"Er komt geen tol op bestaande wegen." Dat heeft minister Schultz van Haegen (Infrastructuur) maandag laten weten.
Volgens de minister kan van tol op het gewone wegennet geen sprake zijn. "De automobilist betaalt voldoende belastingen, daarvoor moet hij vlot kunnen doorrijden over onze wegen. Tol kan alleen maar van toepassing zijn op bijzondere extra wegen." Daarbij doelt ze op alternatieve trajecten die met privaat geld worden aangelegd.
Dit bericht trof ik vandaag aan op de website van de Telegraaf. Te zien aan de reacties kon het op de goedkeuring rekenen van de meeste lezers. Ik vrees dat die lezers de laatste (door mij vet aangegeven) regels niet gelezen, of in ieder geval niet begrepen hebben.
Wat de minister hier tussen neus en lippen zegt, is dat er mogelijkheden komen voor private wegen. Wegen die eigendom zullen zijn van de financiers die de wegen betalen, aanleggen en beheren. Ze opent daarmee de mogelijkheid om een begin te maken met de privatisering van het wegennet, dat vervolgens stap voor stap richting volledige privatisering kan groeien. En waaraan op termijn natuurlijk ook de ‘bestaande wegen’ zullen moeten geloven. Altijd gerechtvaardigd door het argument van ‘onbetaalbaarheid’ van de huidige situatie. Net als bij alle voorgaande privatiseringen.
Het is een volgende stap in de wereldwijde tendens naar privatisering van primaire dienstverlening en infrastructuren. Een tendens die vaart op het steeds terugkerende argument van de ‘marktwerking’. Marktwerking die uiteindelijk concurrentievoordeel zou moeten opleveren voor de ‘consument’. Maar dat in de praktijk nooit doet. Sterker nog: het heeft de ‘consument’ volledig overgeleverd aan de financiers.
De golf van privatiseringen is niets meer of minder dan een wereldwijde machtsgreep van de internationale financiers. Van de geldelite die hiermee de macht in de wereld in een recordtempo en met medewerking van de ook door hen gefinancierde overheden naar zich toetrekt. Wat de minister hier dus doet, is het keurig uitvoeren van de bevelen die ze van haar broodheren krijgt.
De nieuwe eigenaren van alle noodzakelijke dienstverlening en infrastructuren, zijn dezelfden als de eigenaren van het gehele monetaire systeem. Uiteindelijk zal het tot niets anders leiden dan tot totale horigheid en slavernij van de bevolking.
Privatisering is niets meer dan het verkopen van publieke instellingen en systemen (die dus eigendom zijn van het volk) aan particulieren. Om die instellingen en systemen te kunnen kopen, moet er geld zijn. En daarvoor zijn financiers nodig. En die financiers zijn bankiers.
Het zijn de bankiers die al het bestaande geld in omloop brengen via de door hen gecontroleerde centrale banken. De bankiers die de financiële middelen ter beschikking hebben om al deze, voor ons onmisbare, zaken op te kopen. Bankiers die dat geld uit niets creëren, en het tegen rente in omloop brengen. Geld dat vervolgens door de bevolking moet worden verdiend door ervoor te werken.
Het is het kartel van financiers dat de macht krijgt over de beprijzing van alle noodzakelijke diensten en systemen, en daarmee de zeggenschap krijgt over de hoeveelheid arbeid die wij moeten leveren om toegang te krijgen of te houden tot die diensten en systemen.
We moeten werken om geld te verdienen. Een groot gedeelte van het verdiende geld moet direct worden afgestaan aan de door de bankiers gefinancierde overheden. Om de rente over de overheidsschuld te betalen aan die financiers. Vervolgens maken diezelfde financiers uit hoeveel ze van het overgebleven geld vorderen in ruil voor toegang tot onze levensbehoeften.
