Ik ben geen emotioneel mens. Spijt, verdriet, verlangen, angst: emoties gaan allemaal over dingen die er niet meer zijn, of er nog niet zijn. Kortom, over
Maar ik ben
wel een gevoelig mens. Mijn gevoel heeft mij altijd geduldig gediend.
Ik heb er soms niet naar geluisterd - ik verzette me er soms tegen - maar
achteraf bleek dat altijd een vergissing te zijn.
Mijn gevoel had steeds gelijk, zonder dat ook maar ééns op te eisen. Mijn gevoel wees mij altijd op de waarheid over de dingen die wel aanwezig waren, zonder me daartoe te dwingen.
Mijn gevoel had steeds gelijk, zonder dat ook maar ééns op te eisen. Mijn gevoel wees mij altijd op de waarheid over de dingen die wel aanwezig waren, zonder me daartoe te dwingen.
Vanavond huilde ik. Ik schrok, ik ben dat niet gewend. De
tranen bleven komen en stroomden over de deplorabele staat waarin de mensheid
zich bevindt.
Deze geweldige schepselen, die tot zoveel grootsheid is
staat zijn, die de vrijheid en de mogelijkheid hebben om als goden op aarde een paradijs te
scheppen, die het cadeau van vrijwel oneindig potentieel zomaar ontvingen.
Deze fascinerende, fabelachtige creaturen elkaar te zien
vernietigen, vermoorden, naar het leven te staan, doet soms pijn aan mijn hart. Maar het ergste van alles:
hun eigen grootsheid te zien ontkennen en zichzelf daarom te verkwanselen aan de
minsten onder hen. De minsten die daarom de machtigsten geworden zijn. Letterlijk ten hemel schreiend.
Daarop wees mij mijn gevoel. Dat gevoel dat me nooit in de
steek liet. Deze gids die ieder van ons gewoon heeft mogen ontvangen en
gebruiken. Onderdeel van het fantastische cadeau dat het leven is. Maar waarvan
zo vaak en zo veel wordt geloofd dat het zonder waarde en zonder glans is, en
daarom in zoveel gevallen niet eens wordt uitgepakt.
Het is de werkelijke definitie van het woord "zonde".
Maar tegelijkertijd zei datzelfde gevoel ook dat het cadeau
er nog steeds is, dat het nog steeds kan worden uitgepakt en gebruikt. Het is
niet te laat. Zolang we leven is het nooit te laat. Dit onnoemelijke menselijke
potentieel is geduldig. Net zo geduldig als mijn gevoel.
Het is er altijd en het zal altijd tot onze beschikking
staan, zonder het ons kwalijk te nemen dat we het zo lang genegeerd hebben.
Altijd dienstbaar, zonder voorwaarden. Altijd aanwezig,
zonder op te dringen. Altijd liefdevol, zonder verwachtingen. Altijd
indrukwekkend, zonder trots. Altijd krachtig, zonder geweld. Altijd en voor
eeuwig onkwetsbaar, zonder verweer.
Dit besef kent geen verwachting, geen doel en geen plan. Het
is niets meer dan een mogelijkheid. Want wij mensen hebben zelfs de vrijheid om
onze grootste schatten niet te gebruiken. De mogelijkheid ze in een hoek te
gooien en er niet naar om te kijken.
Het is werkelijk, letterlijk en altijd aan ons.
10 opmerkingen:
Hoi Pieter,
Het is inderdaad doodzonde,
in die ervaring ben je niet alleen...
Die tranen komen voort uit het besef van wat er niet is, maar wat er wel zou kunnen zijn.
Het is het contrast tussen de Werkelijkheid en het Potentieel die deze Emotie veroorzaakt.
Dit betekent echter niet dat het er niet zou mogen zijn doordat het een Emotie betreft in plaats van een Gevoel.
De tranen en bijbehorende Emotie waren er gewoon... Het is een uiting van wie je Werkelijk bent: een mens die niets liever wil dan cocreëren in Vrijheid, Harmonie, en Geluk.
Waarom zou je ervoor kiezen dat in jezelf af te wijzen?
Je hebt zelf gezegd:
"De Waarheid is oneindig", "Bewustzijn is oneindig",
"Bewustzijnsgroei is oneindig".
Dit is een mooi moment om een stap in Bewustzijn te zetten.
Namelijk door de volgende overtuiging: 'Emoties horen bij Onwaarheid en Strategie en die zou ik daarom niet moeten hebben' te vervangen door de overtuiging: 'Emoties horen bij mij en het is belangrijk mijzelf volledig te aanvaarden'.
Onderbouwing:
1) Emoties horen, net zoals Gevoelens, nu eenmaal bij de mens. Zo zijn wij voortgekomen uit de natuur.
