maandag 27 juli 2015

De wereld als slavenkolonie


De wereld is een slavenkolonie. Die slavenkolonie wordt gerund en beheerd door één misdaadsyndicaat. De populatie van de kolonie bestaat uit twee soorten mensen: de eigenaren, en de slaven. 

Uiteraard vereist het runnen van zo'n misdaadsyndicaat een organisatiestructuur. In de huidige situatie is het syndicaat daarom onderverdeeld in een aantal afdelingen, elk met een eigen functie. 

- Het strategisch topmanagement
Hier bevindt zich de top van het syndicaat. Het zijn de eigenaren ervan. Hier worden de strategieën ontwikkeld die de macht en rijkdom van deze top moeten vergroten. Daarnaast wordt hier bepaald hoe de andere afdelingen moeten functioneren. Die andere afdelingen werken als instrumenten ten bate van de macht en rijkdom van deze top. Alleen binnen dit strategisch topmanagement is de volledige agenda van het syndicaat bekend.  

- Het uitvoerend management
Dat zijn de regeringen en overheden van de wereld. Zij zijn de uitvoerende organen van het syndicaat. Deze afdeling vaardigt (op bevel van het topmanagement) de regels (wetten) uit waaraan de slaven zich moeten houden, voert de dagelijkse controle, bestuurt het geweld dat op de slaven losgelaten wordt (leger, politie) en int de belastingen die indirect bijdragen aan het verdienmodel van het syndicaat. Het is het dagelijks management en het dient als incassobende, slavendrijver en bestraffer. Deze afdeling wordt in stand gehouden met instemming van de slaven. Die instemming wordt verkregen door de slaven de illusie te geven dat ze vrij zijn, en dat ze de regering zelf mogen kiezen. Voor de top vormt deze afdeling een potentieel risico omdat ze beschikt over wapens. Dit risico wordt onschadelijk gemaakt door deze afdeling volledig financieel afhankelijk te maken van het topmanagement door middel van onaflosbare schulden.  

- Het commercieel management
Dat is het monetair/kapitalistische systeem. Dit is het uiteindelijke verdienmodel van het syndicaat. Hier wordt zoveel mogelijk waarde die de slaven met hun arbeid leveren, geconfisqueerd door het syndicaat. Deze afdeling gebruikt daarbij banken en rechtspersonen (NV's, BV's etc.) waarvan het topmanagement eigenaar is. Hier wordt zowel vrijwel alle arbeid geleverd door de slaven (werknemerschap) als vrijwel alle opbrengst daarvan afgenomen van de slaven. Het instrument dat hiervoor wordt ingezet is het geld/schuldsysteem.  

- Het PR management
Deze afdeling houdt zich bezig met perceptiemanagement. Het doel is te voorkomen dat de slaven beseffen dat het syndicaat bestaat en wat de werkelijke aard ervan is. Het middel dat hiervoor gebruikt wordt, is liegen. Het doel van liegen is de slaven te laten geloven dat de afdelingen van het syndicaat (en het syndicaat zelf) niet de bedoeling hebben om op de slaven te parasiteren, maar ze te beschermen. Deze afdeling kennen we onder de noemer: media. 

De bovenstaande afdelingen moeten natuurlijk bemand worden. Het syndicaat verleent hiervoor privileges aan een aantal slaven. Die privileges variëren van een modaal inkomen als ambtenaar, tot een topinkomen in de bancaire sector, of van lokaal bestuurder tot enige bescheiden macht als landelijk politicus etc.  

In ruil voor die privileges, nemen deze slaven een afgebakende taak op zich. Veruit de meeste van deze slaven zijn zich er niet van bewust dat ze deel uitmaken van het misdaadsyndicaat. Ze overzien alleen hun eigen taak en geloven een eerzaam beroep te hebben.  

De topslaven zijn zich daar vaak meer bewust van, maar hun beloning is dusdanig riant dat het belang van positiebehoud groter is dan de roep van het geweten. Slaven met een gezond ontwikkeld geweten, komen voor deze posities niet in aanmerking.  

Deze organisatie van het misdaadsyndicaat functioneert op zich prima, maar kent een aantal kwetsbaarheden. Ten eerste werken er bij de verschillende afdelingen betrekkelijk veel mensen. Die moeten allemaal bestuurd (en betaald) worden en dat is niet erg efficiënt. Ten tweede kan het syndicaat alleen voortbestaan zolang de slaven niet beseffen dat het om een misdaadsyndicaat gaat. Dat maakt het hele systeem kwetsbaar voor plotselinge bewustzijnsgroei onder de slaven. 

Om die reden, wil het strategisch topmanagement (tevens de eigenaren van het syndicaat) het met minder submanagement gaan doen. Daarnaast wil het minder afhankelijk worden van het geloof van de slaven. Het moet eenvoudiger, efficiënter en (voor de eigenaren) veiliger. 

