woensdag 12 december 2012

Macht en vrijheid


De verschrikkingen van macht 

Momenteel groeit er bij veel mensen een sterk besef dat we 'misschien toch niet zo vrij zijn als we dachten'. De laatste jaren is het aantal alternatieve media op internet sterk gegroeid. En bij bijna allemaal staat het begrip vrijheid hoog in het vaandel. 

Vrijwel overal wordt gezocht naar 'schuldigen'. Naar duistere, occulte machthebbers die achter de schermen de wereld naar hun hand zetten, en het doel hebben de rest van de mensheid te reduceren tot een onderklasse van hen dienende slaven. 

Met beschuldigende vingers wordt gewezen naar politici, bankiers en topmensen uit de corporate wereld. Samenvattend aangeduid als machtselite. De misdadige uitwassen van deze elite komen uitgebreid onder de aandacht. En terecht. 

Lees de Kroniek van de Mensheid er maar eens op na, en je kunt niet anders dan inzien dat macht al sinds mensenheugenis een eindeloze stroom van ellende heeft uitgestort over die mensheid. Oorlogen, genociden, vervolging, honger, armoede, het zijn allemaal symptomen van macht en de honger naar macht. 

Omdat het overduidelijk is dat al die verschrikkingen het gevolg zijn van macht, ligt het voor de hand om de machtselite hiervan de schuld te geven. En dat gebeurt dan ook op grote schaal.

Wat doen machthebbers? 

Wat is het dat machthebbers doen, en dat ze hun macht geeft? Wat doen ze om ons te dwingen de dingen te doen die zij willen dat we doen? En waardoor we dus niet meer kunnen doen wat we zelf willen doen?
 
Gaan ze met een pistool langs alle deuren in het land om onder doodsbedreigingen iedereen te dwingen te doen wat zij willen? Schieten ze mensen neer die ongehoorzaam zijn? Halen ze ongehoorzame mensen uit hun huizen en sluiten ze die vervolgens op? Komen ze bij jou en mij aan de deur om onze bezittingen te roven?  

Nee. Ze komen niet eens van hun plek. Ze blijven gewoon in hun paleis, villa of regeringsgebouw zitten.  

Toch zijn stelen, doden en andere vormen van vrijheidsberoving, onlosmakelijk verbonden met macht. De hele menselijke geschiedenis staat er bol van. Alleen, machthebbers doen dat niet zelf, maar laten het anderen doen.  

Ze blijven zelf lekker zitten waar ze zitten en laten het vuile werk over aan hun gehoorzame belastingambtenaren, politieagenten, en soldaten. Belastingambtenaren, politieagenten en soldaten die de gangbare norm onder de bevolking weerspiegen. Gehoorzame individuen die deel uitmaken van hetzelfde volk dat zich door de machthebber laat onderdrukken en beroven.  

Zelf raken machthebbers nooit een wapen aan, en slaan nooit iemand persoonlijk in de boeien.  

Geloven 

Machthebbers beperken zich tot dingen zeggen. En machthebbers hebben daarom pas macht als de dingen die ze zeggen, geloofd worden. Pas als die dingen geloofd worden, zullen mensen bereid zijn de orders op te volgen.

Een machthebber heeft macht omdat hij het vermogen heeft anderen de door hem gewenste dingen te laten doen. Zelf doet hij niets. Tenminste, niets anders dan dingen zeggen. 

In die zin was bijvoorbeeld Hitler geen misdadiger. Hij heeft zelf nooit iemand doodgeschoten, of gevangen gezet. Het waren degenen die hem geloofden en daarom zijn bevelen opvolgden die dat deden. Het waren degenen die bereid waren de misdaden werkelijk uit te voeren, die Hitler macht gaven. Uitsluitend door hem te geloven en daarom zijn orders op te volgen.  

Bankiers hebben uitsluitend macht omdat wij geloven dat het door hen ter beschikking gestelde geld waarde heeft. Ze doen niets anders dan zeggen dat geld waarde heeft, en omdat wij dat geloven, willen we dat geld hebben en daarom heeft het waarde. En omdat zij de controle hebben over geld, hebben ze daarmee de controle (en dus macht) over ons. Niet om wat zij zeggen, maar om wat wij geloven. 