2) Het hebben van een Visie van een betere wereld en het tegelijkertijd zien van een wereld die daar (nog) niet is leidt onvermijdelijk tot het ervaren van verschil tussen die 2 mogelijkheden en dus ook tot Emotie. Als je dit verschil echter niet zou ervaren dan zou verandering simpelweg niet mogelijk zijn.
3) Het onderdrukken van Emoties kost veel energie en verzwakt je.
4) Als je je Emoties toelaat kun je ze daarna loslaten.
5) Het herkennen van Emoties zorgt voor een groter Inzicht in jezelf.
6) Je Emoties (en Gevoelens) serieus nemen is een onmisbaar element van het hebben van zelfrespect.
7) Wat er niet meer is... Wat er nog niet is... wat zou het je kunnen schelen welke status het heeft in de tijd terwijl het voor JOU belangrijk is!
Uit dit alles kunnen we ook een hogere Waarheid afleiden. Die is niet enkel op jou gericht maar een algemene observatie van mij over mensen die zich scharen onder dit 'genre' van wereldvisie.
Deze Waarheid is dat het niet wijs is je almaar te focussen op het beoordelen van je gedachten.
Bewust zijn en af en toe bijsturen is heel erg goed.
Maar veroordelen en zelfs hele categorieën gedachten en gevoelens pertinent afwijzen veroorzaakt verkramping en het negeren van een heel deel van de Werkelijkheid.
Het new age-idee van het blijven hangen in je eigen gekozen gedachten/gevoelens/'vibration' zorgt er namelijk voor dat je in een bubbel gaat leven en alleen je eigen zogenaamde 'beleving' er nog toe doet. Je sluit je dan volledig af voor een gedeelte van de ervaring van zowel jezelf als anderen en wilt alleen bespiegelt zien wat jij in je hoofd hebt. Is dit niet de definitie van narcisme?
Dus: Leef wie je bent! Geef uiting aan je hele zelf. Je innerlijke gids heeft je gisteren al de juiste richting op gestuurd. Laat je tranen gewoon toe en alles wat er nog meer is. Je komt namelijk altijd weer uit bij jezelf, en dat is in jouw geval iemand die zich wél bewust is van het potentieel van de mensheid, en die het lef en de passie heeft om anderen te inspireren.
Soms kan het een tijdje duren voordat je verandering ziet in de wereld...
Je bent niet alleen.
Groetjes,
Judy a.k.a. de Ayahuascaplant.
Hey Judy,
Bedankt voor je mooie en uitgebreide reactie. Ik kan me er prima in vinden.
Ook ik vind dat het geen goed idee is om emoties te bestrijden. Ik veroordeel ze dan ook niet. Ik heb ze gewoon steeds minder naarmate ik me meer focus op wat er wel is, in plaats van op wat er nog niet is, of niet meer is.
Het is dus niet dat ik ze niet toelaat. Ze overkomen me gewoon niet zo vaak meer.
Emoties horen bij mensen, net zoals gevoelens (precies zoals ego en bewustzijn allebei bij mensen horen). Maar ze zijn wel anders. Gevoelens hebben steeds betrekking op dingen die er op dat moment werkelijk zijn, terwijl emoties altijd gaan over dingen die ontbreken.
Verdriet gaat over wat er was, maar er niet meer is. Spijt gaat over wat we gedaan hebben maar niet meer doen, verlangen gaat over wat er nog niet is maar we zouden willen, angst gaat over wat mogelijk gaat komen maar er nog niet is, enzovoort.
Gevoel gaat over het genieten van de maaltijd die je werkelijk eet, de verbondenheid met iemand die werkelijk naast je staat, de dankbaarheid voor de zegeningen die je werkelijk hebt, het waarderen van de dingen die er werkelijk zijn. En als je daar waarde aan hecht, gaat gevoel soms ook over het besef dat het zonde is als die waardevolle dingen niet opgemerkt, en dus niet gewaardeerd worden.
Zoals ik in het stukje schrijf, waardeer ik mijn gevoel bijzonder. Het heeft me altijd trouw gediend. Ik laat het daarom graag toe, ook als er tranen bij komen (hoewel dat niet heel vaak gebeurt, maar soms dus wel).
Daarbij deel ik het ook graag met anderen, juist omdat ik besef dat het niet alleen om mijn eigen beleving gaat. Om die reden wijs ik anderen graag op het potentieel dat ook zij bezitten. Zodat ook zij het opmerken en ervan kunnen genieten.
Naarmate we onze aandacht meer richten op de dingen die er wel zijn, in plaats van op het ontbreken van dingen (tekort, ontoereikendheid) zullen we meer te maken hebben met ons gevoel en minder met emoties. Ook het potentieel om daartussen te kunnen kiezen, hebben we.