Zij bepalen de prijs voor de geprivatiseerde gezondheidszorg, voor de geprivatiseerde energievoorziening, voor de geprivatiseerde watervoorziening (reken er maar vast op), voor wonen (zij zijn het die onze woningen financieren, of we nou kopen of huren), voor geprivatiseerd openbaar vervoer, voor de geprivatiseerde communicatiekanalen, en straks dus ook voor de geprivatiseerde wegen.
Zij zijn het die bepalen hoeveel we ervoor moeten betalen, en dus hoeveel we ervoor moeten werken. En wie er wel of geen toegang toe krijgt. Uiteindelijk zal het leiden tot een situatie waarin alles wat we met werken verdienen, direct wordt teruggevorderd door degenen die heersen over alles wat we nodig hebben om te kunnen leven.
Het zal leiden tot een volledige horigheid aan de financiers, die ons daarmee in al ons doen en laten kunnen besturen, en alle opbrengsten van onze arbeid via het omweggetje dat geld heet (een omweggetje dat diezelfde financiers volledig controleren) beheersen en erop parasiteren.
Volgens de minister kan van tol op het gewone wegennet geen sprake zijn. "De automobilist betaalt voldoende belastingen, daarvoor moet hij vlot kunnen doorrijden over onze wegen. Tol kan alleen maar van toepassing zijn op bijzondere extra wegen." Daarbij doelt ze op alternatieve trajecten die met privaat geld worden aangelegd.
Dit bericht trof ik vandaag aan op de website van de Telegraaf. Te zien aan de reacties kon het op de goedkeuring rekenen van de meeste lezers. Ik vrees dat die lezers de laatste (door mij vet aangegeven) regels niet gelezen, of in ieder geval niet begrepen hebben.
Wat de minister hier tussen neus en lippen zegt, is dat er mogelijkheden komen voor private wegen. Wegen die eigendom zullen zijn van de financiers die de wegen betalen, aanleggen en beheren. Ze opent daarmee de mogelijkheid om een begin te maken met de privatisering van het wegennet, dat vervolgens stap voor stap richting volledige privatisering kan groeien. En waaraan op termijn natuurlijk ook de ‘bestaande wegen’ zullen moeten geloven. Altijd gerechtvaardigd door het argument van ‘onbetaalbaarheid’ van de huidige situatie. Net als bij alle voorgaande privatiseringen.
Het is een volgende stap in de wereldwijde tendens naar privatisering van primaire dienstverlening en infrastructuren. Een tendens die vaart op het steeds terugkerende argument van de ‘marktwerking’. Marktwerking die uiteindelijk concurrentievoordeel zou moeten opleveren voor de ‘consument’. Maar dat in de praktijk nooit doet. Sterker nog: het heeft de ‘consument’ volledig overgeleverd aan de financiers.
De golf van privatiseringen is niets meer of minder dan een wereldwijde machtsgreep van de internationale financiers. Van de geldelite die hiermee de macht in de wereld in een recordtempo en met medewerking van de ook door hen gefinancierde overheden naar zich toetrekt. Wat de minister hier dus doet, is het keurig uitvoeren van de bevelen die ze van haar broodheren krijgt.
De nieuwe eigenaren van alle noodzakelijke dienstverlening en infrastructuren, zijn dezelfden als de eigenaren van het gehele monetaire systeem. Uiteindelijk zal het tot niets anders leiden dan tot totale horigheid en slavernij van de bevolking.
Privatisering is niets meer dan het verkopen van publieke instellingen en systemen (die dus eigendom zijn van het volk) aan particulieren. Om die instellingen en systemen te kunnen kopen, moet er geld zijn. En daarvoor zijn financiers nodig. En die financiers zijn bankiers.
Het zijn de bankiers die al het bestaande geld in omloop brengen via de door hen gecontroleerde centrale banken. De bankiers die de financiële middelen ter beschikking hebben om al deze, voor ons onmisbare, zaken op te kopen. Bankiers die dat geld uit niets creëren, en het tegen rente in omloop brengen. Geld dat vervolgens door de bevolking moet worden verdiend door ervoor te werken.
