Gevoel

Ik ben geen emotioneel mens. Spijt, verdriet, verlangen, angst: emoties gaan allemaal over dingen die er niet meer zijn, of er nog niet zijn. Kortom, over de afwezigheid van zaken.  

Maar ik ben wel een gevoelig mens. Mijn gevoel heeft mij altijd geduldig gediend. Ik heb er soms niet naar geluisterd - ik verzette me er soms tegen - maar achteraf bleek dat altijd een vergissing te zijn.

Mijn gevoel had steeds gelijk, zonder dat ook maar ééns op te eisen. Mijn gevoel wees mij altijd op de waarheid over de dingen die wel aanwezig waren, zonder me daartoe te dwingen.   

Vanavond huilde ik. Ik schrok, ik ben dat niet gewend. De tranen bleven komen en stroomden over de deplorabele staat waarin de mensheid zich bevindt.  

Deze geweldige schepselen, die tot zoveel grootsheid is staat zijn, die de vrijheid en de mogelijkheid hebben om als goden op aarde een paradijs te scheppen, die het cadeau van vrijwel oneindig potentieel zomaar ontvingen.  

Deze fascinerende, fabelachtige creaturen elkaar te zien vernietigen, vermoorden, naar het leven te staan, doet soms pijn aan mijn hart. Maar het ergste van alles: hun eigen grootsheid te zien ontkennen en zichzelf daarom te verkwanselen aan de minsten onder hen. De minsten die daarom de machtigsten geworden zijn. Letterlijk ten hemel schreiend.  

Daarop wees mij mijn gevoel. Dat gevoel dat me nooit in de steek liet. Deze gids die ieder van ons gewoon heeft mogen ontvangen en gebruiken. Onderdeel van het fantastische cadeau dat het leven is. Maar waarvan zo vaak en zo veel wordt geloofd dat het zonder waarde en zonder glans is, en daarom in zoveel gevallen niet eens wordt uitgepakt.

Het is de werkelijke definitie van het woord "zonde".

Maar tegelijkertijd zei datzelfde gevoel ook dat het cadeau er nog steeds is, dat het nog steeds kan worden uitgepakt en gebruikt. Het is niet te laat. Zolang we leven is het nooit te laat. Dit onnoemelijke menselijke potentieel is geduldig. Net zo geduldig als mijn gevoel.  

Het is er altijd en het zal altijd tot onze beschikking staan, zonder het ons kwalijk te nemen dat we het zo lang genegeerd hebben. 

Altijd dienstbaar, zonder voorwaarden. Altijd aanwezig, zonder op te dringen. Altijd liefdevol, zonder verwachtingen. Altijd indrukwekkend, zonder trots. Altijd krachtig, zonder geweld. Altijd en voor eeuwig onkwetsbaar, zonder verweer.

Dit besef kent geen verwachting, geen doel en geen plan. Het is niets meer dan een mogelijkheid. Want wij mensen hebben zelfs de vrijheid om onze grootste schatten niet te gebruiken. De mogelijkheid ze in een hoek te gooien en er niet naar om te kijken.  

Het is werkelijk, letterlijk en altijd aan ons.