Vaak krijg ik de vraag: “Wat wil je nou eigenlijk bereiken?”
De mensheid is al sinds mensenheugenis gedreven door doelen. Doelen die moeten worden nagestreefd. Doelen die het eigen leven of de wereld ‘beter’ moeten maken. Het hebben en nastreven van die doelen wordt zelfs gezien als een grote deugd.
Zonder doelen komt er niets van de wereld terecht, is de algemeen gangbare opvatting.
Doelen liggen altijd in de toekomst. Ze zijn niets meer dan een idee van hoe die toekomst eruit zou moeten zien. En die doelen zijn altijd gebaseerd op de gedachte dat de toekomst beter moet (en zal) zijn dan het heden. Beter dan het NU. Een volbracht doel zal een verbetering betekenen. Dat is de gedachte achter het nastreven van het doel.
Al duizenden jaren zijn we gedreven door doelen. Door de hang naar beter. Door pogingen de toekomst beheersbaar te maken. Wanneer deze manier van leven echt zou werken, dan zou nu onderhand de perfectie bereikt moeten zijn. Iedereen met werkende zintuigen kan vaststellen dat dit niet bepaald het geval is.
Doelen zijn verstandelijke constructies. Doelen worden geconstrueerd door gebruik te maken van ons vermogen tot redeneren. Ons redeneervermogen is een instrument van onze intelligentie. En onze beschikking over intelligentie is wat ons onderscheidt van andere levensvormen op deze aarde.
Intelligentie is, kort gezegd, het vermogen om problemen op lossen. Een intelligentietest bestaat uit een aantal voorgelegde problemen, en wie die problemen in de kortste tijd en met de minste fouten oplost, is het intelligentst.
Intelligentie is het vermogen problemen op te lossen, en is een typisch menselijke verworvenheid. In die zin zou de mens dus de soort moeten zijn met de minste problemen.
Ook hier geldt: iedereen met werkende zintuigen kan vaststellen dat dit niet bepaald het geval is.
De behoefte om doelen te formuleren komt voort uit ontevredenheid over het heden; in de toekomst moet het beter dan nu. We zijn zelfs in veel gevallen bereid om het heden op te offeren aan het doel: het doel heiligt de middelen. Het is de bereidheid om van het heden een hel te maken, in ruil voor een hemel in de toekomst.
Alleen komt die toekomst nooit. Tenminste: niet in de vorm van het gestelde doel. Want als die toekomst gearriveerd is, dan zijn er weer nieuwe doelen waaraan het nu van die toekomst geofferd moet worden. Zo gaat het al duizenden jaren. En zo blijft het altijd een hel.
Omdat redeneren altijd gebeurt vanuit ons eigen persoonlijke perspectief, construeert iedereen andere doelen. Soms overlappen die doelen elkaar, maar vaak ook niet, en zo ontstaat het idee van een verschil in belang. Een belang dat vervolgens moet opboksen tegen het belang van een ander. Anders wordt het persoonlijke doel nooit bereikt.
Hoe harder we moeten vechten om ons doel te bereiken, hoe meer we bereid zijn het heden op te offeren aan dat heilige doel. En hoe meer ontevreden we logischerwijs zullen zijn over dat heden. En dus hoe meer waarde we gaan hechten aan het doel (verbetering). En hoe harder we moeten vechten etc. De wereld is één groot slagveld geworden van elkaar bevechtende doelen.
Onze focus op onze doelen neemt ons zodanig in beslag, dat we onze beschikbare aandacht voor een groot gedeelte aan de toekomst besteden. Aandacht die daarmee niet beschikbaar is voor het NU.
Boeddha zei: het menselijk lijden wordt veroorzaakt door begeerte. Begeerte zou je kunnen uitleggen als: dingen willen. En dingen willen is alleen nodig als we ontevreden zijn met de dingen die we hebben. Lijden is daarmee de kloof tussen wat we willen en wat IS. Wanneer we tevreden zouden kunnen zijn met wat IS, dan zou het stellen van doelen overbodig zijn. En dan zou lijden dus niet bestaan.
Door onze aandacht te focussen op onze toekomstdoelen, hebben we geen aandacht over voor wat NU IS, en daarom kunnen we er niet tevreden over zijn. En die ontevredenheid rechtvaardigt dan weer het stellen van nieuwe doelen. Het nastreven van doelen levert een onacceptabel NU op, en een onacceptabel NU genereert nieuwe doelstellingen. Zo houdt het mechanisme zichzelf in stand.
Wanneer we wat IS (zowel kwalitatief als kwantitatief) minder zouden opofferen aan de toekomst, dan zou wat NU IS logischerwijs veel aangenamer zijn. En daarmee zou de noodzaak om dingen ‘beter’ te maken in dezelfde mate afnemen.
We hebben onze aandacht gevestigd op morgen, in de veronderstelling dat morgen daarmee beter zal zijn dan vandaag. Maar morgen doen we hetzelfde. Dan hebben we onze aandacht gevestigd op overmorgen. En zo kunnen we, zelfs als ons doel bereikt wordt, nooit van het resultaat van die aandacht genieten. Zo blijven we altijd lijden aan ontevredenheid en blijven we altijd nieuwe doelen construeren.
Doelen die inmiddels als belangrijkste doel hebben de problemen op te lossen die door het nastreven van al die verschillende doelen veroorzaakt zijn.
De wereld is inmiddels zo’n complexe heksenketel geworden van zich onderling bevechtende doelen, dat geen enkel doel meer echt haalbaar lijkt. Ieder doel loopt vast in de complexiteit van tegenstrijdige doelen.
Het mechanisme van de doelgedreven samenleving is daarmee eigenlijk failliet. Je zou het een ‘doelencrisis’ kunnen noemen. En zoals iedere crisis biedt deze crisis naast bedreigingen ook kansen. Het is aan ons om die kansen op te pakken of te laten liggen.
Het is inmiddels zover dat veel mensen de moed opgeven, en de handdoek in de ring gooien. En binnen de bestaande norm die het nastreven van doelen voorschrijft, rest er dan niets anders dan apathie. Binnen die norm.
Maar wie zegt dat die norm, de enig mogelijke norm is? Misschien biedt de crisis waarin de wereld zich bevindt wel een uitgelezen kans om dingen anders te gaan doen.
Wanneer doelen wegvallen (bijvoorbeeld omdat we de zinloosheid ervan inzien), worden we gedwongen om het te doen met wat NU IS. Er blijft niets anders over. Alle aandacht die werd opgeslokt door het nastreven van onze doelen, is nu beschikbaar voor het heden. Als we (al dan niet noodgedwongen) onze aandacht voor de toekomst opgeven, dan blijft er simpelweg niets anders over dan het NU.
Het zal even wennen zijn, maar we kunnen ons doen en laten dan helemaal laten afhangen van wat we OK vinden in het NU, zonder verantwoording af te hoeven leggen aan wat we goed vinden voor de toekomst. We kunnen ons handelen dan laten afhangen van wat we met dit moment willen. Van wat nu OK is om te doen.
Er is dan geen enkele reden meer om wat dan ook te offeren aan de toekomst. Er is dan ook geen enkele aanleiding meer om slechte dingen te doen in naam van een betere toekomst.
We kunnen dan met alle aandacht zijn bij hetgeen nu echt bestaat. We kunnen ons helemaal richten op het NU en dat volledig en bewust ervaren. Zonder een deel van onze aandacht te verliezen aan de illusie van een betere toekomst (die toch nooit komt). Ook hoeven we onze daden (wat we nu doen) niet meer te laten bepalen door een toekomstig doel.
En als er geen doelen meer zijn, dan zullen er ook geen verschillende doelen meer bestaan. En dan zal er ook geen reden meer bestaan om elkaar te bevechten. En ook dat zal het NU een stuk aangenamer maken.
We zouden alle aandacht en energie die er dan overblijft kunnen besteden aan het doen wat op dit moment goed of gewoon prettig is. Zonder doelen is er namelijk geen andere mogelijkheid dan aan onze wil om dingen goed te doen (wat uiteindelijk ook de drijfveer is achter het hebben van een doel) nu gehoor te geven.
En omdat de toekomst een gevolg is van wat we nu doen, zal een prettig NU, resulteren in een prettige toekomst. En dat is precies omgekeerd aan wat we al eeuwen doen, en wat ook al eeuwen resulteert in nooit bereikte verbeteringen.
Het zal onduidelijk zijn hoe de toekomst er precies uit zal zien. We zullen niet weten wat de vorm ervan zal zijn. Maar die toekomst zal in ieder geval niet meer gecorrumpeerd zijn door het nastreven van doelen. En dan zal die toekomst er dus vanzelf goed uitzien. Zonder dat na te hoeven streven.
En als morgen goed zal zijn, zullen we (zodra morgen NU geworden is) er tevreden over kunnen zijn en hoeven we ons niet meer druk te maken over overmorgen. En dan zou er, ook in de toekomst, geen enkele reden zijn om ons opnieuw door doelen te laten (mis)leiden.
We kunnen ons dan zorgeloos laten leiden door goede intenties in plaats van goede doelen.
Hoe die toekomst er uit zal zien zullen we niet weten. Het zal steeds een verrassing zijn. Maar een prettige verrassing. Dat zal de wereld niet alleen een meer aangename plek maken, maar ook een meer verrassende plek.
Niet als doel, maar als resultaat.
68 opmerkingen:
Beste Pieter,
Ik denk dat het grote probleem tegenwoordig juist is dat de mensen geen doelen meer hebben. We hebben de hele samenleving dichtgeregeld, alles is geformaliseerd, bij alles wat je doet heb je rekening te houden met regels, er zijn zoveel wetten en regels dat de gemiddelde mens niks meer durft te ondernemen.
Neem het hele aspect van werk eens. Vroeger was er weinig tot niks geregeld, maar was er ook geen werkloosheid. Sterker nog, iedereen moest keihard zeven dagen per week werken om te overleven. Wie niet werkte had niks en ging dood.
En toen werd het nodig om werk te formaliseren. Eerst door de gilden, later door de vakbonden gesteund door de sociaal-democratie. Werk werd een 40-urige baan, met een minimale prijs (het minimum of CAO-loon) en een heel circus aan bureaucratie. En wie ondernemer wilde worden had in eens te maken met BTW, winstbelasting en noem maar op, waardoor de ondernemer een steeds groter deel van zijn energie en tijd kwijt is aan alles behalve ondernemen.
