Achter de troon bestaat iets dat groter is dan de koning zelf

De kredietcrisis in historisch perspectief

Zoals iedereen weet was 1929 het jaar van de grootste economische crisis tot op heden. In hoeverre is deze crisis te vergelijken met de huidige kredietcrisis? In hoeverre kunnen we iets leren uit de geschiedenis?



“Achter de troon bestaat iets dat groter is dan de koning zelf”.

Sir William Pitt.
House of Lords
1770


“De wereld wordt geregeerd door heel andere personen dan wordt geloofd door diegenen die geen toegang hebben tot de elite”.

Benjamin Disraeli
Tweevoudig Brits premier
1844


“De echte waarheid is, dat de financiële wereld eigenaar is van de regering(en) sinds de dagen van Andrew Jackson (7e president van Amerika en slavenhandelaar)”.

Franklin D. Roosevelt
32e president Amerika
1933


“De bancaire instanties zijn gevaarlijker dan legers. Als het volk ooit zal toestaan dat banken de controle krijgen over geldstromen dan zullen diezelfde banken, en de bedrijven die eromheen floreren, het volk beroven van al haar bezittingen tot de dag dat hun kinderen wakker worden zonder een dak boven hun hoofd”.

Thomas Jefferson 1743-1826
3e president Amerika


“Als jullie slaven willen blijven van de bankiers en willen betalen voor de kosten van jullie eigen slavernij, laat ze (de banken) dan doorgaan met het creëren van geld en het controleren van de nationale kredieten”.

Sir Josiah Stamp 1880-1941
Directeur van de Bank of England
Uitspraak gedaan na zijn aftreden.



“Geef mij de controle over de geldstromen van een land, en ik geef er niets om wie de wetten maakt”.

Mayer Amchiel Rothchild
Grondlegger van de Rothchild bankiersdynastie




In het begin van de jaren twintig was de Amerikaanse economie “booming”. Beleggen werd volkssport nummer één. Iedereen dacht dat de bomen tot in de hemel zouden groeien. Tot het moment dat het vertrouwen omviel en de wereld in een ongekende crisis terechtkwam….. 1929 dus.

Hoe kon dit gebeuren?

Om “iedereen de kans te geven te beleggen” verstrekten de banken zogenaamde “margin loans”. Dat hield in dat je maar 10% hoefde te betalen voor de aandelen, en de rest werd verstrekt als lening met het aandeel als onderpand. Je kon dus voor 10 dollar, 100 dollar aan aandelen bemachtigen. Doordat de markt snel groeide, was het voor de meeste mensen geen probleem om de leningen terug te betalen. Er zat echter een addertje onder het gras: de verstrekte lening kon binnen 24 uur worden teruggevorderd. Omdat dit steeds niet gebeurde, maakte het publiek zich hierover geen zorgen en leende vrolijk verder in de overtuiging rijk te worden. Maar zoals altijd geldt: schuld is afhankelijkheid.

En zo kwam het moment voor de bankiers om hun investeringen te materialiseren. Invloedrijke topbeleggers en bankiers die ook grote invloed hadden in de industrie en politiek zoals J.D. Rockefeller, J.P. Morgan en Rothschild begonnen bewust hun aandelen te dumpen en stuurden alarmerende berichten de wereld in om paniek te zaaien. Vervolgens begonnen de banken al hun uitstaande leningen terug te vorderen. Die konden uiteraard niet worden ingelost. Het gevolg was dat er in enkele maanden meer dan 16000 privébanken omvielen en dat de duur betaalde aandelen vrijwel niets meer waard waren. Hele volksstammen bleven met enorme schulden over. Dat gaf diezelfde invloedrijke figuren de kans om al deze banken op te kopen voor een beetje wisselgeld en alle gedumpte aandelen van levensvatbare bedrijven (olie, wapens etc.) te bemachtigen voor bijna niets. Het is dan ook niet verwonderlijk dat juist deze mensen als de grote (en onmetelijk rijke) overwinnaars uit de crisis stapten.


