociaal contact te vermijden, gedicteerd moeten worden wanneer we waar heen mogen gaan, en met wie, of met hoeveel vrienden, tot welke medicatie (bijv. vaccin) we gedwongen worden, tot grotere armoede gedreven worden, etc., dan wordt het leven zodanig grimmig dat een belangrijk deel van de dingen die het leven waardevol maken, verdwijnt. Dan LEVEN we veel minder.

Als we LEVEN voor een belangrijk deel moeten inleveren om de dood te vermijden, dan verliezen we onze liefde voor het leven (ons levensgeluk), en dus onze gehechtheid eraan, en daarmee uiteindelijk ook onze aversie voor de dood. Het sterk toenemende aantal zelfmoorden is daar nu al een voorbode van. Dan schieten we ons doel ver voorbij.