Politici hebben alleen macht omdat wij geloven wat ze zeggen. Omdat wij geloven dat ze ons vertegenwoordigen en dat ze verantwoordelijkheid voor ons nemen. Daarom blijven wij aan ze gehoorzamen en alleen daarom hebben ze daadwerkelijk macht over ons. Niet om wat zij zeggen, maar om wat wij geloven. 

Strikt genomen doen machthebbers dus niets misdadigs. Ze zeggen alleen dingen. Dingen die wij geloven. Als wij ze niet zouden geloven, dan zouden ze geen enkele macht hebben en zouden ze dus geen machthebber zijn. 

Uiteindelijk leidt ons geloven van de leugens en onwaarheden die de machthebber vertelt, tot onze onvrijheid. Een leugen heeft immers uitsluitend effect als die leugen geloofd wordt. 

Vrijheid 

In vrijheid willen we kunnen zeggen wat we willen.

En dat is precies wat machthebbers doen. Ze zeggen dingen. En daarmee doden of beschadigen ze zelf niemand. Dat doen anderen. 

De enige rechtvaardiging om machthebbers gevangen te zetten of te doden, zou dus zijn om hetgeen ze zeggen.  Dat we zouden vinden dat ze het verkeerde zeggen en dat we vinden dat dit niet mag.  

Maar dat zou dan inhouden dat we vinden dat we zelf wel vrij moeten zijn om te mogen zeggen wat we willen, maar machthebbers niet. 

Als we vinden dat machthebbers aansprakelijk gehouden moeten worden voor hetgeen ze zeggen, dan zou dat dus voor ons ook moeten gelden. Dan zou er iemand moeten zijn die de uitspraken van alle mensen (dus inclusief die van jou en mij en machthebbers) controleert.  

En dat zou die iemand weer tot de machtigste mens ter wereld maken. De bestaande machthebbers zouden al hun macht verliezen. Ze zouden die macht volledig overdragen aan de controleur want die bepaalt dan immers wat ze wel of niet mogen zeggen. 

Anders gezegd: als we vinden dat vrijheid een groot goed is, dan moet dat voor iedereen gelden. Iedereen moet dan kunnen zeggen wat hij wil. Anders zou er iemand moeten zijn die bepaalt wie mag zeggen wat hij wil, en wie niet. Dat zou betekenen dat iedereen van diegene afhankelijk is. En dat iedereen dan onvrij zou zijn.

Als we vrijheid willen, dan moet iedereen dus kunnen zeggen wat hij wil. En of hetgeen gezegd wordt, geloofd word of niet, is helemaal aan degenen die het al of niet geloven. 

Machthebber moeten dus, net als wij, de vrijheid hebben om te zeggen wat ze willen. Hun macht bestaat niet uit hetgeen ze zeggen, maar uit ons geloven van hetgeen ze zeggen. Wij (de gelovende niet-machthebbers) zijn vervolgens degenen die hun wensen daadwerkelijk ten uitvoer brengen.  

Verantwoordelijkheid  

En daarmee zijn wij (de niet-machthebbers) verantwoordelijk en aansprakelijk voor zowel de misdaden (wij voeren ze immers uit), als de macht van de machthebber, als onze eigen onvrijheid.  

Het zijn dus niet de orders die tot de werkelijke misdaden en onvrijheden leiden, maar het is het gehoorzamen aan die orders dat daartoe leidt.  

De enige manier om eindelijk de verschrikkelijke gevolgen van macht, die de mensheid al zo lang teisteren, te stoppen, is op te houden die macht te voeden en in stand te houden, en dat kan alleen door te stoppen met geloven en gehoorzamen. 

Iedereen is verantwoordelijk voor hetgeen hij zelf doet. Omdat wij (de niet-machthebbers) degenen zijn die uitvoeren wat de machthebber zegt (aan hem gehoorzamen), zijn wij verantwoordelijk voor de resultaten daarvan. Niet de machthebber. Die zegt alleen wat. En daarin is hij (net als jij en ik) vrij.

Voor vrijheid is het nemen van eigen verantwoordelijkheid dus absoluut noodzakelijk. Zolang we blijven geloven dat machthebbers daarvoor verantwoordelijk zijn, en de beschuldigende vinger naar hen wijzen in plaats van naar onszelf, hebben ze macht. We bevestigen daarmee dat we vinden dat wij afhankelijk van ze zijn. En daarmee creëren we dus onze eigen onvrijheid.  