Om het volk te ontdoen van hun laatste beetje bezit en de mogelijkheid om te overleven, werd in 1933 de goudstandaard afgeschaft. Er zou een nieuwe dollar komen die niet meer inwisselbaar was voor goud, maar alleen nog maar papieren waarde had. De bankiers, waarvan er nu maar een handvol over waren die de dienst uitmaakten, kregen de vrije hand in de geldstromen. Ze beheersten de toevoer van geld en daarmee de inflatie, oftewel de waarde van geld. Om de goudstandaard los te kunnen laten, was het belangrijk dat goud niet meer gebruikt kon worden als betaalmiddel. Het volk moest volledig afhankelijk worden van het nieuwe, “virtuele” geld. Daarvoor kwam er in 1933 de zogenaamde “Gold Seizure” die alle burgers verplichtte om op straffe van 10 jaar gevangenisstraf al hun goud in te leveren bij de overgebleven banken. U mag raden wie hier nog rijker van werd…..

Het is ook niet verwonderlijk dat de namen Rockefeller, Rothschild en J.P Morgan ook nu nog gevestigde namen zijn in de financiële wereld. Zij hebben met deze machtgreep hun invloed op de wereld verveelvoudigd, ten koste van de bevolking die jarenlang in bittere armoede moest leven.




Tot zover 1929. Nu is het 2008. Als we de huidige crisis vergelijken met die van 1929 zien we een aantal opmerkelijk parallellen. Ten eerste de namen: de Rockefeller familie is nog steeds zeer invloedrijk op het gebied van politiek, bedrijfsleven en in de bancaire wereld. De Rothschild familie is ook nu nog een grote naam in de bancaire wereld en de JP Morgan Bank kocht vorige maand een aantal Amerikaanse banken op die vanwege de kredietcrisis omgevallen zijn. Voor een schijntje van de voormalige waarde…. De geschiedenis herhaalt zich?

Maar een belangrijkere parallel is inhoudelijk: ook nu is er zijn er bewust “slechte” leningen verstrekt. Nu onder het mom: “Iedereen de kans te geven huiseigenaar te worden”. Ook nu leken de bomen tot in de hemel te groeien omdat de huizen als maar meer waard werden. Ook nu leek zich niemand zorgen te maken. Maar ook nu geldt: schuld is afhankelijkheid. Ook nu lijken de grote machten achter de bancaire wereld uit te zijn op het materialiseren van hun investeringen. Ook nu stevenen we af op een financiële machtgreep.

Gezien het feit dat de invloedrijke families die in 1929 de crisis veroorzaakten voor hun eigen gewin en machtspositie, nog steeds de dienst uitmaken, mag je ervan uitgaan dat ze de trucs nog niet vergeten zijn. Daarnaast is een financiële crisis (of een oorlog) simpelweg noodzakelijk vanwege de organisatie en de aard van geld op zich: Geld wordt uitgegeven door de centrale banken. Deze brengen dit in de markt door het uit te lenen aan landen tegen rente. Deze landen moeten dit terugbetalen inclusief rente. Zij moeten dus altijd meer terugbetalen dan de centrale banken ooit in omloop gebracht hebben. Omdat er meer moet worden terugbetaald dan er is uitgegeven door de centrale banken, moeten landen weer lenen. Dat houdt dus in dat er steeds meer schuld ontstaat, en schuld is afhankelijkheid. Uiteindelijk loopt dit mechanisme vast en is op enig moment een crisis die de kaarten opnieuw schudt onvermijdelijk. Zo’n crisis loopt altijd uit op een machtsstrijd of een machtgreep waarbij de allersterksten overwinnen en nog sterker worden. Dit alles gaat altijd ten koste van de bevolking.

Als we de kredietcrisis dus in historisch perspectief zien, als we dus iets willen leren van de geschiedenis, dan zal het er zo uit gaan zien:

Eerst worden er zoveel mogelijk mensen afhankelijk gemaakt door het verlenen van kredieten tegen onderpand (hypotheken). Wanneer deze markt lijkt te verzadigen, wordt door de top-elite van de financiële wereld de beslissing genomen om de rijkdom te gaan materialiseren (omzetten in tastbare zaken). Eerst worden bewust zoveel mogelijk leningen verstrekt aan mensen waarvan men vooraf weet dat ze die uiteindelijk niet kunnen terugbetalen, onder het mom “iedereen moet de kans krijgen om huiseigenaar te worden”.