Waarom kan ik niet gewoon naar een bedrijf toe stappen en vragen of ik iets voor ze kan doen?
Waar we naartoe moeten is dat iedereen weer mens mag zijn, zichzelf mag zijn, vrij mag zijn. Als je vrij bent, dan kun je creatief zijn, dan hoef je niet in een keurslijf, dan kun je elke dag bepalen hoe je je talent het beste kunt inzetten.
Ik zie met lede ogen aan hoe jongeren al op de middelbare school gedwongen worden om een beroepskeuze te maken, want éénmaal in het keurslijf van de baan kunnen ze geen kant meer op. In landen om ons heen schijnt het zelfs nog erger te zijn (ik denk dan aan Frankrijk).
Mensen, laat los die geformaliseerde ellende, neem je lot in eigen handen, doe wat je hart je ingeeft en laat je niet betuttelen door de 'sociale partners' en de overheid. Het is jouw leven!
Nou Hendrik, ik ben het helemaal met je eens!
Behalve met je eerste zin.
Waar denk je dat al die beperkingen die je in je verdere betoog beschrijft vandaan komen?
Zonder de constructies die we doelen noemen (en waarvan er, getuige jouw observaties, soms enige volbracht worden) zouden we gewoon kunnen doen wat ons hart ons ingeeft, zonder onze aandacht uitsluitend op het resultaat gericht te houden. Maar gewoon, omdat het goed is en omdat het in overeenstemming is met ons geweten ('wat je hart je ingeeft').
Als we vanuit die zuiverheid de dingen zouden doen, dan zal het resultaat vanzelf goed zijn.
Doen wat je hart je ingeeft en zodoende een zuiver leven leiden. Een vrij leven.
Wat vreemd dan dat we van jongs af aan al leren om niet naar ons hart (onze intuitie) te luisteren en de ideeën (inspiratie) die we krijgen van ons voorstellingsvermogen (creatieve brein-rechterkant) te negeren.
Waarom is educatie en arbeid voornamelijk gericht op denkend redenatievermogen (analyserend brein- linkerkant) met het geloof dat altijd alles maar beter, meer en groter moet en dat dat dan pas de hemel is.
Pieter, ik las pas een boek over de katharen en die hadden het ook over zuiver leven vanuit je hart en stoppen met geloven in een hemels paradijs na de dood, omdat het heden het enige wzs wat telt en volgens hen de hemel allang op aarde was in het hier en nu als mensen maar zuiver leefden.
Waarom worden we door educatie, arbeid en religie constant weggetrokken van het hier en nu?
@ SaintSisteretc.,
Waarom?, vraag je.
Het antwoord is: omdat we bang zijn.
Angst is niets meer dan aandacht voor de mogelijkheid dat de toekomst anders zal zijn dan we willen.
We pareren die angst steeds met pogingen die toekomst te beheersen en aan te passen aan onze wil.
Wanneer we simpelweg ophouden met WILLEN, dan is het met de angst ook afgelopen. Dan blijft er niets anders over dan hier en nu.
Angst.
Ik kreeg eerder het idee dat educatie en arbeid (zwaar geformalisserd door overheid) en religie (zwaar geformaliseerd door kerk) ons juist wegtrekken van het hier en nu (en dus eigen geweten, creatieve vermogens en de eigen verantwoordelijkheid daarvoor) omdat overheid en kerk anders macht over onze levens verliezen en steeds minder eigen bestaansmogelijkheid hebben.
Religie is wat anders dan spiritualiteit.
Wie blijven maar hameren op doelen in de vorm van "alleen als je gehoorzaam bent kom je in de hemel", "alleen als je voldoet aan die prestatienorm ben je succesvol" "alleen als je je diploma haalt mag je werk verrichten" etc? (zonder betaald werk kun je niet eens in je basisbehoeftes voorzien)
De kerk en de overheid toch?
Mag ik dan concluderen dat het voornamelijk de kerk en de overheid zijn die angst hebben en de door hen ervaren angst willen verspreiden (en dat al eeuwen doen) onder de bevolking zodat "alle schaapjes in de kudde blijven"?
@ Anoniem,
Omdat angst ons leven beheerst, zijn we beheersbaar door middel van angst. Het is een schot voor open doel voor iedereen die ons wil overheersen zolang angst onze primaire drijfveer blijft.
Angst is gebaseerd op de illusie van iets dat in de toekomst zou KUNNEN gebeuren. Zoals (inderdaad) in de hel terecht komen of wat dan ook.
Wie het toekomstbeeld aannemelijk kan maken, heerst dus over angst, en daarmee over de drijfveren van mensen, en dus over mensen.
en de tegenhanger van angst is liefde, kreeg ooit dit documentje tijdens een cursus:
"Mens, sta op en herinner jezelf"
De zeven zelfbeginselen
Opgesteld door Bram Moerland
De zeven zelfbeginselen voor spirituele groei zijn een hedendaagse uitwerking van de oude, westerse gnosis, zoals die bloeide in eerste eeuwen van onze jaartelling.
1. Hier en nu: zelfrealisatie in de praktijk van het leven
De stapstenen voor spirituele groei zijn gericht op zelfrealisatie in de praktijk van het leven. Uitgangspunt is een vorm van spiritualiteit die zich niet wil afzonderen van de wereld, maar daaraan zinvol wil deelnemen.
2. Het authentieke zelf is de poort naar de eenheid met het omvattende en de medemens
Onder zelfrealisatie verstaan we het loslaten van de identificatie met een schijnzelf, en de verbinding met het authentieke zelf. Het authentieke zelf bestaat en is daarom deel van het alomvattend bestaande. Het authentieke zelf is de poort naar de eenheid met het omvattende. Die eenheid is de basis van naastenliefde, niet als gebod, maar als vanzelfsprekendheid.
3. Het goede of kwade behoort niet tot een domein van de werkelijkheid
De werkelijkheid is uiterst veelzijdig. Merkwaardig genoeg zijn er nogal wat spirituele tradities die een deel daarvan proberen te verdonkeremanen. Ze hakken dan gewoonlijk de werkelijkheid in twee delen. Het ene deel noemen ze goed en het andere kwaad. Ze zijn dualistisch.
De filosoof Plato bijvoorbeeld beschouwde alles wat materie is, en dan vooral het menselijk lichaam, als minderwaardig, verachtelijk. Alleen het geestelijke vond hij goed. Dat dualisme van materie en geest, van lichaam en ziel, is later overgenomen door de christelijke kerkvaders en dat heeft een zwaar stempel gedrukt op de westerse spiritualiteit.
In de zelfbeginselen voor spirituele groei wordt principieel geen enkel deel van de werkelijkheid buitengesloten. Niets van dat-wat-is is in zichzelf goed of slecht. Dat is de essentie van non-dualisme. Het goede of kwade behoort niet tot een domein van de werkelijkheid, maar komt tot uiting in gedrag. Mensen zijn in staat tot beestachtige wandaden maar ook tot grootse liefde. Het is in het handelen van de mens dat het goede of kwade gestalte krijgt. Dat betekent ook dat de verantwoordelijkheid voor goed en kwaad geheel bij mensen berust.
4. De geraaktheid van je hart als richtsnoer voor je handelen in de wereld
Is dan alles maar mogelijk als het goede en het kwade niet op zichzelf bestaan? Nee zeker niet. Want wat overblijft als je allerlei gedachten en meningen over goed en kwaad loslaat, is je eigen geraaktheid. Sommige gebeurtenissen kunnen je diep raken. Je wordt daardoor geroepen. Je weet dan dat je daar iets mee te doen hebt, dat je daar antwoord op hebt te geven.
Het herstel van de verbinding met je authentieke zelf wordt vooral bewerkstelligd door trouw aan die bewogenheid en en door die tot richtsnoer te nemen voor je handelen in de wereld. De geraaktheid van het hart neemt dan de plaats in van allerlei gedachten en meningen over goed en kwaad. En dan kan het denken zelfs in dienst komen te staan van die geraaktheid.
5. Er woont liefde in jou
Is het niet eng om allerlei gedachten en meningen, misschien wel heel vertrouwd, over goed en kwaad zomaar los te laten? Wat voor houvast is er dan nog? De belofte die met dat loslaten verbonden is, samen met de trouw aan je eigen geraaktheid, is de ontdekking van de liefde die altijd al in jouw aanwezig was als de grond van je wezen. Die liefde zal je innerlijke houvast worden, niet als extern gebod, niet als een "gij zult... " maar als een zeker innerlijk weten. Die liefde is je recht op morele vrijheid.
6. Zingeving is persoonlijke daad
Als je de moed hebt te handelen in de wereld vanuit je eigen geraaktheid, geworteld in de liefde die in jou aanwezig is, dan zul je ontdekken dat je rijkelijk gezegend bent met talenten om vorm te geven aan wat jou innerlijk beweegt.
Sommige mensen zijn uitgesproken denkers en anderen zijn uitgesproken gevoelsmensen. Er zijn vrije vogels en mensen die het best functioneren in een team. Jij bent de enige mens op de wereld in jouw situatie, met jouw talenten. Jij bent anders dan alle anderen. Jouw situatie in de wereld en jouw persoonlijjke eigenheid vormen samen het gereedschap waarmee je zin kunt geven aan je bestaan. Je zult beloond worden met gevoelens van geluk en met het ervaren besef dat jouw bestaan zinvol is, als je je persoonlijke eigenheid tot expressie kunt brengen in je relaties tot je medemens en tot het leven om je heen.
Niet alleen jij bent uniek. Ook alle andere mensen zijn uniek. Die rijkdom aan verscheidenheid van alle mensen onderling is één van de mooiste aspecten van het menszijn. De erkenning daarvan vormt ook ons inzicht in de verrassende functionaliteit van de natuurlijke verschillen van mensen ten opzichte van elkaar.
Als je handelen in de wereld samengaat met respect voor de eigenheid van de ander, dan zal dat bijdragen aan de realisatie van een oneindige rijkdom aan individuele ontplooiing.
Liefde tot een medemens is allereerst het schenken van existentiële ruimte aan die ander om anders te zijn dan jij. Als iemand door een medemens bevestigd wordt in zijn eigenheid, met een liefdevol gebaar, een bemoedigend woord, of zelfs alleen maar een luisterend oor, kan dat een aanzet zijn tot persoonlijke bloei. Je medemens bemoedigen kost niets, maar kan voor die ander heel kostbaar zijn. Wij mensen hebben elkaar nodig. Niet als de gevangenbewaarders van absolute waarheden, maar als moedige mensen die in vrijheid elkaar onderling steunen en bevestigen in ieders eigen bijzonderheid.