En of we iets al of niet geloven, daarin zijn we volkomen vrij. Pas als we geloven dat we onvrij zijn (als we geloven dat we moeten doen wat de machthebber wil, en het daarom dus doen) zijn we werkelijk onvrij. Dat is simpelweg het gevolg van ons eigen geloven en daarvoor zijn we dus zelf verantwoordelijk. Niet de machthebber. 

Daarom kun je zeggen: 

Onvrijheid is niets meer dan onvoldoende besef van vrijheid


 

30 opmerkingen:

Jos. zei

Yep,

Alles begint bij jeZelf, als middelpunt van het universum.
Je creëerd elke seconde weer je eigen leven.
Ieder is verantwoordelijk voor zijn/haar leven.
Het is zo als het is, en niet anders.
Bedankt voor dit artikel Pieter, dat het velen mag bereiken en inspireren.

Groet,

Jos, Frankrijk.

Pieter Stuurman zei

Bedankt, Jos uit Frankrijk.

Bij jij toevallig die Jos die opgegroeid is in Son en Breugel en die ik nog ken uit vervlogen tijden?

Anoniem zei

Een bijzonder goed artikel. Dank voor het plaatsen.

Anoniem zei

Mooi verwoord.. Ik denk ook dat dit besef langzaam aan het groeien is, mede dankzij mensen zoals jij. Dus vanaf hier; bedankt voor het zo mooi verwoorden van de realiteit!

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
J.M.Schaaij zei

Dank voor het artikel. Wat zijn uw gedachten aangaande 'alternative currencies?. Zou u daar eens over van gedachten willen wisselen?

Pieter Stuurman zei

Beste J.M. Schaaij,

Naar mijn inzicht zouden we het begrip 'waarde' opnieuw moeten definiëren. Ik heb er in dit stukje al eens iets over geschreven:

http://pieterstuurman.blogspot.nl/2010/12/tijd-voor-iets-nieuws.html

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
RA zei

Hoi Pieter,

erg leuk om je weer te zien op de reunie. en volgende keer wanneer ik weer in de buurt ben, zou ik graag met e de discussie verder voortzetten. :)
en
erg goed wat je hier geschreven hebt. helder. Macht lijkt dus te beginnen waar verantwoordelijkheid nemen ophoudt. Wat betreft je betoog dat iedereen verantwoordelijkheid is voor wat ie zelf doet en je dus nooit de verantwoordelijkheid voor een ander kan nemen (tenminste dat begrijp ik uit je woorden), daar heb ik wel vragen bij. wat nou als je in de situatie bent, je bent getrouwd en hebt een torenhoge hypotheek, zoals het andere gros. en je vrouw ligt te ronken in haar nest terwijl ze naar haar slavenbaantje moet. en dit is de laatste keer dat ze te laat kan komen. ik zou dus wel de verantwoordelijkheid nemen haar wakker te maken. op dat moment neem ik een stuk verantwoordelijkheid van haar leven over om haar wakker te krijgen en haar naar haar slavenbaantje te schoppen zodat wij niet uit het huis worden geschopt door de bank. Want we zitten in het zelfde schuitje. nu zou je kunnen zeggen, het is haar verantwoordelijkheid wakker te worden, en als ze niet wakker wil worden dan gebeurt dat niet en is dat haar keus. een emmer water doet wonderen zou ik dan zeggen. Op dat moment neem ik verantwoordelijkheid voor mezelf en haar tegelijkertijd, en dat doe ik omdat we in het zelfde schuitje zitten. Mijn leven is grotendeels haar leven en omgekeerd. Verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven betekent dus automatisch verantwoordelijkheid nemen voor haar leven (grotendeels). De scheidslijn is erg moeilijk te trekken. Sterker nog op fysiek niveau is het helemaal onmogelijk. Nu is zij dan een vrouw en ik een man. Maar omdat we dagelijks dezelfde lucht inademen en ook nog elkaar adem inademen gebeurt het ook nog dat ik op een gegeven moment besta uit “haar” voormalige moleculen en omgekeerd. Fysiek gezien is de vraag wie is nu wie dan ook eigenlijk irrelevant. Wereldwijd wisselen we dagelijks moleculen uit met elkaar, planten, dieren etc. en is een scheidslijn wie is wie letterlijk denkbeeldig. Inderdaad zou je dus kunnen zeggen OK, dan zijn we dus in gedachten gescheiden. En daardoor blijft mijn vrouw een vrouw en ik een man. Want aangestuurd door gedachten of (informatieontwerpen, lichaamsprogrammeringen) worden de moleculen en atomen gevormd tot nieuwe cellen. En je zou kunnen betogen dat we allemaal een eigen afzonderlijke identiteit hebben. Maar waar bestaat die dan uit? Gedachten, ideeen, overtuigingen. En waar hebben we die dan vandaan? Zij we geboren met alle gedachten, ideeen en overtuigingen? Of worden deze gevormd door de intermenselijke uitwisseling door de jaren heen? En nu ook nog via TV en internet, waar ook weer andere mensen achter zitten. Kortom, alle ideeen hebben we van elkaar. Dat iedereen voortdurend veranderd blijkt duidelijk uit het feit dat iemand op zijn tweede compleet andere gesprekken voert dan wanneer deze persoon veertig is. Om een lang verhaal kort te maken, is het ueberhaupt mogelijk alleen verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen leven? Want zodra je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven, neem je automatisch ook verantwoordelijkheid voor het leven van anderen. je eigen leven bestaat immers voornamelijk uit alles en iedereen, inclusief jezelf, waar je op een bepaalde manier in meer of mindere mate een relatie mee hebt.