Het is het kartel van financiers dat de macht krijgt over de beprijzing van alle noodzakelijke diensten en systemen, en daarmee de zeggenschap krijgt over de hoeveelheid arbeid die wij moeten leveren om toegang te krijgen of te houden tot die diensten en systemen.
We moeten werken om geld te verdienen. Een groot gedeelte van het verdiende geld moet direct worden afgestaan aan de door de bankiers gefinancierde overheden. Om de rente over de overheidsschuld te betalen aan die financiers. Vervolgens maken diezelfde financiers uit hoeveel ze van het overgebleven geld vorderen in ruil voor toegang tot onze levensbehoeften.
Zij bepalen de prijs voor de geprivatiseerde gezondheidszorg, voor de geprivatiseerde energievoorziening, voor de geprivatiseerde watervoorziening (reken er maar vast op), voor wonen (zij zijn het die onze woningen financieren, of we nou kopen of huren), voor geprivatiseerd openbaar vervoer, voor de geprivatiseerde communicatiekanalen, en straks dus ook voor de geprivatiseerde wegen.
Zij zijn het die bepalen hoeveel we ervoor moeten betalen, en dus hoeveel we ervoor moeten werken. En wie er wel of geen toegang toe krijgt. Uiteindelijk zal het leiden tot een situatie waarin alles wat we met werken verdienen, direct wordt teruggevorderd door degenen die heersen over alles wat we nodig hebben om te kunnen leven.
Het zal leiden tot een volledige horigheid aan de financiers, die ons daarmee in al ons doen en laten kunnen besturen, en alle opbrengsten van onze arbeid via het omweggetje dat geld heet (een omweggetje dat diezelfde financiers volledig controleren) beheersen en erop parasiteren.
11 opmerkingen:
Fons,
Geef jij dan eens een voorbeeld van een overheidsdienst waar men echt tevreden over is. Ben benieuwd.
Natuurlijk is het links-eigen om privatiseringen te bekritiseren, ik verwacht niet anders, maar als je de feiten bekijkt, dan zijn veel privatiseringen prima geslaagd. Over het busvervoer is vrijwel iedereen tevreden, iedereen is blij dat telecom markt is vrijgegeven en dankzij de privatisering van de energie-sector wordt ook deze branch professioneler.
De eerstvolgende branch is de gezondheidszorg, man, wat valt daar nog veel te verbeteren! En we moeten ook wel, deze sector is te groot om over te laten aan de overheid.
Een andere sector waar nog heel wat vooruitgang te behalen is, is de woningmarkt. Corporaties zijn bolwerken van inefficiëntie.
Marktwerking in de infrastructuur is prima, mits de overheid dit goed aanbesteedt. Laat de gebruikers van rijkswegen daar zelf maar voor betalen, doe je dat vanuit de algemene middelen, dan wordt er alleen maar op bezuinigd. Hetzelfde zien we in de zorg en het onderwijs, zodra het Rijk er voor opdraait ziet men het als 'kosten' en wil niemand er voor betalen.
Sorry Fons, ik bedoelde Pieter.
Hendrik,
Het wordt gebracht onder de noemer ‘privatisering’, maar het is een monsterverbond tussen overheden en financiers. Onze behoefte aan toegang tot systemen en infrastructuren wordt verkocht aan financiers over wiens instituten en werkwijzen wij niets te vertellen hebben.
Systemen en infrastructuren die voorheen publiek bezit waren. Van jou en mij dus, omdat jij en ik ze betaald hebben. Heb jij jouw investering teruggestort gekregen toen de boel verpatst werd?
Iedere privatisering zal ons verder uitkleden, precies zoals met de privatisering van bijv. de zorgverzekering en de nutsbedrijven het geval geweest is. Zijn we daarmee goedkoper uit dan voor die privatisering? Dacht het niet…
"Heb jij jouw investering teruggestort gekregen toen de boel verpatst werd?"
Nee, niet direct. Maar de opbrengst van de verkopen hebben er wel voor gezorgd dat de overheden meer te besteden hebben. De provincie Gelderland zit bijvoorbeeld op miljarden euro's dankzij de verkoop van Nuon. Het dividend op dat vermogen wordt wel besteed aan collectieve doelen.