7. Alleen door twijfel kun je groeien
Voor wijsheid als onderdeel van spirituele groei is twijfel een onontbeerlijk attribuut. Alleen in twijfel kunnen keuzes gemaakt worden en nieuwe stappen gezet op het spirituele pad.
Wie meent de waarheid in pacht te hebben maakt geen keuzes. Zo iemand herhaalt steeds hetzelfde antwoord, ongeacht de vraag die het leven op enig moment stelt. Daar leer je niets van. Daar kun je ook niet aan groeien.
Beste Pieter,
We hoeven het niet altijd met elkaar oneens te zijn. Je vraagt "Waar denk je dat al die beperkingen die je in je verdere betoog beschrijft vandaan komen?"
Die beperkingen komen van mensen die macht over ons willen uitoefenen. Ze verdedigen die macht door te stellen dat het voor ons eigen bestwil is. En als het goed bedoeld is, dan slikken wij het blijkbaar, dan laten we ons in een verstikkend keurslijf persen.
De overheid heeft de rol van de kerk overgenomen wat betreft ons geestelijke leven. Zaten vroeger de geestelijken op onze huid, nu is het de overheid samen met de 'linkse elite' die wil bepalen wat we doen, denken en geloven.
De bemoeizucht is in dit land (en volgens mij in andere Europese landen ook) enorm groot, de ene helft van het volk bepaald wat de andere helft moet doen. Voor alles is wel een instantie, dit land is echt helemaal dichtgeregeld.
De zorg is misschien wel het slechtste af. Ze werken daar alleen maar met protocollen en budgetten, d'r is minimale vrijheid en dat alleen maar om dogmatische redenen. Jongens, dat kan niet meer, maak vrij die sector, geef de mensen de mogelijkheid om het beste uitzichzelf te halen.
En nu de overheid weer flink moet bezuinigen valt ook weer op hoeveel mensen zich enorm afhankelijk hebben gemaakt van die overheid. De cultuur-sector staat op z'n achterste benen, het voortbestaan van orkesten staat op het spel. Erg? Ja heel erg, dat deze mensen zich zo afhankelijk hebben gemaakt van de overheid. Cultuur en overheid, dat hóórt niet bij elkaar, dat is water en vuur. De sector moet op eigen benen staan, zelf creatief worden, zelf haar lot in eigen handen nemen.
Beste Pieter, het slechtste wat je kunt overkomen is als iemand 'voor jouw eigen bestwil' de macht over je neemt. Laat dat niet toe!
Beste Hendrik,
Klopt helemaal.
Macht is inderdaad het doel.
Ik ken mensen die in de zorg werken. Steeds meer medewerkers in deze sector kiezen ervoor om te handelen vanuit intentie, in plaats van resultaat.
Als opgelegde richtlijnen of voorschriften (minutenquota in de ouderenzorg bijv. = macht!) niet in overeenstemming zijn met de eigen intentie (wanneer die regels gewoon NIET GOED zijn), dan geeft die intentie de doorslag voor het handelen. Niet de richtlijn. Onafhankelijk van het gevolg (reprimandes, ontslag, mislopen promotie etc.). Het is handelen zonder aandacht voor het resultaat. Het is handelen vanuit intentie. Het is NU iets doen omdat het GOED is. Niet omdat het iets in de toekomst oplevert.
Juist in deze sector kiezen medewerker hiervoor omdat er in deze sector zo ontzettend veel SLECHT is. Werken volgens de steeds onmenselijker wordende richtlijnen is niet meer te verenigen met het eigen geweten.
Het bijzondere is dat de medewerkers die dit doen, die voor hun geweten kiezen, direct waardering en steun krijgen van zowel medewerkers als van patiënten. En daarmee ook direct hun positie binnen de organisatie verankerd zien. Nogmaals: niet als doel, maar als resultaat.
Het houdt in dat ze, door voor intentie te kiezen, de macht van het systeem ondermijnen. Het systeem heeft geen macht meer over ze omdat het vrijwel onmogelijk is om iemand te straffen die iets doet wat GOED is en daarmee de steun heeft van de omgeving. Bovendien werkt het enorm aanstekelijk op collega’s, waardoor vaak binnen de kortste keren hele afdelingen zich niets meer aantrekken van de opgelegde regels, en gewoon gaan doen wat ze eigenlijk moeten doen: met zorg zorg verlenen.
Het gaat hier om de eeuwige tegenstelling tussen gehoorzaamheid en verantwoordelijkheid. Het zou een voorbeeld kunnen zijn voor ons allemaal. En het leuke is: er is geen revolutie of wat voor omwenteling dan ook voor nodig. Iedereen kan op ieder moment ervoor kiezen om het geweten en de eigen verantwoordelijkheid op nummer 1 te zetten. Maar daarvoor moet je wel de gerichtheid op het resultaat (doel) eerst van de dominante positie verwijderen.
En daarmee zou macht vanzelf buitenspel komen te staan.
Beste Pieter,
Een intentie is een doel, een voornemen. Wie handelt vanuit een intentie handelt met een bedoeling. En zo'n doel kun je prima omschrijven als een resultaat.
Binnen de zorg heeft men de intentie om mensen beter te maken, het resultaat waarnaar men streeft is gezonde mensen. Als je redeneert vanuit een intentie en een resultaat, dan opent dat ook andere mogelijkheden, bijvoorbeeld het voorkomen dat mensen ziek worden! Is dat de taak van een ziekenhuis? Misschien niet, maar wel die van een gezondheidscentrum. En waarom zou een ziekenhuis geen gezondheidscentrum kunnen worden?
Ik vind intentie en resultaat belangrijker dan wat mensen doen. Ik vind de 'Why?' en de 'What?' belangrijker dan de 'How?'.
De meeste mensen en organisaties denken veel na over het hoe, een beetje over het wat en heel weinig of niet over het waarom.
Doordat ze hun intenties uit het oog verliezen doen ze maar wat en verspillen ze onnodig energie en schaarse middelen. Kijk maar eens hoe het ging in de voormalige socialistische landen, daar lag de focus op het doen, waardoor er dus enorme tekorten ontstonden enerzijds en enorme zinloze overschotten anderzijds.
In de projecten waarin ik werk blijf ik hameren op de intenties en het eindresultaat. Elke beslissing moet eigenlijk worden beschouwd in het licht van de intentie. De belangrijkste vraag is telkens weer: "Ondersteunt dit de intentie?"
En ja, vaak geeft dat conflicten. Mensen doen graag de dingen die ze altijd al gedaan hebben, daar voelen ze zich veilig bij, alhoewel dat natuurlijk een schijnzekerheid is. Want het Uur van de Waarheid komt een keer.
In een strak gereguleerde samenleving is het 'Hoe' belangrijker dan het 'Wat' en 'Waarom'. Om daar uit te kunnen breken moeten we veel regels afschaffen. Mensen moeten vrij worden om de dingen te kunnen doen die iets toevoegen aan het geheel.
Binnen de bedrijven waar ik kom hoor ik heel vaak: "Leuk bedacht Hendrik, maar zo doen wij het nu eenmaal". Als ik ergens allergisch voor ben is het wel dat zinnetje. Kom op, gebruik je verstand, denk na, bevrijd jezelf, leef!
Hendrik,
Ik weet het natuurlijk ook niet, maar laat ik vanuit mijn gevoel eens iets proberen:
Intentie vanuit het verstand: "Ik denk dat het goed is" (doel/toekomst)
Intentie vanuit Hart/Gevoel/NU: "Ik weet dat het goed is".
Kortom, het verschil is m.i. denken of zeker weten ;)
De intentie waarover jullie het hebben komt dat op hetzelfde neer als handelen vanuit de geraaktheid van je hart waar saint etc het over heeft?
Als je doet wat je hart (je intuitie, je geweten) je ingeeft, je hart als richtlijn neemt, dat je dan zuiver leeft?
Als liefde tot je medemens zich uit in het vrij laten van die ander om anders te zijn en die eigenheid (vanuit eigen geweten, eigen creativiteit en eigen verantwoordelijkheid) tot expressie te brengen naar het geheel (de mensen en natuur) om hem/haar heen waarom wil de overheid dan juist iedereen afhankelijk maken van haar eigen regels, normen, specificaties, voorwaardes over wat "goed" en "kwaad" is?
Waarom moet alles en iedereen zich conformeren naar het geweten van de overheid?
Waarom word de mensen zelf geen kans gegeven op eigen geweten, eigen creatie en eigen verantwoordelijkheid?
Als het gaat om eigenheid tot expressie brengen dat lijkt mij dat eerder iets van het hier en nu en niet van een doel in de toekomst.
Het zinnetje "zo hoort dat nu eenmaal" komt mij ook mijn strot uit. Omdat iets al eeuwen zo gaat wil niet zeggen dat het goed is of dat het in deze tijd nog handig is. Willen we groeien als samenleving dan moeten we constant bereid zijn om bij alles wat er gebeurt te twijfelen "is dit wel goed?" "zou het ook anders kunnen?"
"Is het niet eng om allerlei gedachten en meningen, misschien wel heel vertrouwd, over goed en kwaad zomaar los te laten? Wat voor houvast is er dan nog? De belofte die met dat loslaten verbonden is, samen met de trouw aan je eigen geraaktheid, is de ontdekking van de liefde die altijd al in jouw aanwezig was als de grond van je wezen. Die liefde zal je innerlijke houvast worden, niet als extern gebod, niet als een "gij zult... " maar als een zeker innerlijk weten. Die liefde is je recht op morele vrijheid".
Hier nog een column over hoe de overheid de voedingsbodem voor morele vrijheid bij bedrijven wegslaat;
http://www.kennislink.nl/publicaties/handen-af-van-maatschappelijk-verantwoord-ondernemen-mvo
Erik,
Op zoek naar het 'Waarom?' is het goed om door te vragen, dan kom je eerst uit bij het verstand en als je nog verder doorvraagt, bij het gevoel.
Als mensen ergens mee zitten, dan vraag ik ook altijd naar wat ze voelen. En ook dan moet je doorvragen, want achter oppervlakkige gevoelens, zitten heel vaak diepere gevoelens.
Anoniem zei:
"Waarom moet alles en iedereen zich conformeren naar het geweten van de overheid?
Waarom word de mensen zelf geen kans gegeven op eigen geweten, eigen creatie en eigen verantwoordelijkheid?"