RA zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
RA zei

O, excuses, ik realiseer me net dat mijn reactie eerder een reactie was op onze discussie op de reunie dan op dit artikel.

maar in die zin kan het aansluiten dat als je als "eenling" stopt met zonder meer te geloven wat je door machthebbers word verteld, dat dat verstrekkende gevolgen kan hebben. wel belangrijk is dat je daarnaar handelt. (naar dit ongeloof dan). en omdat we zoals aangegeven in het voorbeeld in het zelfde schuitje zitten is het ook belangrijk anderen wakker te maken. of kun je volstaan met simpelweg alleen die dingen te doen waar je zelf wel in gelooft?

RA zei

PS
RA = Richard Jucewicz

Pieter Stuurman zei

Hoi RA,

Het was inderdaad gezellig en interessant gisteravond!

Wat betreft verantwoordelijkheid: iedereen is verantwoordelijk voor wat hij doet en aansprakelijk voor het gevolg van wat hij doet. Maar dat betekent geenszins dat we alleen met onszelf te maken hebben en elkaar niet zouden kunnen helpen, of dat we niet verbonden met elkaar zouden zijn.

In het voorbeeld van de slapende vrouw: als jij haar wakker maakt dan neem je ten eerste verantwoordelijkheid voor jezelf. Als zij zich verslaapt en wordt ontslagen en je kunt daardoor je hypotheek niet meer betalen, dan verlies jij ook je huis. Jouw beslissing om haar al of niet wakker te maken, heeft dus ook voor jou een gevolg. Jij bent dus verantwoordelijk voor jouw beslissing (wakker maken of niet) en het gevolg daarvan. Zowel voor haar als voor jou.

Als je haar wakker maakt, dan geef je haar de mogelijkheid om te beslissen om al dan niet naar haar werk te gaan. Een mogelijkheid die ze niet heeft als je haar laat slapen. Of ze vervolgens wel of niet naar haar werk gaat, is aan haar. Wel is zij verantwoordelijk en aansprakelijk voor het gevolg van haar beslissing, dus ook voor de gevolgen voor jou.

Hetzelfde geldt voor 'wakker schudden' in de overdrachtelijke zin. Je laat anderen daarmee mogelijkheden zien (inspireren is niets meer dan mogelijkheden laten zien). Of die anderen die mogelijkheden omarmen of afwijzen, is helemaal hun verantwoordelijkheid. Maar als het afwijzen (of omarmen) van hetgeen jij zegt, een gevolg heeft voor hemzelf of jou, dan is die ander daar aansprakelijk voor.

Zo zijn we in eigen verantwoordelijkheid allemaal onvermijdelijk verbonden met elkaar.

Omdat het collectief (de mensheid) nergens anders uit bestaat dan uit individuen, zijn al die individuen samen verantwoordelijk en aansprakelijk voor dat collectief. Jij bent (net als ik) dus verantwoordelijk voor ongeveer één zevenmiljardste deel van het geheel. Niet meer en niet minder, en dat geldt voor iedereen, onafhankelijk van positie.