Maar ik had natuurlijk liever gezien dat de belastingen verlaagd waren.
"Zijn we daarmee goedkoper uit dan voor die privatisering?"
Kijk, jij denkt ook nog steeds in kosten. Daar gaat privatisering niet om, het gaat om waar voor je geld. Ik betaal liever meer aan zorg, als die zorg maar goed is.
Is die zorg verbeterd dan? Ik dacht het niet. Ik ken persoonlijk veel mensen die werkzaam zijn in de zorg. Die kunnen je allemaal vertellen dat dit absoluut niet het geval is. En dat is logisch. Er moet nu WINST gemaakt worden. Daar draait alles om. Het belang van een zorgverzekeraar is het bieden van zo min mogelijk kwaliteit (want kwaliteit kost geld, en uitgegeven geld is geen winst) tegen een zo hoog mogelijke prijs. Dat is precies tegenovergesteld aan het belang van de consument.
Is door de verkoop van de publieke dienstverleners en het doordoor gegenereerde geld, het serviceniveau van de overheid gestegen? Ik dacht het ook niet. Je had zelf al gemerkt dat de belastingen ook niet bepaald verlaagd zijn. En dat het serviceniveau stelselmatig wordt uitgekleed onder het mom van ‘bezuinigen’.
Is de service van de energieleveranciers verbeterd sinds de privatisering? Ik weet wel zeker van niet. Iedereen die de kafkaiaanse toestanden een keer meemaakt als er weer eens wat misgaat weet dat ook. Wel zijn uiteraard de prijzen enorm gestegen.
De belofte van concurrentievoordeel uit de zgn. marktwerking bleek volkomen loos te zijn.
Dat er momenteel sprake is van vrije marktwerking is een zorgvuldig in stand gehouden mythe. Op corporaat niveau zijn het de internationale financiers die alle touwen in handen hebben omdat ze OF grootaandeelhouder zijn OF groot-schuldeiser, en zo dus in de praktijk alle zeggenschap hebben. Een verkapt monopolie dus.
Het is een schijnvrijheid, precies op dezelfde manier als ‘democratie’ in de huidige situatie een schijnvrijheid is.
Dat komt omdat overheden, corporaties en financiers inmiddels allemaal afdelingen zijn van dezelfde organisatie.
Pieter,
Ik ben het met je eens dat het altijd beter kan, maar in de regel doen overheids-instellingen en met name de semi-overheidsinstellingen het slecht. Da's geen mening, maar een feit. En het is ook een feit dat er heel wat private bedrijven zijn die rotzooi leveren, maar d'r zijn er ook die het heel goed doen. En da's juist het mooie van de vrije markt, de goeden gaan door en de slechten verdwijnen.
Als mensen twijfelen aan privatisering dan vraag ik ze altijd of ze het prettig zouden vinden als de supermarkten in staatshanden zouden komen. Ik bedoel maar.
Dat zou het mooie zijn van een vrije markt, maar het is geen vrije markt, zoals ik hierboven al aangaf.
Als jij je auto laat besturen door een chauffeur, en die chauffeur verkoopt jouw auto en steekt het geld in zijn eigen zak, zou jij dan genoegen nemen met het argument dat de koper beter voor de auto zorgt en deze beter bestuurt?
Dat overheden de voorzieningen vaak slecht bestuurden, ben ik met je eens. Maar dat zou een reden voor ons zijn om te eisen dat ONZE voorzieningen (want dat zijn het) beter bestuurd zouden moeten worden. Niet dat ze onder onze kont uit verkocht moeten worden.
Bovendien leert de ervaring dat die voorzieningen na privatisering alleen maar duurder en slechter worden. Zie bijv. zorgverzekering en nutsbedrijven, maar er zijn meer schrijnende voorbeelden.
