Sinds de crisis in 2008 de kop opstak, is er gebrek aan geld. Momenteel is de hele westerse wereld in de ban van geldschaarste. Ieder land en iedere burger heeft te weinig en moet een groter deel van de opbrengst van hun arbeid inleveren om 'erger te voorkomen'. Toch is sindsdien de totale hoeveelheid geld die in omloop is niet verminderd. In tegendeel.
Dat geld is dus niet 'verdampt', maar in andere handen overgegaan. Omdat 99,9% (of meer) van de bevolking een toenemend tekort ervaart, moet dat geld dus in handen gekomen zijn van de resterende 0,1% (of minder). De crisis dient dus het belang van een kleine groep; een kleine elite.
Het is altijd een perceptie van 'belang' die ten grondslag ligt aan een verdeeldheid. Zodra er sprake is van belang, is er sprake van tegengesteld belang en dus van verdeling: ons belang is anders dan hun belang. En zodra er een belangenverschil ontstaat, ontstaan ook de benodigde strategieën om die belangen te behartigen.
Eén van de meest essentiële verdelingen binnen de mensheid is de verdeling tussen de machtselite en het volk. Een (in aantallen) kleine machtselite profiteert al eeuwen in toenemende mate van de opbrengsten van de arbeid van dat volk. En om dat mogelijk te maken, heeft die elite in de loop der tijd allerlei systemen uitgedacht.
Het volk komt immers niet uit zichzelf de opbrengsten van haar arbeid aan de voeten van die elite leggen. Dat volk wil bij voorkeur zelf genieten van de vruchten van haar eigen arbeid. En dat is tegengesteld aan het belang van de elite die van diezelfde vruchten wil genieten, zonder ervoor te hoeven werken.
Die elite gebruikt daar strategieën voor. Net zoals een bedrijf, of een bedrijfstak, strategieën bedenkt om haar belang te dienen. En eigenlijk is die machtselite niets meer dan een bedrijfstak. Net zoals bijvoorbeeld de varkenshouderij een bedrijfstak is, en strategieën verzint om steeds efficiënter gebruik te maken de opbrengst van varkens. De bedrijfstak van de machtelite zou je de 'menshouderij' kunnen noemen.
En net zo min als de varkenshouderij tegen varkens samenzweert, zweert de elite samen tegen de mensheid. Het is een strategie. Meer niet. Dus geen complot, geen samenzwering, maar een strategie die een belang moet behartigen. Een belang dat tegengesteld is aan het belang van het volk.
Het is in het belang van de machtselite om zoveel mogelijk macht te verkrijgen over het volk. Zodat dat volk daadwerkelijk doet wat die elite wil. Het is hun werk, hun ambacht. Een ambacht dat al vele eeuwen geleden deze beroepsgroep heeft afgesplitst van de rest van de mensheid. Een beroepsgroep met een geheel eigen belang en een geheel eigen cultuur en met compleet eigen vaardigheden, die al generaties lang van vader op zoon overgedragen worden.
Het is een succesvolle bedrijfstak. En dat succes heeft de elite te danken aan succesvolle strategieën. En uiteraard werkt een strategie efficiënter als de concurrerende partij die strategie niet doorheeft. Vandaar dat strategieën altijd zoveel mogelijk geheim gehouden worden (dat geldt voor iedere branche).
De strategieën konden succesvol zijn doordat de concurrentie (wij, het volk) ze niet doorzag. Het in de lucht houden van strategieën door geheimhouding en het verkondigen van onwaarheden en daarmee het genereren van verwarring, is een strategie op zichzelf geworden.
Het opkopen van de media, die vervolgens gebruikt konden worden om de achterliggende strategieën te kunnen uitvoeren, is een uiterst slimme zet geweest van deze menshouderijbranche. Het heeft de concurrentiepositie van de branche ten opzichte van het volk enorm versterkt. En hoe sterker de concurrentiepositie, hoe meer middelen beschikbaar komen en hoe gemakkelijker het wordt om die positie nog verder te versterken.