Macht (en dus onvrijheid) is het gevolg van de vergissing dat je anderen (bijv. 'leiders') verantwoordelijk kunt maken voor hetgeen jij doet. En de vergissing dat, als dat handelen verkeerd uitpakt, je die ander de schuld kunt geven. Dat voelt misschien geruststellend maar het blijft een kostbare vergissing, zoals de geschiedenis je kan leren.

Wat betreft je laatste vraag: het is overbodig (en zelfs contraproductief) om ook maar ergens in te geloven. Als jij voor jezelf bepaalt wat OK is om te doen voor degene die JIJ wil zijn (voor degene die JIJ waardeert) en dat vervolgens ook doet, dan kan het resultaat daarvan niet anders zijn dan in overeenstemming daarmee.


Pieter Stuurman zei

Hoi Richard,

Ik wist dat jij het was, maar wist niet of je je naam hier wilde zien :-)

RA zei

Hallo Pieter,
Dank voor je uitgebreide antwoord!


tuurlijk wil ik mijn naam hier wel zien. :) Ik had me aangemeld met mijn Google account en die maakt er RA van. Richard Alexander (mijn twee voornamen)

wat die verantwoordelijkheid nemen betreft. Het moment van wakker maken is wel verantwoordelijkheid nemen voor een ander lijkt me. want de slapende vrouw wordt niet uit haar zelf wakker, (of in ieder geval wel te laat). of zie ik dat verkeerd?

net zoals iemand de wacht houdt in een soldatenkamp. die persoon heeft de verantwoordelijkheid (tijdelijk) over anderen. Die anderen hebben besloten hem te vertrouwen en door hem wakker te laten maken bij gevaar. ze hebben dus hun verantwoordelijkheid tijdelijk uit handen gegeven. het is een afspraak.
in het geval van de slapende vrouw was er niet die afspraak. of misschien een onuitgesproken afspraak. een verwachting, (je maakt mij wel wakker als het nodig is). ok je zegt ze kan al dan niet verder slapen als ze wil. maar ondertussen is ze wel wakker geworden. hoe kort ook. en haar man was daar verantwoordelijk voor. voor iets wat in haar gebeurt. dat is iets anders dan wanneer de man iets vervelend tegen haar zegt. dan is het aan haar wat voor effect dat op haar heeft. zij kan dat opnemen zoals ze wil. met wakker maken ligt dat anders. want met een emmer water bv wordt iemand echt wel wakker.

wellicht werkt het ook zo met wakker maken in overdrachtelijke zin. want de 10% die enigszins ziet wat er in de wereld aan de hand is, en waar het naar toe gaat, slaagt er eenvoudigweg niet in die andere 90% wakker te maken. want er is zelfs niet eens een moment dat de ogen open gaan. en misschien wel niet omdat die 10% geen verantwoordelijkheid neemt om de rest wakker te maken. te vaak hoor ik, ja maar het heeft geen zin, want mensen willen doorslapen. wat ook weer een geloof is.

Richard Jucewicz

RA zei

Waar het mij om gaat in deze discussie, is dat je wel degelijk een bepaald door jou gekozen effect in iemand teweeg kan brengen, of deze persoon dat nu wil of niet.

Pieter Stuurman zei

Hoi Richard,

Volgens mij bedoelen we ongeveer hetzelfde.

Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen beslissingen, en het daaruit voortvloeiende handelen. En iedereen is verantwoordelijk voor het gevolg daarvan.

Als jouw beslissing een ander beschadigt (of welk ander gevolg dan ook heeft), dan ben jij dus verantwoordelijk/aansprakelijk voor dat resultaat.

Als de soldaten de verantwoordelijkheid voor de bewaking aan een collega overlaten, dan is dat de beslissing van die soldaten. Gaat het mis, dan zijn zij daar dus verantwoordelijk voor. Wanneer die wakende soldaat de opdracht aanneemt en verzuimt zijn collega's te wekken bij gevaar, dan is hij verantwoordelijk voor het gevolg van zijn beslissing (niemand wakker maken), en aansprakelijk voor het gevolg.

In overdrachtelijke zin: jij hebt kennis opgedaan over hetgeen er in de wereld aan de hand is. Dat geeft jou de verantwoordelijkheid om te beslissen wat je met die kennis gaat doen. Je kunt ervoor kiezen die kennis te delen (of niet).