Da's helemaal mijn ding! We hebben een tijd gehad waarin de overheid, de Staat, de burger moest verzorgen van wieg tot graf, alsof die staatsverzorging tot het ultieme geluk zou leiden. Tegenwoordig weten we beter. De Staat is niet je beste vriend, uiteindelijk ben je beter af als je je niet afhankelijk maakt van de overheid. Ik hamer er ook altijd op dat mensen zoveel mogelijk proberen om hun eigen broek op te houden, zodra je afhankelijk wordt van een overheid, dan kom je ooit dik in de problemen.
Ik hoor zo vaak mensen praten van: "de overheid moet dit, de overheid moet dat", in plaats van dat ze zelf actie ondernemen. Als de overheid kleiner wordt en minder regelt, dan zouden we minder sociaal en solidair zijn. Kolder, solidariteit en sociaal zijn zit in de mensen, niet in de overheid. Als de overheid overal voor zorgt, dan heb je geen samenleving meer! Het bestaansrecht van de samenleving is dat je voor elkaar zorgt, of in ieder geval, dat je voor elkaar klaarstaat als het nodig mocht zijn.
Het klinkt paradoxaal, maar eigenlijk kun je alleen in een vrije samenleving echt solidair en sociaal zijn.
"Als de overheid overal voor zorgt, dan heb je geen samenleving meer!"
Dan heb je verschillende groepen met diverse leefstijlen die in een gebied wonen en die makkelijk tegen elkaar opgezet kunnen worden.
Zoals je ook nu weer ziet gebeuren in de "allochtonen-autochtonen" kwestie van Wilders
Ook daar is het recht op morele vrijheid door de overheid de nek omgedraait.
Morele vrijheid is dat een individu bij al zijn handelingen erkent dat hij naast eigenbelang ook rekening dient te houden met rechtvaardigheid en waardigheid tov anderen.
Mensen die een islamitsiche leefstijl tot uiting brengen bij voorbaat al allemaal betitelen als gewelddadige criminelen getuigt van weinig respect voor de eigenheid van die anderen en weinig existentiele levensruimte voor die anderen om de eigenheid tot expressie te brengen.
Als je handelen in de wereld samengaat met respect voor de eigenheid van de ander, dan zal dat bijdragen aan de realisatie van een oneindige rijkdom aan individuele ontplooiing.
Wellicht is de overheid daarom zo gebrand op uniformiteit; verplichte educatie gericht op doelgericht denken (gevoelens worden belachelijk gemaakt) en iedereen dezelfde regels en maatstaven.
Als mensen ontdekken dat ze hier en nu al alle kracht bij zich dragen heeft de overheid geen macht meer.
We leven momenteel in een gefragmenteerde gevangen samenleving die haast vergeten is dat ze ooit lang geleden wel in staat was om voor elkaar te zorgen en die mogelijkheid nog steeds heeft.
Mits we weeer recht gaan doen aan de eigenheid, eigen creativiteit en eigen verantwoordelijkheid van een ieder.
Mits we ons hart als richtlijn gaan nemen en nog langer weigeren ons te laten meevoeren door angst geinitieerd door wie dan ook.
Een mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest en dat nimmer op komt dagen.
Saint, je schrijft:
"Mensen die een islamitsiche leefstijl tot uiting brengen bij voorbaat al allemaal betitelen als gewelddadige criminelen getuigt van weinig respect voor de eigenheid van die anderen en weinig existentiele levensruimte voor die anderen om de eigenheid tot expressie te brengen."
Ik denk dat hierin wat nuancering nodig is. De meeste mensen die ik ken zien Moslims niet zozeer als criminelen, da's het punt niet. Ze zijn alleen bang dat deze groep mensen op den duur democratische invloed gaat krijgen en op die manier de eigen cultuur gaat bedreigen.
Minister Donner heeft het al eens gezegd, als tweederde van het volk de Sharia wil invoeren, dan moet dat gewoon kunnen.
Puur democratisch bekeken heeft Donner wellicht gelijk, maar daar zit de gemiddelde Nederlander natuurlijk niet op te wachten! Democratie is mooi, zolang het volk redelijk homogeen is, zodra er te grote verschillen zijn, zal er altijd sprake zijn van een dictatuur van de meerderheid.
Als liberaal zeg ik: "Iedereen is welkom". Als bezorgd burger zeg ik: "Iedereen is welkom, mits je geen conflicterende democratische opvattingen hebt".
Als socioloog zeg ik: "Het is dom geweest om in het meest progressieve land van Europa grote hoeveelheden mensen uit de achtergestelde, traditionele gebieden van Islamitische landen toe te laten".
En helaas is de culturele verandering al begonnen in Nederland. De steden worden conservatiever, terwijl het platteland juist progressiever wordt. Homo's krijgen het bijvoorbeeld steeds moeilijker in de Randstad, terwijl het platteland wat dit betreft ontdooit.
Is een democratie niet altijd de dictatuur van de meerderheid?
Ik bedoel als ik naar mezelf kijk; ik ben gnosticus en zet mijn twijfels dus bij alles, ik geloof niet zomaar alles en iedereen en toch heb ik me hier in nederland aan te passen aan de wetten van een christelijk gelovige meerderheid.
De gemiddelde nederlander zal moslims niet als criminelen zien en toch heeft wilders op basis van deze uitspraken (http://www.telegraaf.nl/binnenland/3056523/__De_omstreden_uitspraken_Wilders__.html) veel stemmen gekregen.
Achteraf gezien is het inderdaad dom geweest om zoveel mensen uit de achtergestelde, traditionele gebieden van Islamitische landen toe te laten, maar de culturele gevolgen daarvan kunnen we niet meer tegenhouden. Je kunt moeilijk de tijd terug willen draaien en al die mensen weer wegsturen zoals Wilders wil doen.
Het enige wat we kunnen doen is ervan uit gaan dat er zoiets als wederkerigheid bestaat als het gaat om het respecteren van de eigenheid van de ander. Mijn ervaring is dat die er tussen mensen wel is. Respect geven is respect krijgen.
Wie weet krijgen we wel meer vrijheid als individu onder een islamitisch gelovige meerderheid dan we ooit onder een christelijk gelovige meerderheid hebben gekend. We zullen zien.
Wat betreft de sharia naar wat ik daarvan begrepen heb is er geen een absoluut leergezag genaamd sharia, maar bestaan er vele, soms sterk uiteenlopende versies van het begrip sharia die afhankelijk zijn van hoe de gemeenschap de verschillende bronnen van sharia interpreteren.
Net zoals de wetten van het ene christelijke land ook de wetten van het andere christelijke land niet zijn.
Saint,
Je schrijft: "Wie weet krijgen we wel meer vrijheid als individu onder een islamitisch gelovige meerderheid dan we ooit onder een christelijk gelovige meerderheid hebben gekend. We zullen zien."
Niemand kan in de toekomst kijken, maar we kunnen wel een schatting doen. Als we naar een land als Turkije kijken, dan kun je zien hoeveel moeite ze daar moeten doen om te voorkomen dat de traditionele plattelanders teveel macht krijgen. Puur democratisch bekeken zou je de situatie in Turkije moeten afkeuren, maar wat is het alternatief? Dat allerlei verworven vrijheden in Turkije worden teruggedraait, omdat een zeer conservatieve meerderheid dat wil?
Pim Fortuyn had dat 10 jaar geleden al goed gezien, hij had niks tegen niet-Westerse allochtonen, wél tegen conservatieve plattelanders die zijn sociaal-liberale vrijheden bedreigden. Ik heb nooit begrepen waarom progressief Nederland zich niet massaal achter Fortuyn schaarde, hij stond immers aan hun kant. De natuurlijke vijand van de linkse elite is de extreem-conservatieve, religieuze plattelander, Femke Halsema schijnt dat nu eindelijk in te zien (gezien haar uitlatingen deze week).
Religie..er is al veel over geschreven.
Religie is naar mijn ervaring blind varen op de koers van iemand buiten jezelf, die lang niet altijd jouw waardigheid en rechtvaardigheid, naast zijn eigenbelang meeneemt in zijn strategie
Word het niet eens tijd dat mensen hun eigen ogen gaan gebruiken?
Schieten deze commentaren niet het doel voorbij? ;D
Saint, je schrijft:
"Net zoals de wetten van het ene christelijke land ook de wetten van het andere christelijke land niet zijn."
Eens, je ziet dat bijvoorbeeld in de VS. Wellicht dat de mensen in alle (Noord-)Amerikaanse staten ongeveer even christelijk zijn, maar de tolerantie ten opzichte van de medemens verschilt nogal per staat. En dan neem ik als voorbeeld de visie op homofilie, niet iedereen denkt daar hetzelfde over, prima, da's de vrijheid van levensovertuiging, maar het is toch wat anders als je je overtuiging via de democratie gaat opdringen aan een ander.
Aan de andere kant, ik ben geen cultuur-relativist. Ik denk dat er universele kernwaarden zijn die we niet te snel ter discussie moeten stellen.
Wat mij betreft hadden deze kernwaarden wel wat zwaarder verankert mogen worden in de grondwet. Hier zijn alle grondrechten veranderbaar, ik Duitsland bijvoorbeeld zijn een aantal grondrechten niet te veranderen. Ook niet als een grote meerderheid het wil. Maar goed, daar hebben ze natuurlijk ook een iets andere geschiedenis wat dit betreft.
Overigens geeft de groei van het aantal niet-Westerse, extreem-conservatieven de autochtone conservatieven een steun in de rug. Tot nu toe was er min of meer een meerderheid te vinden voor de emancipatie, mannen en vrouwen hadden niet alleen gelijke rechten, ze moesten (in de ogen van links) ook echt gelijk zijn. En die gelijkheid moest zichtbaar worden in de statistiek (vandaar dus die bezetenheid als het aankomt op de hoeveelheid vrouwen in het kabinet). Met de snelle groei van het aantal conservatieven in Nederland zal de democratische steun voor de emancipatie afbrokkelen. Ik denk dat progressief Nederland haar topjaren zo'n beetje gehad heeft.
We zijn doelloos aan het communiceren Erik!
;D
"Ik denk dat er universele kernwaarden zijn die we niet te snel ter discussie moeten stellen".
Mee eens!