Om deze redenen, moet de organisatiestructuur op de schop. Het nadeel daarvan is dat de slaven gehecht zijn aan deze structuren, en daarom een eenzijdige verandering niet zomaar zullen accepteren. De oplossing hiervoor is het opzettelijk creëren van problemen (crisis) en het hiermee scheppen van een situatie van "overmacht". En die overmacht moet vervolgens maatregelen rechtvaardigen die zonder die overmacht niet aanvaard zouden worden.  

Maatregelen zoals directe individuele elektronische controle over het gedrag van alle slaven en een nieuw elektronisch verdienmodel (100% centraal gecontroleerd, digitaal geld) dat tevens het geweld van het uitvoerend management grotendeels overbodig maakt. De slaven kunnen dan immers bij ieder ongewenst gedrag, individueel en volautomatisch uitgesloten worden van de toegang tot voedsel en andere zaken die een levensvoorwaarde zijn voor die slaven. Zonder te kunnen teruggrijpen op anonieme contante betaling. Niet gehoorzamen betekent dan niet eten 

Daarnaast is het uitvoerend management (regeringen) nu erg versnipperd en dus is het besturen ervan omslachtig. Dit moet dus worden samengevoegd tot één afdeling (één wereldregering, met één wetgeving, één leger etc.) 

Op dit moment is er dus een reorganisatie gaande binnen het misdaadsyndicaat. Dit om te voorkomen dat het "wakker worden" van de slaven het einde van het syndicaat zal betekenen.  

Dit brengt echter wel een risico met zich mee: door alle veranderingen, zouden de slaven versneld tot ongewenste inzichten kunnen komen. Bijvoorbeeld het inzicht dat ze slaven zijn. Gerund door een misdaadsyndicaat. En dat ze zich - vóór de voltooiing van de reorganisatie - daarvan bevrijden. Ze zijn immers in een overgrote meerderheid en alleen hun geloof houdt ze gevangen....   

Spannende tijden dus.  


zondag 19 juli 2015

Bezuinigen

Mensen stemmen in met "bezuinigingen" omdat ze de collectieve situatie vergelijken met hun persoonlijke situatie. Als ze zelf teveel uitgeven en daardoor rood staan, moeten ze minder geld uitgeven. Dat betekent dat ze minder geld aan anderen moeten gaan betalen in ruil voor producten/diensten. Oftewel minder moeten kopen. Dat is herkenbaar voor mensen.

Maar collectief werkt het niet zo. Bij iedere transactie, betaalt het collectief zichzelf. Iedere uitgave in het collectief, is ook een inkomst ergens in dat collectief.

Een collectief is een verzameling mensen die iets gemeen hebben. Een munteenheid bijvoorbeeld.

Geld uit dat collectief houden aan de uitgavenkant (wat de definitie van bezuinigen is), resulteert dus in minder geld aan de inkomstenkant in dat collectief. En dus minder capaciteit aan de uitgavenkant, en dus minder aan de inkomstenkant etc. Een vicieuze cirkel waarvan de gevolgen nu zo duidelijk zichtbaar worden.

Bezuinigen leidt dus tot afname van het totale aantal transacties. Een ander woord voor het totaal aan transacties dat plaatsvindt in een collectief, is "economie". Bezuinigen leidt dus onherroepelijk tot krimp van de economie.

Dit betekent dat "leiders" (zoals Dijsselbloem en consorten) die beweren dat bezuinigingen leiden tot herstel van de economie, OF zo dom zijn dat ze dit eenvoudige principe niet begrijpen, OF dat ze liegen.

Op dit moment roepen vrijwel alle toonaangevende economen (waaronder Nobelprijswinnaars) dat bezuinigen leidt tot het vernietigen van de economie. Deze informatie is ook voor die "leiders" toegankelijk. 'We hebben het niet geweten' gaat dus niet meer op.

Dit betekent dat er geen andere mogelijkheid resteert dan dat de Dijsselbloemen van deze wereld liegen. Dat ze liegen als ze zeggen dat ze de bedoeling hebben de economie te herstellen, en vervolgens toch bezuinigen. Het betekent dat ze een andere bedoeling hebben. Dat ze de bedoeling hebben om de economie te vernietigen, in plaats van te herstellen. Het betekent dat ze malafide zijn.

De wereld kent een ellenlange historie van malafide "leiders", dus op zich is dit niks nieuws. Wat wel nieuw zou zijn, is het besef onder de bevolking dat het geen goed idee is om zich te laten leiden door dit soort malafide figuren. Volgens mij hebben we daarvoor als mensheid nu toch wel voldoende ervaring opgedaan.