Omdat alle trends en tendensen die worden toegeschreven aan 'conjunctuur', 'fouten', 'toeval' en andere argumenten van overmacht, altijd ten koste gaan van het volk en altijd de machtelite enorme voordelen opleveren, kun je niet anders dan inzien dat de strategieën werken. Die trends kunnen daarom niet ontstaan zijn door overmacht, door toeval of door wat dan ook. Het zijn gewoon de resultaten van succesvolle strategieën.
De strategieën die tegen ons worden ingezet, werken omdat we ze niet begrijpen. Om ze onschadelijk te maken, is er dus niets anders nodig dan ze te doorzien. We zijn natuurlijk niet aanwezig in de kamers waar ze worden uitgedacht, dus rest ons geen andere mogelijkheid dan te kijken naar wat men doet. Hoe men handelt dus.
De menshouderijbranche bewandelt vele strategieën. Eén ervan is het genereren van de illusie van verdeling; concurrerende landen, concurrerende politieke stromingen, concurrerende bedrijven. Ik noem dat horizontale concurrentie. Maar de uiteindelijke, werkelijke concurrentie is altijd de concurrentie tussen de machtselite en het volk, met als inzet de opbrengsten van de arbeid van dat volk. Dat noem ik verticale concurrentie en het is de enige werkelijk bestaande concurrentie. Alle strategieën van de menshouderijbranche zijn daarop gericht.
En als je er op die manier naar kijkt, dan zie je hoe perfect alles verloopt. Hoe het ambacht der menshouderij in de loop der tijd op basis van voortschrijdend inzicht steeds verder verfijnd is. Hoe alles volgens plan verloopt. Iedere verandering, iedere tendens, iedere technologie, ieder beleid en iedere crisis levert precies de gewenste resultaten op voor de steeds rijker en machtiger wordende branche der machtselite. En we zijn nu in fase terechtgekomen waarin wij (het volk) bijna weggeconcurreerd zijn. In de beslissende eindfase.
Er zijn voor ons nog maar twee opties: of we negeren de manipulaties van de beroepsgroep der machtselite volledig en laten ons er niet langer door misleiden, of we moeten ons gewonnen geven en worden volledig ingelijfd. Om voor het eerste te kunnen kiezen, is het noodzakelijk dat we de strategieën als strategieën herkennen. Zodra we dat doorzien, dan begrijpen we dat de inzet uitsluitend onze eigen arbeid betreft, en dat we die elite (die zelf niets bijdraagt) dus in het geheel niet nodig hebben.
Maar zolang we iedereen die een strategie als zodanig herkent ridiculiseren en buitenspel zetten als complotfantast (een kwalificatie die door de machtsbranche zelf de wereld in geholpen is), dan hebben onze houders de vrije hand.
De keuze is werkelijk aan ons.
11 opmerkingen:
Alle collectieve pijnen, voortkomend uit de huidige collectieve drama’s, hebben allemaal dezelfde oorsprong: voorwaardelijkheid aan het Leven op aarde. De problemen daaruit zijn niet op te lossen door hun oorsprong, de voorwaardelijkheid zelf, in stand te laten. De problemen verplaatsen zich dan alleen maar en hebben nieuwe nog subtielere copingsmechanismen tot gevolg. Copingsmechanismen, hoe subtiel ook, brengen geen transformatie in jezelf en vanzelfsprekend ook niet in jouw buitenwereld, sterker nog… Wezenlijke transformatie ontstaat als gevolg van het herstellen van de oorsprong van de problemen, het herstellen van de inbeslagname van Toegang tot Leven: elkaar onvoorwaardelijke Toegang tot Leven schenken.
De oorspronkelijke omdraaiing herstellen: elkaar onvoorwaardelijk Toegang tot Leven bieden.
En dan vanzelfsprekend niet langer meedoen met het huidige systeem: geen gebruik maken van subsidies, hypotheekaftrek, allerlei toeslagen zoals zorgtoeslag. Die komen dan vanzelfsprekend te vervallen. De verantwoordelijkheid voor jouw leven komt dan echt helemaal bij jezelf te liggen. En dat kan natuurlijk ook prima als jij Toegang tot Leven hebt.
Stel nu eens dat vanaf morgen iedere persoon die nu een bijstandsuitkering ontvangt voldoende ruil/betaalmiddel ontvangt om fysiek in leven te zijn. Het hele controlerende apparaat en alles wat daaraan vastzit, komt te vervallen. De levenskrachten van deze mensen kunnen weer vrijelijk stromen in richtingen die ze zelf kiezen.