"Overigens geeft de groei van het aantal niet-Westerse, extreem-conservatieven de autochtone conservatieven een steun in de rug. Tot nu toe was er min of meer een meerderheid te vinden voor de emancipatie, mannen en vrouwen hadden niet alleen gelijke rechten, ze moesten (in de ogen van links) ook echt gelijk zijn. En die gelijkheid moest zichtbaar worden in de statistiek (vandaar dus die bezetenheid als het aankomt op de hoeveelheid vrouwen in het kabinet).Met de snelle groei van het aantal conservatieven in Nederland zal de democratische steun voor de emancipatie afbrokkelen. Ik denk dat progressief Nederland haar topjaren zo'n beetje gehad heeft."
Voor mij een reden om verhuizing naar een andere staat serieus te gaan overwegen!
@ Sister..
Mooi, dan heeft Pieter zijn doel bereikt!
;D
Saint, je schrijft: "Word het niet eens tijd dat mensen hun eigen ogen gaan gebruiken?"
Helemaal met je eens! Ik ben zelf niet religieus, ik heb echter wel een levensovertuiging, weliswaar gebaseerd op ervaringen en visies van anderen, maar ik sta wel open voor andere meningen (tenminste, ik doe m'n best).
Overigens zie ik niet zoveel verschil tussen religieuzen en aanhangers van een -isme. Het schijnt dat hun karakters ook niet zover uiteenlopen. Blijkbaar moet het in je aard liggen om blind achter een visie aan te lopen.
Op zich is het niet erg als mensen zich laten leiden door een overtuiging of visie. Maar het wordt een probleem als die visie dogmatisch wordt en overduidelijk niet meer voldoet. Veel -ismen zijn gebaseerd op aannames en die aannames zijn op hun beurt weer gebaseerd op idealen, niet op feiten. Zo kent de sociaal-democratie de aanname dat iedereen gelijk is. En als iedereen gelijk is, dan worden verschillen in inkomen en dergelijke veroorzaakt door een achterstand. Feit is echter dat niet iedereen gelijk is, de één heeft domweg meer aangeboren talent dan de ander. En vrouwen zijn genetisch gezien anders dan mannen, waardoor er als vanzelf verschillen ontstaan. Qua intelligentie zijn vrouwen gemiddeld genomen net zo slim als mannen, maar er zijn meer domme mannen dan domme vrouwen.....
Saint schrijft:
"Voor mij een reden om verhuizing naar een andere staat serieus te gaan overwegen!"
Ben benieuwd naar welke staat jouw voorkeur uitgaat. Ik heb al eens op het punt gestaan om met mijn vrouw te emigreren, juist vanwege de verstikkende regelgeving in dit land, maar als daar ook nog bovenop komt dat de extreem-conservatieven aan de macht komen, dan kan ik niet beloven dat ik hier m'n hele leven blijf wonen. Overigens wordt het dan wel een vertrek uit Europa, de problemen in Nederland zie je natuurlijk ook in de buurlanden.
Inderdaad niemand is gelijk! Iedereen is anders. Het punt is alleen dat in onze maatschappij analyserend denkvermogen meer gewaardeerd word (met status, inkomen etc) dan het creatieve denkvermogen en gevoelens. Mannen zijn daar van nature beter in, in analyseren.
Of zoals er in de gnosis word bepleit:
Jij bent de enige mens op de wereld in jouw situatie, met jouw talenten. Jij bent anders dan alle anderen. Jouw situatie in de wereld en jouw persoonlijjke eigenheid vormen samen het gereedschap waarmee je zin kunt geven aan je bestaan. Je zult beloond worden met gevoelens van geluk en met het ervaren besef dat jouw bestaan zinvol is, als je je persoonlijke eigenheid tot expressie kunt brengen in je relaties tot je medemens en tot het leven om je heen.
Niet alleen jij bent uniek. Ook alle andere mensen zijn uniek. Die rijkdom aan verscheidenheid van alle mensen onderling is één van de mooiste aspecten van het menszijn. De erkenning daarvan vormt ook ons inzicht in de verrassende functionaliteit van de natuurlijke verschillen van mensen ten opzichte van elkaar.
Als je handelen in de wereld samengaat met respect voor de eigenheid van de ander, dan zal dat bijdragen aan de realisatie van een oneindige rijkdom aan individuele ontplooiing.
Liefde tot een medemens is allereerst het schenken van existentiële ruimte aan die ander om anders te zijn dan jij. Als iemand door een medemens bevestigd wordt in zijn eigenheid, met een liefdevol gebaar, een bemoedigend woord, of zelfs alleen maar een luisterend oor, kan dat een aanzet zijn tot persoonlijke bloei. Je medemens bemoedigen kost niets, maar kan voor die ander heel kostbaar zijn. Wij mensen hebben elkaar nodig. Niet als de gevangenbewaarders van absolute waarheden (dogma's), maar als moedige mensen die in vrijheid elkaar onderling steunen en bevestigen in ieders eigen bijzonderheid.
Wie weet kunnen we dan ook nog van elkaar leren ook!
Ik heb niks tegen christenen, moslims, communisten of zelfs anarchisten
Echter wel tegen blinde volgelingen van een dogmatische -dom, -lam of -isme die "DE waarheid in pacht hebben" en mijn eigenheid in grote mate probeert te ondermijnen via een democatische dictatuur van de meerderheid.
Wat betreft emigreren, gevoelsmatig gaat mijn voorkeur uit naar een eiland ver van centraal gezag en waar zelfredzaamheid een prioriteit is. Je merkt het waarschijnlijk al, ik moet me daar nog meer in verdiepen en onderzoeken welke het beste zou zijn voor mij.
Wow Saint,
Wat je schrijft spreekt mij wel aan. Blijkbaar ben ik dus niet de enige die er zo over denkt.
Heb zelf ook niks tegen andersdenkenden en -ismen, zolang die ander mij in m'n waarde laat en me de ruimte geeft die ik nodig heb.
Zo ben ik ook voorstander van een minimale overheid, niet omdat ik asociaal ben of zo (sterker nog, in mijn vrije tijd help ik mensen die het niet kunnen rooien), maar puur en alleen omdat ik zelf wil bepalen waar mijn inkomen naartoe gaat, ik hoef dat niet perse collectief te doen.
Op zich ben ik geen libertariër, ik hecht wel aan een centraal gezag, maar dat gezag moet minimaal zijn en alleen die dingen doen waar vrijwel iedereen achter staat, niet een kleine meerderheid van het volk.
Gelukkig zie ik onder generatie-genoten meer gelijkgestemden, tis effe wachten totdat de babyboom echt van het toneel verdwijnt, die drukken nu nog een te grote stempel op de samenleving. Aan de andere kant vraag ik me af of de schade die de babyboom heeft aangericht nog te herstellen is. Ik ben bang dat we de erfenis maar gewoon te slikken hebben of anders weg te gaan.
Saint, je schrijft het volgende:
"Het punt is alleen dat in onze maatschappij analyserend denkvermogen meer gewaardeerd word (met status, inkomen etc) dan het creatieve denkvermogen en gevoelens. Mannen zijn daar van nature beter in, in analyseren."
Hmmm, ben ik niet met je eens. Volgens mij heb je analyserende karakters en meer creatieve, maar of mannen analyserend zijn en vrouwen creatief, dat kan ik niet onderschrijven. Sterker nog, ik denk dat mannen gemiddeld genomen creatiever zijn dan vrouwen!
De meeste vernieuwing komt van mannen, vrouwen zijn behoudender, meer gericht op management. Terwijl mannen de leiders zijn. Vrouwen willen hun zaakjes voor elkaar hebben, mannen hebben een drive om verder te kijken, om risico te nemen. Die zijn (gemiddeld gezien) onrustiger, minder snel tevreden.
Wat overigens niet wil zeggen dat vrouwen nooit iets nieuws willen, integendeel, maar vaak wel binnen de bestaande kaders. Het zijn de mannen die de muren afbreken, die buiten de bestaande paden gaan. Dat gaat natuurlijk niet altijd goed, veel mannen falen, maar op één of andere manier vinden mannen dat niet zo erg. Wie niet waagt, die niet wint.
Mannen zijn vaak doelgerichter, meer gefocused op waarde creëren, van oudsher gaan mannen er op uit om de hoofdprijs binnen te halen, niet geheel zonder risico's overigens.
De natuur heeft er voor gezorgd dat mannen net even wat verder gaan dan vrouwen, dat zorgt er voor dat mannen vaker uitvallen, maar ook dat mannen vaker succes hebben dan vrouwen.
Euuh Hendrik,
"succes"; is dit niet precies waar Pieter ons over wil laten nadenken?
Erik, Pieter wil ons laten nadenken over het stellen van doelen. Hij heeft het niet over 'succes' gehad.
Vergeet niet dat je heel succesvol kunt zijn zonder al te veel doelen te stellen! Gewoon doen wat je voelt dat je moet doen, je richten op je intenties, daarmee kun je heel succesvol worden.
En ach, succes is natuurlijk ook maar heel relatief. Sommigen zijn (maatschappelijk gezien) heel succesvol, maar genieten daar amper van, anderen kunnen al blij zijn als ze een goede dag gehad hebben. Zelf probeer ik juist zoveel mogelijk te genieten van de kleine momenten, niet eens zozeer van de successen, gewoon die kleine momentjes die een ander allang niet meer ziet.
Succes is wat je er zelf van maakt.
@ Iedereen,
Bedankt voor jullie toevoegingen. Ik was een dagje op familiebezoek en tref jullie teksten aan. Leuke gedachtenwisseling.
Misschien ben ik niet helemaal duidelijk geweest: ik maak een verschil tussen intentie en doel. Om aan te geven dat je kunt handelen vanuit de intentie iets te doen dat op zichzelf staan goed is. Zonder je daarbij te laten leiden door het verwachte resultaat. Gewoon omdat het NU goed is. Met het geweten als motief.
Ik bedoel het als tegenovergesteld aan "het doel heiligt de middelen" waarbij het bereiken van het doel het motief is, en waarbij het geweten dus ondergeschikt gemaakt is aan het doel.
Hendrik, ik besef mij nu dat mijn opmerking over creatief en analyserend eigenlijk nogal een kort door de bocht gaande stereotypering is. Ik ken zat vrouwen die analyseren en zat mannen die creatief en gevoelig zijn.
"Mannen zijn vaak doelgerichter, meer gefocused op waarde creëren, van oudsher gaan mannen er op uit om de hoofdprijs binnen te halen, niet geheel zonder risico's overigens."
Als ik dan naar de geschiedenis kijk dan gaat het doelgerichte vaak om eigenbelang ten koste van anderen in plaats van eigenbelang naast rechtvaardigheid en waardigheid tov anderen.