Of anderen beslissen of ze iets met die informatie doen of niet, is helemaal hun eigen verantwoordelijkheid. Doen ze er niets mee, dan heeft ook die beslissing een gevolg, bijvoorbeeld dat die misstanden de gelegenheid krijgen om nog erger te worden. Als die misstanden daardoor ook jou raken, dan zijn zij daar verantwoordelijk voor. Jij had ze immers gewaarschuwd en daar hebben ze niks mee gedaan.

RA zei

Duidelijk.
Even concreet, aangezien ik niet anders kan concluderen dan dat de crisis volledig uit de hand gaat lopen als men door blijft slapen, zou mijn handelen dus overeenkomstig in intensiteit moeten zijn om mensen wakker te maken en tot actie te inspireren. want anders ben ik medeverantwoordelijk voor alle ellende die gaat volgen. Om concreet te zijn, vrienden van mij hebben hun huis, tijdelijk, uit de verkoop gehaald omdat ze op TV gehoord hebben dat het weer gaat aantrekken "op een gegeven moment". Ongetwijfeld zal dat “gegeven moment” komen. Maar niet in de komende 20 jaar. Tenminste, niet als men blijft kijken naar diezelfde tv programmaas en die blijft geloven. De eerste baby boomers zijn niet zo lang geleden met pensioen gegaan en dat gaat nog ff door tot 2031. Traditioneel gaat pensionering vaak samen met dumping van koophuizen op de markt. Tel daarbij op het monetaire systeem wat niet meer van ondergang behoed kan worden. Het is gebaseerd op een rentestelsel die alle wetten van de logica tart. Een VMBO scholier zou dit gemakkelijk moeten kunnen berekenen. Wanneer je een vriendje geld leent, dan kun je misschien wel meer terugvragen dan dat je uitgeleend hebt. Maar dit extra geld moet dan wel ergens vandaan komen. Bv uit de portemonnee van zijn moeder of zijn vader. En zo werkt het in de economie ook. De enige manier om het geld “nodig” voor de rente tevoorschijn te toveren is om het geld uit meerdere portemonnees te halen door meer en meer leningen met rente uit te schrijven. Dit plafond is nu bereikt. De Amerikaanse staat bv zal nooit meer zijn schulden terug kunnen betalen. En zo is het met velen. Dus de hoeveelheid leningen “nodig” om de rente op weer andere leningen “terug” te kunnen betalen loopt heel snel terug. Met als gevolg dat rente simpelweg niet meer betaald kan worden en daardoor het hele systeem in elkaar dondert, juist omdat het op rente is gebaseerd. Dit betekent lagere huizenprijzen en hogere kosten voor levensonderhoud. Dit betekent dat het gros van de huizenbezitters met een hoge hypotheek het schip in gaat. Mensen hun huis uitgeschopt worden, en met een schuld blijven zitten. De banken de grote huizenbezitters gaan worden en vervolgens gaan verhuren aan diegenen die uit hun huis zijn geschopt door diezelfde banken. Terwijl men voor altijd schulden moet aflossen. En uiteindelijk failliet raakt. En mensen die failliet zijn hebben feitelijk geen rechten meer. En worden gedwongen te werken voor de bank. Verliezen hun paspoort (mogen niet meer reizen). Uiteindelijk ontstaat er in een democratie een vorm van dwangarbeid waaraan nog maar zeer weinigen kunnen ontsnappen. Democratie en zaken als stemmen zijn dan niets anders dan decoratie van een geinstitutionaliseerde slavernij maatschappij. Dit is dus waar het naar toe gaat als men door blijft slapen. Als jij tot een andere conclusie komt, hoor ik het graag.
Wat betreft wakker maken is er een groot probleem. Want het is hetzelfde is als het licht aandoen in een kamer vol schorpioenen. Men schrikt zich te pletter en doet uit paniek het licht uit.
Om uit deze situatie te komen zal je dus wel degelijk voorbeelden moeten gaan creeren waar mensen in gaan geloven. Dat ze hoop krijgen. BV dmv alternatieve geldsystemen die eerder genoemd zijn. Of dat grote groepen mensen anders omgaan met het huidige systeem. Bv zelf banken gaan oprichten en dan met 0% rente dat kan ook. Elke actie is gebaseerd op geloof. Zonder geloof kun je geen actie ondernemen.
Als jij niet gelooft dat de weg van Amsterdam naar Rotterdam bestaat, dan zul je niet eens de moeite nemen om die weg te berijden. Voor alle handelen heb je geloof nodig. Ik bedoel niet, geloof in bv een godheid, maar geloof in de zin van denken dat iets waar is.