Het zit inderdaad helemaal niet in de hoeveelheid euro’s op aarde: die zijn er meer dan genoeg. Het zit hem erin dat iedereen de euro’s vasthoudt, zowel ‘arm’ als ‘rijk’ vanuit een gevoel van afhankelijkheid. Niet per se afhankelijkheid van de euro’s, maar de afhankelijkheid van Toegang tot Leven. Deze afhankelijkheid kan in één keer opgelost worden door elkaar Toegang tot Leven te bieden. Er kan in één klap voor gekozen worden om, zoals boven beschreven, de mens Toegang tot Leven te bieden.
Verkiezingen veranderen niets, als verkiezingen iets zouden kunnen veranderen, zouden ze wel verboden zijn. Politiek verandert niets. En gaat inderdaad juist mee in de systemen.
En stel nou dat nieuwe ‘politiek’ wezenlijk vernieuwend wil zijn, dan is het eerste wat ze doen de oorsprong van alle shit herstellen: onvoorwaardelijk Toegang tot Leven bieden. Welke ‘politieke partij’ zie jij dit doen? Maar een vernieuwende ‘politieke partij’ wil dat natuurlijk helemaal niet vanuit het huidige systeem doen, omdat ze snapt dat dat niet kan. Die gaat er gewoon naast staan en noemt zichzelf dan geen ‘politieke partij’, maar Cirkel van Wijze Mannen en Vrouwen ofzo. En gaat het dan gewoon zélf doen. Samen met de velen die het ook zélf willen doen. Zélf is niet alleen. Je hoeft het niet alleen te doen. Grootste transformaties in het collectief kun je niet alleen doen. Gezamenlijk co-creëer je de samenleving die je wilt laten ontstaan. Huidige systemen laat je gewoon voor wat ze zijn. Die lossen vanzelf op.
Het lijkt mij een prima idee om morgen eenieder die een bijstandsuitkering ontvangt onvoorwaardelijk Toegang tot Leven te bieden. En van daaruit natuurlijk de rest. Stapje voor stapje. Het kan ook in één keer natuurlijk. Maar kan de wereld dit aan?
Hm, vreemd dat mijn reactie onder 'anoniem' geplaatst wordt. Niet mijn bedoeling.
Mascha Roedelof
www.hetbewustepad.nl
Het probleem is dat met de industrialisering van oa. de landbouw en de productie er eigenlijk bitter weinig arbeid meer nodig is. Maar dit zou betekenen dat de machines gewoon het leeuwendeel van het werk doen en de mens op zijn lauweren kan rusten. Een gelukkig persoon is iemand die niet te controlleren valt en daarom heeft men de maatschappij nog steeds in een artificiele piramidestructuur geduwd waarbij het leeuwendeel van de wereldbevolking nutteloos werk verricht.
Het draait niet om geld, het draait om het in stand houden van de piramidestructuur. Currency is niet geld, het is ego (geluk uit arbeid, gevoel van belangrijk te zijn).
Kon het niet laten je even te zeggen dat je een zeer heldere manier van uitleggen hebt, heerlijk om te lezen, thanks !!
Jammer alleen dat de varkens uit de kerken van Circe(churche) hun strontstallen niet willen/durven enz. verlaten.
goed werk Pieter !!
Dank je René!
De bal ligt inderdaad bij de varkens :-)
Mooie stukjes op deze site!
Komen er nog nieuwe bij in de toekomst?
Dank je Renren! Het is zeker de bedoeling dat er nieuwe stukjes bijkomen. Momenteel even wat druk met andere dingen, maar ik verwacht er binnenkort weer voor te gaan zitten.... :-)
Geweldig! Alsof mijn gedachten hier gelzen zijn.
Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben.
Dank je wel.
Jos.
Dank je Jos!
Ik zou zeggen: schrijf je gedachten ook op :-)
Dat zou betekenen dat er gelijkwaardigheid moet komen.
Dat zie ik helaas niet gebeuren.
De onderkant van de piramide moet gevoed blijven, anders stort de piramide in.
Dit gebeurt niet, dat gaat een keer mis.
Een reactie posten