Anders hadden we nu ook geen wereld gehad waarin de rijke steeds rijker wordt ten koste van de arme die steeds armer wordt. De heersers van deze wereld lijken steeds gewetenlozer.
Ik besef me dan dat leven uit de zuiverheid van je hart (je geweten, intuitie, intentie, morele kompas) in het hier & nu ons als mensheid verder brengt dan leven vanuit doelen die in de toekomst liggen en koste wat kost bereikt dienen te worden, hoe hoog de risico's ook zijn.
Doelgerichtheid brengt een bepaalde ontevredenheid met zich mee over dat wat er nu is. Als je doelen stelt zeg je eigenlijk dat je geen genoegen neemt met je eigenheid en die van de mensen om je heen. Je verwacht dan klaarblijkelijk dat jezelf en anderen moeten voldoen aan bepaalde voorwaardes om "erbij te horen". Dat is de schijn wekken van liefde, maar het is slechts een toneelspel. Het is geen authentieke liefde. Je staat een ander immers niet toe om echt authentiek zichzelf te zijn. Eigenlijk is dat wat de overheid ook via de wetboeken doet; er staat in beginsel dat iedereen de vrijheid heeft om expressie te geven aan zijn eigenheid (vrijheid van meningsuiting, levensovertuiging etc) en dan volgen tig boeken met uitzonderingen waarin die vrijheid opgeofferd moet worden om te voldoen aan de meningen over wat "goed" en "kwaad" is (het geweten) van de overheid zelf. Ze denken dat zij DE waarheid in pacht hebben en dringen dat bij iedereen die hier leeft op.
Bovendien lijkt het mij dat als je je blik constant op de toekomst richt je juist de momenten die er echt toe doen mist, de momenten die je echt raken, waar je van geniet en die je leven de moeite waard maken.
Vandaag heb ik ontdekt dat er een vlucht vogels in de laurierhaag bivakkeert. Heb ze ademloos kunnen observeren. Ik kreeg gelijk het beeld in mijn hoofd van al mijn tantes aan de thee; door elkaar heen kwetteren met zijn allen. Erg herkenbaar. Intens genoten van die verbinding met het alomvattende.
Saint schreef: "Als ik dan naar de geschiedenis kijk dan gaat het doelgerichte vaak om eigenbelang ten koste van anderen in plaats van eigenbelang naast rechtvaardigheid en waardigheid tov anderen. Anders hadden we nu ook geen wereld gehad waarin de rijke steeds rijker wordt ten koste van de arme die steeds armer wordt. De heersers van deze wereld lijken steeds gewetenlozer."
Dit is een populair gezegde, maar is dit wel de praktijk? Rijken worden in het algemeen rijker, omdat ze meer investeren, produceren en waarde creëren. Dat gaat niet ten kosten van de armen, sterker nog, de armen profiteren in de regel mee van de inspanningen van de rijken. Het leven van de arme is tegenwoordig vele malen beter dan het leven van de arme 100 jaar geleden. En dat verschil komt niet door de inspanningen van die arme!
"Doelgerichtheid brengt een bepaalde ontevredenheid met zich mee over dat wat er nu is."
Kijk, en dat is de reden waarom ik voor mezelf weinig doelen stel. ik probeer meer te genieten van wat ik al bereikt hebt, terwijl ik wel goed om me heen kijk naar nieuwe mogelijkheden. Ik heb voor mezelf wel goed scherp wat ik wil en wat ik kan, zodat als er gelegenheid voorbij komt, ik meteen vooruit kan. En dat heeft me tot nu toe geen windeieren gelegd.
Voor de buitenstaander lijkt het alsof ik doelloos leef, maar omdat ik zo goed helder heb wat ik leuk vind en wat ik wil, kom ik toch verder. Terwijl dat 'verder komen' geen doel op zich is!
En toch, als je je in een situatie bevind die je helemaal niet prettig vind, dan is het handig als je doelen stelt om er zo snel mogelijk uit te komen. Ik werk zelf met mensen met schulden en dan is echt wel zaak om doelen te stellen om uit de situatie te komen. Dan kom je niet meer weg met 'o, het leven is zo mooi, bla, bla'.
Hetzelfde geldt voor organisaties, als niemand meer geïnteresseerd is in jouw producten en je hebt nog reserves voor een half jaar, dan is het wel zaak om wat doelen te stellen om de zaak zo te draaien dat je levenskansen hebt.
En om eerlijk te zijn vind ik het ook wel kinderachtig van mensen als ze iemand die wel doelgericht is hun succes niet gunnen. Nee, rijkdom is niet belangrijk in het leven, maar o wee als iemand meer verdient dan jij.
Mijn doel is niet om rijk te worden, maar om de mogelijkheden die ik heb optimaal te gebruiken. En als ik daardoor rijk wordt, dan is dat mooi meegenomen, maar niet het belangrijkste.
Saint schreef: Als ik dan naar de geschiedenis kijk dan gaat het doelgerichte vaak om eigenbelang ten koste van anderen in plaats van eigenbelang naast rechtvaardigheid en waardigheid tov anderen.
In principe is ieder doel een constructie op basis van eigenbelang. Doelen worden gevormd door middel van redeneren, en redeneren gebeurt altijd vanuit het eigen perspectief. Zelfs wanneer een doel tot doel heeft anderen te helpen, dan nog zal de doelstelling moet concurreren met andere doelen. Wat voor de één een nobel doel is, is voor de ander verwerpelijk. Objectief goede doelen bestaan daarmee niet. De waarde van het doel is persoonlijk en heeft een eigen belang.
Pieter, da's een waar woord. Alles wat je doet, doe je in wezen vanuit eigenbelang, zelfs al zou je je hele leven in dienst stellen van de ander, dan nog doe je dat uit een soort eigenbelang. Je doet zoiets omdat je er zelf een goed gevoel door krijgt.
En waarom ook niet? Jij bent diegene om wie jouw leven draait. Wat niet wil zeggen dat je geen rekening hoeft te houden met de ander, je kunt prima je eigen doelen bereiken, je eigen leven leiden en toch respect houden voor de vrijheid en de ruimte van de ander. Het één hoeft niet ten koste te gaan van de ander. Sterker nog, met het bereiken van mijn eigen persoonlijke doelen, kan het best zo zijn dat vele andere meeprofiteren. Ik denk dan aan de inzet van de ondernemers, de ondernemer is niet de enige die profiteert van zijn onderneming. Klanten, leveranciers, medewerkers en zelfs de overheid profiteren mee.
Hendrik,
Hartelijk dank voor het presenteren van een 'spiegel' van mijn denkbeelden van voor mijn persoonlijke 'crisis'. Zo dacht ik namelijk ook; min of meer gevangen in 'ratio' ;)
Inmiddels ben ik meer in lijn met Sister... en Pieter. Heerlijk doelloos!
“Rijken worden in het algemeen rijker, omdat ze meer investeren, produceren en waarde creëren. Dat gaat niet ten kosten van de armen, sterker nog, de armen profiteren in de regel mee van de inspanningen van de rijken”.
Er is de laatste tijd ook heel veel waarde uit het niets gecreëerd door degenen die eigenlijk alleen rijkdomstromen zouden moeten faciliteren. Als je die luchtbel wegneemt vraag ik mij af of de armen daadwerkelijk wel zoveel rijker zijn geworden dan 100 jaar geleden.
Pieter als ik jou zo lees krijg ik het gevoel dat jij eigenbelang iets smerigs vind, maar zonder eigenbelang had je ook geen wil om te leven.
Eigenbelang is je wens om uiting te geven aan je eigenheid, kort gezegd om je authentieke zelf te zijn, om te leven vanuit je eigen hart/ geweten. Die wens zal iedereen wel hebben en wellicht is dat wel de bedoeling van je hele leven; het ervaren dat jouw bestaan zinvol is, als je je persoonlijke eigenheid tot expressie kunt brengen in je relaties tot je medemens en tot het leven om je heen. Die expressie zou je je carriere, je onderneming in het leven, kunnen noemen. Als je authentiek jezelf bent besef je je ten volle dat je een onderdeel bent van een groter alles en iedereen omvattend geheel. Als je je authentieke zelf tot expressie kunt brengen volgt er altijd wel een vorm van geestelijke en/of materiele rijkdom. Of zoals Hendrik zegt het je goed voelen over jezelf, de ervaring van geluk. Rijkdom is dus een resultaat van je authentieke zelf, van het volgen van je geweten. Natuurlijk profiteren anderen daar dan ook van mee. Alleen anderen hebben ook zo hun eigenheid (de wil om te leven en zichzelf te zijn) en daar dien je wel respect voor/ rekening mee te houden. Daar komt het begrip morele vrijheid om de hoek; eigenbelang dient altijd te bestaan naast een gevoel van rechtvaardigheid en waardigheid voor de mensen en leven om je heen. Veel ondernemers zijn helaas vergeten dat het uiten van eigenbelang (en de economische groei die daarmee samen hangt) altijd die eigen verantwoordelijkheid met zich meebrengt ten opzichte van anderen.Veel ondernemers hebben daarbij het resultaat (rijkdom) tot doel verheven en zijn hun authentieke zelf en hun eigen geweten vergeten.
Ik was pas voor mijn werk (mensenrechtenorganisatie) in China en op een gegeven moment kwam ik bij een ondernemer terecht die mij met droge ogen en serieus liep te vertellen dat hij zich inzette tegen kinderarbeid door uitsluitend kinderen aan te nemen tegen een redelijk salaris, een korte werkweek en verplichte scholing. Als deze man daadwerkelijk authentiek bezig was met uitbannen van kinderarbeid zou hij helemaal geen kinderen aannemen.
Erik, de kunst is denk ik om balans te brengen in je leven. Ik werk zelf niet met doelen, maar met mogelijkheden en zelfkennis, weten wat je kunt en wat je prettig vind.
Belangrijk is om te genieten van wat je doet, van de kleine dingen, de dagelijkse momenten, dat levert de energie op om door te gaan. Voor mij is elke dag weer bijzonder.
Maar je kunt soms in situaties terecht komen waar je niet uitkomt zonder een plan, zonder doelen. Ik kom veel (helaas groeit dit aantal) mensen tegen die vastzitten in hun eigen vicieuze cirkel, die steken als een struisvogel hun kop in het zand en negeren de werkelijkheid. Tsja, dat kun je een tijdje volhouden, maar uiteindelijk verlies je het wel en wordt je op een dag wakker onder een viaduct.