Pieter, met je eens dat de markt nog niet zo vrij is als ze zou kunnen zijn, bij lange na niet. Maar goed, dat wil niet zeggen dat we dan maar moeten streven naar minder privatiseringen.
We kunnen wel eisen en willen dat de collectieve voorzieningen (vraag is wat je onder collectief verstaat) beter bestuurd worden, maar het is juist het karakter van collectieve voorzieningen dat er voor zorgt dat ze niet goed functioneren.
Het is niet zo moeilijk, de vrije markt werkt met 'trial & error', proberen en leren. Iedereen mag een poging doen en alleen de goede ideeën gaan door.
Bij de overheid werkt dat niet zo, daar wordt alles min of meer democratisch bepaald. En democratie gaat niet om wat het beste is, maar wie de grootste aanhang heeft. Bij de overheid is geen sprake van proberen en leren, althans, niet in die mate als in de vrije markt.
Pieter, creativiteit en vooruitgang is alleen mogelijk in vrije samenlevingen. De beste manier om vooruitgang te smoren is het opleggen van duizenden regeltjes. Overigens gebeurt dat niet alleen bij de overheid, grote bedrijven en organisaties hebben daar ook last van. De toekomst is aan de vrijheid!
Natuurlijk is de toekomst aan de vrijheid. Maar vrijheid is niet iets waarop je kunt wachten tot het je wordt toegekend. Het is iets waarvoor we zelf de verantwoordelijkheid hebben, en dus moeten nemen.
En dat houdt dus in dat we net zo min moeten toestaan dat een overheid ons naait, als dat het grootkapitaal in de vorm van het internationale bancaire kartel dat doet.
Het bijzondere is dat de libertariërs onder ons de overheid totaal niet vertrouwen, maar als diezelfde overheid bij monden van de politiek, privatisering propageert, staan te juichen.
Pieter, ik ben geen libertariër, een complete afschaffing van de overheid zie ik niet zitten. Maar als vrijheidsminnend mens ben ik wel voorstander van een zo klein mogelijke overheid.
De overheid is de afgelopen eeuw gegroeid als kool, ze ontspoorde compleet in de jaren zeventig, waarna het nodig werd om haar terug te brengen naar duurzame proporties. De verkoop van onderdelen was hierin noodzakelijk.
Pieter, politici zijn geen supermensen, een privatisering van een overheidsonderdeel is bar complex, d'r zal ongetwijfeld van alles misgegaan zijn. Maar da's nog geen reden om dan maar de overheid moddervet te laten.
Iedere machtsstructuur zal uiteindelijk het in stand houden of vergroten haar eigen macht boven het belang plaatsen van degenen waarover ze macht heeft. De geschiedenis leert dat daarop geen uitzonderingen zijn.
Aangezien centralisering van macht precies hetzelfde is als toename van macht, zie ik decentralisering als de enige bescherming tegen grootschalig machtsmisbruik. Dat geldt zowel voor overheden als voor corporate macht (verkapte kartels).
Dus een sterk gedecentraliseerde en slanke overheid, met daarop een zeer directe controle door de burgers die de macht aan het bestuur verlenen. Het is aan die burgers zelf om in de gaten te houden of de drijfveren van het bestuur nog zuiver zijn, en zo niet, dat bestuur te vervangen. Dat vraagt van die burgers dus het nemen van verantwoordelijkheid voor zichzelf. Dit in tegenstelling tot de huidige situatie waarbij burgers die verantwoordelijkheid vrijwel volledig bij het bestuur leggen, en klagen als dat bestuur die verantwoordelijkheid misbruikt.
Om mensen te bewegen om die verantwoordelijkheid zelf te nemen, is het noodzakelijk dat die mensen eerst inzien dat de zaken die ze hebben toevertrouwd aan overheid en dienstverleners, momenteel niet in de eerste plaats worden aangewend om de burgers te dienen, maar om die overheid en die corporaties zelf te bevoordelen ten koste van de burgers. Pas als dat doordringt, zal er de behoefte ontstaan om de boel weer zelf in de hand te gaan houden.
Een reactie posten