Dan kan een aantal mensen de lening daadwerkelijk niet terugbetalen (hetgeen dus de bedoeling is). Deze mensen verliezen hun onderpand (huis) dat per executie, tegen een lagere prijs verkocht wordt. Als dit steeds vaker gebeurt (en dat gebeurt vaak als je bewust slechte leningen verstrekt) dan heeft dat invloed op de waarde van het onderpand: de huizenprijzen dalen. Daarnaast ontstaat er paniek en worden er geen nieuwe huizen gekocht. En er worden geen nieuwe leningen verstrekt. Zowel de huizenmarkt als de financiële markt storten in. De economie komt in een recessie. Hierdoor verliezen mensen hun baan en dus hun inkomen. Deze mensen (die wel “goede” leningen hadden) kunnen hun hypotheeklasten ook niet meer betalen en verliezen ook hun huizen. Omdat door het grote aanbod de executiewaarde van al deze huizen scherp daalt, blijven de berooide voormalige huiseigenaren met enorme schulden zitten. Dit heeft een domino-effect. Steeds meer mensen worden hun huizen uitgezet en blijven met steeds grotere schulden achter. De waarde van de huizen daalt nog verder omdat de markt overspoeld wordt en niemand wil kopen. De economische crisis wordt dieper. Nog meer mensen verliezen hun baan. Nog meer mensen worden dakloos, met nog meer schuld etc. Er moet dus een oplossing komen.

De oplossing zal zijn: het centraliseren van financiële macht. Banken zullen worden genationaliseerd en vervolgens worden samengevoegd tot één (of enkele) wereldwijde bank(en). Dit met hulp van overheden waarop (hoe toevallig) de machtige sleutelfiguren van de financiële wereld grote invloed hebben. Alle leegstaande huizen zullen worden opgekocht tegen een fractie van hun voormalige waarde. Daarin worden de voormalige huiseigenaren gehuisvest. Helaas kan hun schuld niet worden kwijtgescholden…..

En schuld is afhankelijkheid…….

Deze mensen zullen de rest van hun leven van een minimum moeten leven en iedere cent die ze meer verdienen moeten terugbetalen aan hun schuld. Zo krijgt de financiële elite (de Rockefellers, JP Morgans en Rothschilds van deze tijd) niet alleen de macht over het geld, maar ook over de huisvesting en de arbeid van mensen. Deze mensen worden feitelijk gereduceerd tot slaven.

En denk nu niet dat deze financiële elite het beste met ons voor heeft of belang heeft bij een sterke economie. Deze elite heeft dezelfde truc al eerder uitgehaald en denkt alleen aan haar eigen belang. Deze elite zal ook deze keer nog machtiger uit deze crisis komen, net als na 1929.

Als we deze kredietcrisis dus in historisch perspectief zien, zit er maar één ding op: voorbereid zijn. Dat wil zeggen dat we het mechanisme moeten doorzien en ons niet moeten laten manipuleren naar slavernij. En eigenlijk is dat heel eenvoudig: we gaan gewoon weigeren op te draaien voor de gevolgen van deze manipulatie. Wanneer mensen die (buiten hun schuld) geruïneerd worden door deze gefabriceerde crisis gewoon blijven zitten waar ze zitten en weigeren hun huizen te verlaten, en geen cent meer betalen, dan zijn niet de manipulators, maar wij de winnaars. Wanneer de crisis de beoogde schaal zal aannemen, is er geen politiemacht groot genoeg om ons fysiek uit onze huizen te verwijderen of om ons geld te innen. Dan staat de elite (het gaat tenslotte maar om een zeer kleine groep mensen) volledig machteloos. Dan kunnen we in vrijheid wonen, werken en leven.

Mocht de geschiedenis zich dus herhalen (ik hoop het niet!) dan is het goed om te weten wat de werkelijke agenda is van deze crisis en om nu vast te besluiten dat we ons niet zullen laten reduceren tot slaven.

Laten we dus alert blijven!

Pieter Stuurman


PS. Met dank aan de documentaire “Wake up call” waarvan ik enige informatie gebruikt heb voor dit artikel. Deze documentaire is te vinden op Google video.