Maar goed, dit zijn extreme situaties natuurlijk, als je je leven een beetje op de rit hebt, dan kun je heerlijk genieten! Ik ben het wat dat betreft 100% met jullie eens.
Saint schrijft:
"Er is de laatste tijd ook heel veel waarde uit het niets gecreëerd door degenen die eigenlijk alleen rijkdomstromen zouden moeten faciliteren. Als je die luchtbel wegneemt vraag ik mij af of de armen daadwerkelijk wel zoveel rijker zijn geworden dan 100 jaar geleden."
Niemand kan waarde uit niets creëeren. Er is altijd input voor nodig, kennis, arbeid, grondstoffen, ideeën etc.
Ik zie wel dat veel rijken zich dankzij de bubbel rijk gerekent hebben en niet alleen de rijken overigens. De samenleving rekent zich rijk, kijk maar eens hoe we onze pensioenreserves waarderen. Grote kans dat het uiteindelijk alleen maar papieren rijkdom blijkt te zijn.
En echt, de armen van nu hebben het veel en veel beter dan 100 jaar geleden. Er is van meer beschikbaar, niet alleen materieel, ook kennis en know-how, echt waar.
"Veel ondernemers hebben daarbij het resultaat (rijkdom) tot doel verheven en zijn hun authentieke zelf en hun eigen geweten vergeten."
Zulke ondernemers redden het meestal niet, die gaan na verloop van tijd failliet. Alleen de echte ondernemers overleven.
"Ik was pas voor mijn werk (mensenrechtenorganisatie) in China en op een gegeven moment kwam ik bij een ondernemer terecht die mij met droge ogen en serieus liep te vertellen dat hij zich inzette tegen kinderarbeid door uitsluitend kinderen aan te nemen tegen een redelijk salaris, een korte werkweek en verplichte scholing. Als deze man daadwerkelijk authentiek bezig was met uitbannen van kinderarbeid zou hij helemaal geen kinderen aannemen."
Kinderarbeid hadden we hier destijds ook. Het werd op een gegeven moment mogelijk om het te verbieden toen de algemene welvaart begon te stijgen en de werkman samen met z'n vrouw voldoende gezinsinkomen wist te generen. Toen pas werd het mogelijk dat kinderen naar school gingen ipv aan het werk.
"Niemand kan waarde uit niets creëeren. Er is altijd input voor nodig, kennis, arbeid, grondstoffen, ideeën etc."
Als ik lees dat een bank op basis van mijn rijkdom het tienvoudige kan uitlenen dan is er opeens 90% meer waarde uit het niets gecreëerd, dat lijkt mij toch een luchtbel.
Ik kan me voorstellen dat banken voor het bewaren van mijn rijkdom een vergoeding vragen, ook zij hebben immers een recht op bestaan, en dat ik dan minder rijkdom heb.
Echter het creeëren van waarde die niet op kennis, arbeid of welke expressie van eigenheid dan ook gebaseerd is, maar eigenlijk alleen het veranderen van een getal in de computer is begrijp ik nog steeds niet.
"Kinderarbeid hadden we hier destijds ook. Het werd op een gegeven moment mogelijk om het te verbieden toen de algemene welvaart begon te stijgen en de werkman samen met z'n vrouw voldoende gezinsinkomen wist te generen"
Ik zeg niet dat kinderarbeid goed is of kwaad is, wat ik bedoel is dat als iemand zegt tegen kinderarbeid te zijn ik me afvraag waarom hij dan wel kinderen aan de arbeid zet. Ik zet dan mijn twijfels bij de oprechtheid (authenticiteit) van zijn betoog. Het komt op mij dan over als de woorden van een toneelspeler.
"Zulke ondernemers redden het meestal niet, die gaan na verloop van tijd failliet. Alleen de echte ondernemers overleven".
Gezien wat de onderneming Shell de mensen in de Niger-delta heeft aangedaan?
Shell die deze mission statement op haar website vermeld;
"Shell is betrokken bij de maatschappij waarin het onderneemt. Daarom steunen we in de omgeving van onze vestigingen sociale, culturele en sportieve projecten".
Alleen als gevolg van allerlei verontwaardigde mensen met wel een geweten is Shell nu de verantwoordelijkheid tov de waardigheid en rechtvaardigheid (het recht op bestaan eigenlijk) van de mensen in de Niger-delta aan het oppakken.
@ Saint,
Je schrijft: "Pieter als ik jou zo lees krijg ik het gevoel dat jij eigenbelang iets smerigs vind, maar zonder eigenbelang had je ook geen wil om te leven."
Een doel ligt altijd in de toekomst. De perceptie van belang wordt gevormd door de wens het doel te bereiken. Een belang is altijd gericht op (toekomstig) resultaat. Doelen zorgen er dus voor dat de intentie gericht wordt op de toekomst, in plaats van op het heden.
Dat is niet smerig, maar gewoon onhandig. Het is onhandig omdat die toekomst niet bestaat en ook nooit bereikt zal worden. Het is namelijk ALTIJD nu. Ook in de toekomst.
Wanneer we de gewoonte aanhouden om voortdurend onze intenties afstemmen op iets dat nog niet bestaat, iets dat in een illusoire toekomstige tijd ligt, verspillen aandacht aan iets dat niet bestaat, en hebben we minder aandacht over voor hetgeen WEL bestaat, namelijk het NU.
Af en toe je aandacht richten op een toekomstig resultaat is natuurlijk geen probleem, maar zoals we nu leven, stemmen we voortdurend een groot gedeelte van onze aandacht af op de toekomst. Dat houdt in dat we, ook al hebben we beoogde resultaat behaald, we er nooit helemaal van kunnen genieten, omdat we ook in het NU van de toekomst onze aandacht projecteren op de volgende toekomst.
Het is als de rijkaard die nooit geld uit wil geven uit angst voor armoede. Op die manier kan hij nooit van zijn rijkdom genieten, en is hij in de praktijk altijd arm.
"Een belang is altijd gericht op (toekomstig) resultaat."
Krijg het idee dat jij de zaken omkeert.
Eigenbelang is je wens om uiting te geven aan je eigenheid, kort gezegd om je authentieke zelf te zijn, om te leven vanuit je eigen hart/ geweten. In het hier en nu, want het heden is eigenlijk het enige wat je kan ervaren.
Dat er dan resultaten volgen op dat eigenbelang kan voor geluk zorgen, maar dat is geen authentiek doel van eigenbelang.
Dat is wat velen ervan gemaakt hebben vanuit angst.
@ Saint,
Je schrijft: "Als ik lees dat een bank op basis van mijn rijkdom het tienvoudige kan uitlenen dan is er opeens 90% meer waarde uit het niets gecreëerd, dat lijkt mij toch een luchtbel."
Banken ceëren geen waarde, maar geld. Ze creëren geld uit niets, en lenen dat geld uit zonder er zelf waarde tegenover te stellen.
Die leningen moeten desondanks worden terugbetaald (met rente). En om ze terug te kunnen betalen, moet ervoor gewerkt worden (dat is wat we 'de economie' noemen). De opbrengst van dat werk (of die economie) belandt daarmee bij de banken.
Via dit omweggetje creëren ze dus rijkdom voor zichzelf, door waarde (= opbrengst van arbeid) uit de samenleving te trekken.
En dat is wat ik parasiteren noem.
@ Saint,
Je zegt: "Eigenbelang is je wens om uiting te geven aan je eigenheid, kort gezegd om je authentieke zelf te zijn, om te leven vanuit je eigen hart/ geweten. In het hier en nu, want het heden is eigenlijk het enige wat je kan ervaren."
Daarvoor is geen enkele perceptie van belang nodig. Jezelf ben je al, en NU is het enige wat er bestaat. Het is voor iedereen direct toegankelijk.
Het probleem is dat mensen juist bereid zijn om zichzelf NIET te zijn, en hun aandacht te richten op iets dat NIET bestaat (de toekomst)vanwege vermeende belangen.
Bijvoorbeeld alle mensen die iedere dag dingen doen die ze eigenlijk niet willen doen in de veronderstelling daarmee hun belang (toekomst)te dienen.
Of, nog een stapje verder, ALLE soldaten (en dat zijn alle soldaten die in alle oorlogen gevochten hebben, aan allebei de kanten van ieder front) die denken te vechten voor een goed doel (toekomst), en daarvoor het doden van mensen rechtvaardigen.
"Daarvoor is geen enkele perceptie van belang nodig. Jezelf ben je al, en NU is het enige wat er bestaat. Het is voor iedereen direct toegankelijk".
Precies! Dat is het enige wat echt van belang is dat wil zeggen het enige wat er echt toe doet!
"Via dit omweggetje creëren ze dus rijkdom voor zichzelf, door waarde (= opbrengst van arbeid) uit de samenleving te trekken".
De bank zou alleen faciliterend kunnen zijn aan doorstroming van waarde.
De overheid zou alleen faciliterend kunnen zijn aan de samenleving.
Echter als ik bovenstaande dialoog lees merk ik dan het omgekeerd is.
De samenleving moet werken om de door de banken uit niets gecreeerde rijkdom aan de banken te vergoeden.
De samenleving moet zich aan passen aan de meningen over "goed" en "kwaad" (wetten) van de overheid.
We leven in een gevangen samenleving, waarin weinigen nog echt de ruimte (vrijheid)krijgen om authentiek zichzelf te zijn, we moeten immers zoveel verplichtingen aan overheid en banken nakomen.
Ik ervaar nu misselijkheid en een kilte om mijn hart.
@ Saint,
"De samenleving moet werken om de door de banken uit niets gecreeerde rijkdom aan de banken te vergoeden.
De samenleving moet zich aan passen aan de meningen over "goed" en "kwaad" (wetten) van de overheid.
We leven in een gevangen samenleving, waarin weinigen nog echt de ruimte (vrijheid)krijgen om authentiek zichzelf te zijn, we moeten immers zoveel verplichtingen aan overheid en banken nakomen.
Ik ervaar nu misselijkheid en een kilte om mijn hart."
Precies. Dat is de reden van dit blog.
Wil nog wel opmerken dat dat iedereen de ruimte heeft om authentiek zichzelf te zijn, maar dat velen dat niet doen omdat ze bang zijn hun eigen belang daarmee te schaden.
"Wil nog wel opmerken dat dat iedereen de ruimte heeft om authentiek zichzelf te zijn, maar dat velen dat niet doen omdat ze bang zijn hun eigen belang daarmee te schaden".