Mijn gevoel (dat ik in het stukje beschrijf) was het gevolg van het besef van het werkelijk bestaande, altijd aanwezige, enorme potentieel van mensen. Iets dat er IS dus.
Dat gevoel werd versterkt door het contrast met de bestaande realiteit waarin dat potentieel bijna uit het gezichtsveld en het besef verdwenen lijkt te zijn. En daarom verkwanseld wordt. Ook dat IS er.
Voor mij is hetgeen er IS van enorme waarde. Ik beleef het als waardevol omdat het ons voorziet in alles dat we nodig hebben, of nodig zouden hebben. Daarvoor moeten we het wel opmerken, en mijn gevoel dient me daar trouw in.
En, getuige het feit dat ik het opschrijf en deel, geef ik daar graag uiting aan :-)
Groet,
Pieter a.k.a. Pieter :-)
Pieter,
Je kiest er voor geen emoties te voelen. Druk je daardoor niet een heel deel van jezelf weg?
Angst gaat over een mogelijk gevaar in de toekomst, maar bestaat wel in het 'Nu'.
En hoe anticipeer je op gevaar als je nooit angst voelt?
En ben je het met me eens dat vele 'new agers' een schijnwerkelijkheid creëren in hun beleving met niet bestaande natuurwetten, en dat dit een vorm van narcistisch gedrag is?
Zoals ik in mijn vorige reactie al zei, kies ik er niet voor om geen emoties te hebben. Ik kies ervoor om mijn aandacht te geven aan dingen die er wel zijn, en het gevolg daarvan is dat ik minder emoties, en meer gevoel beleef.
Ik druk dus niks weg, ik verleg mijn aandacht.
Anticiperen op gevaar is een kwestie van verantwoordelijkheid nemen voor mijzelf. Ik doe dat door te proberen de juiste keuzes te maken. Om een goede keuze te kunnen maken, moet ik besef hebben van de bestaande keuzemogelijkheden. Ook dat besef krijg ik het beste door me te focussen op wat er werkelijk is.
Het vuur in mijn BBQ is potentieel gevaarlijk. Maar ik ben er niet bang voor omdat ik weet wat het is, en hoe ik ermee om moet gaan zonder me te bezeren.
Angst gaat altijd over wat (nog) niet is. Angst komt voort uit de gedachte een toekomstige situatie niet te kunnen hanteren. Uit de gedachte daarvoor tekort te zullen schieten. Angst is het gevolg van een overtuiging van gebrek aan potentieel.
Door mijn aandacht te richten op mijn eigen potentieel (op wat er in mij IS), heb ik dat leren kennen, en ben ik gaan beseffen dat er eigenlijk geen situaties zijn die ik niet zou kunnen hanteren. Dat er dus niets is om bang voor te zijn.
Emoties als angst beleven we in het nu, maar ze GAAN over dingen die er nu niet zijn. Ze gaan over dingen waarvan we GELOVEN dat ze er zijn. Over schijnwerkelijkheid. De emotie beleven we werkelijk, maar het onderwerp van de emotie is er niet werkelijk.
New Age is een religie. Geloof dus. Narcisme is feitelijk ook een geloof. Het is geloof in de eigen ontoereikendheid (de afwezigheid van voldoende potentieel), en van daaruit ontstaat de emotie die doet verlangen naar het bezit van het potentieel van anderen. Omdat een narcist gelooft dit nodig te hebben om bestaansrecht te hebben. In die zin zijn New Age en narcisme dus verwant.
Het weinig ervaren van emoties is inderdaad een gevolg van je keuzes. Ik dacht te lezen dat je emoties veroordeelde maar dit deed je in werkelijkheid niet.
Dit had te maken met mijn misvatting dat je geen invloed kunt hebben op het ontstaan van emoties en ze dus moet bevechten als je ze minder wil ervaren.
Ik ging er daarom vanuit dat jij emoties zou verdringen i.p.v. toelaten.
Je reacties hebben dus verduidelijking gebracht bij mij. Dankjewel voor de helderheid.
fijn om te horen. Dank je Judy!
Hee Pier,
Mooi artikel, ik ben bang dat ik het er mee eens ben.
Ik vrees dat ik ook geen angst meer kan. (das geen spelfout)
En ik huil s'nachts ook omdat ik geen emoties meer voel.
Ik geloof ook dat ik zeker weet dat de toekomst niet meer zo is als vroeger.
In mijn vorige leven geloofde ik nog in reincarnatie, maar nu niet meer.
(Herman Brusselmans).
grtjs ,Sander.
Zo zie je maar: iedereen is uniek, behalve ik (H. Brusselmans)
Bovenstaande reactie is door mij verwijderd omdat het spam was (reclame voor leningen). Inhoudelijke reacties verwijder ik nooit.
Een reactie posten