Pieter Stuurman zei

Ik zie het precies zo. Ik heb deze zaken allemaal beschreven in andere stukjes op mijn blog.

Bijv. hier: http://pieterstuurman.blogspot.nl/2009/09/achter-de-troon-bestaat-iets-dat-groter.html

Of hier:
http://pieterstuurman.blogspot.nl/2011/12/het-pokerspel-van-de-centrale-banken.html

Maar er zijn er veel meer. Als je interesse hebt dan vind je ze wel.

Er is echter één verschil van inzicht: geloven is werkelijk overbodig. Alles dat er is, IS er en ligt recht voor onze neus. We hoeven uitsluitend de moeite te nemen om het waar te nemen. Precies zoals jij (en ik) het mechanisme van de crisis waarneemt, bijvoorbeeld.

Geloven is het baseren van je gedachte op een bewering van een ander. Of je die bewering al dan niet gelooft staat in geen enkele relatie tot het al of niet WAAR zijn van die bewering. Ik zou die bewering kunnen geloven, jij niet, de buurman wel en de melkboer niet. Het zegt letterlijk niets over waarheid.

Liefde voor waarheid kan dus uitsluitend gevoed worden met de eigen waarneming. Wat een ander zegt kan je wel inspireren om aandacht aan te geven aan hetgeen hij zegt. En door die aandacht (waarneming) kun je het (waarlijk) leren kennen.

Zolang wij ons beeld blijven bepalen op basis van geloof (op basis van wat anderen zeggen) zullen we altijd een onmachtige speelbal blijven van degenen die het voor elkaar krijgen om 'geloofwaardig' te zijn.

Omdat mensen hun handelen baseren op hetgeen ze denken (geloven) dat WAAR is, zullen ze dus precies datgene doen wat degenen die geloofd wordt, WIL dat ze doen.

Iedere vorm van liegen (politiek, propaganda etc.) heeft dit als bedoeling.

RA zei

Ik geloof dat jij wat anders bedoelt met geloven dan ik, geloof ik. :)

waar jij het over hebt is, aannemen, denk ik.

zonder meer aannemen wat een ander, de TV etc. beweert.

wat ik bedoel met geloven, is enerzijds een ander geloven, geloven wat hij/zij zegt, dus dan maar aannemen dat dat waar is, en anderzijds geloven in de eigen waarneming.
maw of je gelooft het verhaal van een ander, of je eigen waarneming en de daarop gebaseerde redenatie/verhaal.
zonder aannames wordt het dagelijks leven heel erg ingewikkeld. bv je gaat naar de visboer en bestelt een kilo verse kabeljauw. dan neem je doorgaans aan dat de visboer je geen rotte vis verkoopt. onze maatschappij draait op aannames. het zou ondoenlijk zijn elke keer dat persoonlijk te gaan checken door het nemen van monsters en te checken in je mobiele laboratorium, of die vis al dan niet rot is. en de vraag is of je dan nog welkom bent bij die visboer. de meeste mensen zijn te goeder trouw. echter een aantal mensen in hoge regeringsposities, niet. dat we dat niet willen zien, daar ligt het probleem. wanneer de visboer rotte vis verkoopt, dan komt dat snel aan het licht. wanneer de rotte politicus de boel belazert, dan komt dat of niet aan het licht of hij wordt beloond. het betreft hier meesteroplichters. goede oplichters worden gekenmerkt door het feit dat ze hun slachtoffers altijd medeplichtig maken. bv op de middelbare school is ons al verteld dat NL zijn huidige rijkdom te danken heeft aan ons koloniale verleden. en nu gaat het nog steeds door. Ontwikkelingslanden leven in bittere armoede terwijl wij allemaal in Europa daarvan profiteren. Iedereen is dan medeplichtig, terwijl praktisch niemand op het idee komt om ook maar iets terug te doen in de goede zin. “Rijk geworden van de Slavenhandel? Compensatie? Ja, da's nu al zo lang geleden, als we daar aan zouden beginnen, dan blijven we aan de gang. JP Morgan heeft de boel 2 keer ernstig belazerd? Ja, da’s nu alweer een tijd geleden. Laat maar zitten.” We willen het niet zien, omdat we onze eigen heb en gemakzucht niet onder ogen willen zien. En daarom ontzien (héé wat een mooi woord, eigenlijk) we de megabanks die het in het groot doen, waar wij in het klein medeplichtig aan zijn. Elke dag weer. Sinds de 16e eeuw is niet alleen de collectieve geldschuld explosief toegenomen, maar ook de collectieve morele schuld. En die lijkt wel hand in hand te gaan. Het is een truc die keer op keer gebruikt wordt. En zo kan alles dat weer op het klootjesvolk afgewenteld worden. “Ja, de oorzaak is dat mensen te veel hebben geleend en terwijl ze wisten dat ze dat niet terug konden betalen.” En “ de Grieken betalen geen belasting”. En ga zo maar door. Omdat iedereen zich half bewust is van die collectieve morele schuld, kan de regering zonder problemen belastingen verhogen en dit geld weer doorsluizen naar de banken. Mensen zijn medeplichtig aan de oplichting, maar willen dit niet zien en liever schoorvoetend boeten dan verantwoordelijkheid nemen en een andere route kiezen.


Richard

Pieter Stuurman zei

Hoi Richard,

Daar kan ik me helemaal in vinden. Het begrip 'schuld' is altijd gebruikt ter onderwerping van de mensheid. In elke denkbare vorm. Maar dat lukt alleen als de onderworpenen denken werkelijk 'schuldig' te zijn.

Voor die onderwerping zijn dus twee partijen nodig: machthebbers en machtelozen. Beiden houden elkaar in stand. De macht van machthebbers bestaat immers nergens anders uit dan uit de gehoorzaamheid/goedgelovigheid van de machtelozen.

Pogingen om machthebbers te dwingen het 'anders' te doen, zijn altijd gestrand. Geen enkele revolutie heeft uiteindelijk gebracht wat ermee bedoeld was: vrijheid voor het volk. Alleen andere gezichten en andere structuren, maar het resulteerde altijd in een andere vorm van onvrijheid. Dat werkt dus niet. De bal ligt daarom bij ons. Bij onze verantwoordelijkheid.

We hebben nu zo vaan een kat in een zak gekocht (ons zo vaak rotte vis laten verkopen) en we hebben ons zo vaak laten belazeren, dat het nu tijd wordt om de hand in eigen boezem te steken en ons af te vragen of het wel een goed idee is om aan 'leiders' te blijven gehoorzamen, in de hoop dat het deze keer wel goed komt.

Dat leiders en politici, banken en corporaties, beter niet geloofd kunnen worden, lijkt me nu toch wel duidelijk.

Dat betekent wel dat we nu dus zelf moeten gaan beslissen wat we doen, in plaats van het geloven en volgen van anderen ('leiders') die ons vertellen wat we moeten doen. Dat betekent dat we dus zelf verantwoordelijkheid moeten nemen.

En dat betekent onvermijdelijk dat we veel meer op onze eigen waarneming (zien) moeten varen dan op (blind) geloven van anderen.

RA zei

Hoi Pieter,

Dank voor de uitwisseling! Er staat mij nu heel helder voor ogen wat te doen. Voordat rijkdom vanuit het eeuwenoude piramidesysteem (banken) weer terug kan vloeien naar burgers moeten burgers eerst beginnen met hun eeuwenoude geerfde morele schuld in te lossen. aangezien niemand daartoe gedwongen kan worden, begin ik er zelf maar mee. iets terug doen/geven aan Suriname, Indonesie bv. ik weet nog niet wat en hoe precies, maar dat komt wel.
ik bedoel met morele schuld niet iets religieus of dat men inherent slecht is, of zo. maar meer in de zin van: als je neemt/afpakt, moet je daar vroeg of laat voor betalen. Als je geeft, dan ontvang je vroeg of laat. ik verwacht dat als ik dat doe, dat ik mijn ideeen over banken en uitbuiting en wat te doen ook helderder naar voren kan brengen en mogelijk mensen kan inspireren tot de voor hen juiste actie.

Pieter Stuurman zei

Hoi Richard,

Jij ook bedankt voor je inzichten. Zo zie je maar: inspireren werkt! :-)

Groet,

Pieter

Pieter Stuurman zei

Mocht je trouwens eens in de buurt zijn, je bent altijd welkom om nog eens verder te brainstormen!

RA zei

OK, leuk, ik laat je weten wanneer ik in de buurt ben.
:)

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.