Iedereen heeft de wil om te leven en authentiek zichzelf te zijn en zodoende waarde toe te voegen aan het grotere geheel die samenleving heet al was het alleen maar omdat je je gelukkig wil voelen en je dierbaren ook gelukkig ziet, omdat je liefde voor anderen voelt. Dat is het enige wat BELANGrijk is. Echter als ik vanuit die eigenheid hier in dit land expressie wil geven aan mijn authentieke zelf en dus ga ondernemen loop ik al snel tegen allerlei reglementen van de overheid (waarvan ik de zinvolheid betwijfel) op waar ik me aan dien aan te passen voordat ik uberhaupt kan gaan ondernemen. Ik moet me dan opeens in een rol wringen, iemand zijn die ik niet ben, opgedrongen door de overheid. Kreeg zelfs pas op een workshop van de KvK te horen dat ondernemen om resultaten bereiken gaat! Velen zijn in de veronderstelling dat resultaten juist belangrijk zijn en dat je dus het heden moet opgeven om koste wat kost een resultaat te bereiken. Resultaten zijn doelen geworden. Onder druk van afbetalingen aan banken ervaren velen in mijn omgeving dat ook zo. Als je geen resultaten bereikt kan je immers je leningen niet afbetalen en komt juist je hele bestaan onder druk.
Overheid en banken hebben ons eigenlijk in de tang met onze eigen wil om te leven. Constant bedreigen ze het bestaan van de samenleving met verplichtingen en we passen ons maar aan omdat niemand wil sterven onder een viaduct of alle vrijheid wil verliezen in een huis van bewaring.
Omdat velen bang zijn voor verlies van leven en verlies van vrijheid leveren ze juist authentiek leven en authentieke vrijheid in.
Terwijl als je hier in dit land echt de vrijheid (dus minder regels!) zou krijgen om vanuit eigen geweten en eigen verantwoordelijkheid te handelen de resultaten geen doel zijn, maar een natuurlijk gevolg van de expressie van je eigen authentieke zelf.
Pieter, ik ervaar het als jammer dat je zo vast blijft houden aan je eigen definitie van eigen belang, dat zelfs verdedigd alsof dat de absolute waarheid is, krijg het idee dat je geeneens bereid bent om open te staan.
Eigen belang is voor mij het belangrijk vinden dat je een waardig en rechtvaardig leven kan leiden waarin je authentiek jezelf kan zijn (je eigen geweten is dus de enige wetgever!) en zoals ik al eerder uitte gaat dat hand in hand met verantwoordelijkheid nemen voor de waardigheid & rechtvaardigheid en een authentiek bestaan voor het grotere geheel; de mensen en het leven om je heen.
Ik weet niet zeker of ik dan wel gelijk heb in mijn defintie, maar het zou toch de moeite waard zijn om samen te twijfelen en tot iets te groeien wat we samen kunnen delen in het hier en nu.
Wie weet zijn we hier wel met zijn allen om te leren van elkaar.
Banken kunnen uit niets geld creëren, omdat zij het monopolie op gelduitgifte hebben gekregen van de overheden. Vroeger, toen geld nog gebaseerd was op edele metalen, gebeurde dat ook wel, maar nooit voor lang, een bank die teveel bankgeld uitgaf ging vrijwel altijd failliet.
Kijk naar het inflatie-peil in de 19e eeuw (200 jaar statistiek, CBS), tot aan de 1e Wereldoorlog zijn de prijzen vrijwel constant! Pas sinds het loslaten van de goudstandaard kennen we inflatie en prijsstijgingen.
Centrale banken zijn opgericht als oplossing voor een probleem, maar na eeuw kunnen we met gemak constateren dat centrale banken het probleem zijn en niet de oplossing. Net zoals de verzorgingsstaat niet de oplossing is voor armoede, maar in veel gevallen juist de veroorzaker.
We moeten weer terug naar de basis. Terug naar de goudstandaard, terug naar een maatschappij waarbij mensen als volwassen worden beschouwd en niet als slaven of kinderen. De vraag is hoe dat moet gebeuren en ik denk dat we er niet eens zoveel voor hoeven te doen. Het communisme is in de vorige eeuw niet verslagen, ze is simpelweg geïmplodeerd. En zo zal het ook vergaan met het huidige systeem gebaseerd op slavernij, het zal vanzelf imploderen.
Wat we hopenlijk overhouden nadat het puin geruimd is, is een goede basis. Een basis van vrijheid, van solidariteit, van levensenergie, van ruimte, van zin om vooruit te komen, om te dromen, om jezelf te zijn. Dat hoop ik.
Saint schrijft; "Overheid en banken hebben ons eigenlijk in de tang met onze eigen wil om te leven. "
Banken en overheden hebben elkaar nodig, spelen onder één hoedje. Waarom dacht je dat de overheden er als de kippen bij waren om de insolvabele banken te redden met dure leningen? Omdat overheden simpelweg niet zonder banken kunnen! Want zonder geld is een overheid nergens en andersom, zonder de overheid is een bank (zoals we die kennen) nergens.
Wereldwijd redden overheden de banken, maar in feite is het niks anders dan het verplaatsen van waardeloze schuldpapier. Dat schuldpapier is in handen van pensioenfondsen en vermogensbeheerders, het zijn de oudedagsvoorzieningen van een grote groep ouderen. Met het schuldpapier hebben ouderen een claim op de toekomstige inkomens van de werkenden. Als die claim wegvalt, dan hebben de ouderen helemaal niets meer. Dat gaat dan een enorm sociaal drama worden.
"We moeten weer terug naar de basis. Terug naar de goudstandaard, terug naar een maatschappij waarbij mensen als volwassen worden beschouwd. De vraag is hoe dat moet gebeuren en ik denk dat we er niet eens zoveel voor hoeven te doen. Een basis van vrijheid, van solidariteit, van levensenergie, van ruimte, van zin om vooruit te komen, om te dromen, om jezelf te zijn."
Mensen zouden kunnen gaan leven vanuit hun eigen hart/geweten; doen wat goed voelt ongeacht wat de overheidsregels daarvan zeggen.
Mensen zouden kunnen gaan opkomen voor hun recht op een waardige wereld voor alle diverse leefstijlen van iedereen.
Mensen zouden zelf kunnen gaan omkijken naar anderen, dus zelf in actie komen voor je naasten in plaats van dat ze dat aan de zorg van de overheid overlaten.
Daarom verzorg ik liever zelf mijn ouders dan dat ik ga zitten te wachten op een claim van de overheid (eigenlijk weer een loze belofte) wat nooit gaat komen en dat doe ik met liefde.
@ Saint,
We bedoelen precies hetzelfde. Ik ben het dus helemaal met je eens. Ik begrijp alleen niet goed waar ik niet duidelijk genoeg ben, waardoor je me niet helemaal begrijpt.
Je zegt:
"Omdat velen bang zijn voor verlies van leven en verlies van vrijheid leveren ze juist authentiek leven en authentieke vrijheid in."
Dat is precies wat ik zeg als ik schrijf: "Het probleem is dat mensen juist bereid zijn om zichzelf NIET te zijn, en hun aandacht te richten op iets dat NIET bestaat (de toekomst) vanwege vermeende belangen."
Oftewel mensen durven vaak zichzelf niet te zijn uit angst voor verlies.
Natuurlijk is de mogelijkheid om te zijn wie je bent en je leven te leven naar je eigen geweten het allerbelangrijkste dat er is. En daarbij hoort inderdaad onlosmakelijk het nemen van verantwoordelijkheid. Maar dat alles hoeft niet nagestreefd te worden. Het is niet iets dat misschien, ooit een keer mogelijk zal zijn. Die mogelijkheid heeft iedereen. En wel NU meteen.
En daarom zeg ik ook dat velen dat niet doen vanwege VERMEENDE belangen of vanwege de PERCEPTIE van belang. Dat is dan ook meteen de enige reden waarom mensen vaak niet hun eigen wetgever (het geweten) volgen, maar zich conformeren aan de wetten van een overheid. Vanwege angst voor de gevolgen.
Overheden hebben alleen macht omdat wij bereid zijn hun regels te volgen. En we volgen die regels alleen als wij denken daar belang bij te hebben. Waarbij belang vaak bestaat uit het vermijden van mogelijke negatieve gevolgen (angst).
Wij zijn het die overheden hun macht geven.
Ik heb al eens eerder een stukje geschreven over het begrip belang: http://pieterstuurman.blogspot.com/2010/01/belang.html
@ Henrik,
Banken en overheden zijn al heel lang met elkaar getrouwd. Al vanaf het moment dat die overheden de valsemunterij (fractionele reserve) van die banken legaliseerden.
Het was een verstandshuwelijk omdat die overheden dachten dat het aangaan van het huwelijk in hun belang was. Het huwelijksleven bleek er echter uit te bestaan dat overheden zich genoodzaakt zagen om als sloof voor die banken te werken.
Pieter,
Banken zijn de geldpers voor de overheden. Dankzij de banken, die de obligaties van de overheden kopen met fiatgeld, kunnen politici hun hobbies bekostigen.
De overheden zijn geen sloof, de rente is nog nooit zo laag geweest, in Japan hanteren ze zelfs 0% en in Europa en de VS is het niet veel hoger. Ze geven het als het ware gratis weg! Om maar te voorkomen dat de zaak implodeert. Maar dit kan natuurlijk niet eeuwig zo doorgaan, ergens eindigt dit sprookje.
"Natuurlijk is de mogelijkheid om te zijn wie je bent en je leven te leven naar je eigen geweten het allerbelangrijkste dat er is. En daarbij hoort inderdaad onlosmakelijk het nemen van verantwoordelijkheid. Maar dat alles hoeft niet nagestreefd te worden. Het is niet iets dat misschien, ooit een keer mogelijk zal zijn. Die mogelijkheid heeft iedereen. En wel NU meteen."
Precies! Jammer genoeg zijn velen zo bang dat ze geeneens doorhebben dat burgerlijke ongehoorzaamheid (het terugnemen van de verantwoordelijkheid) en in elk geval het in twijfel durven trekken van de oprechtheid van huidige overheidsregels de enige weg naar authentieke vrijheid en authentiek leven in het hier & nu is.
Het gaat niet om doelen bij de expressie van je authentieke zelf, maar om de bedoeling (intentie, geweten) achter dat gedrag.
Mijn excuses voor het misverstand, gelukkig ben ik imperfekt en in staat tot leren!
Ik ben inmiddels met interesse je andere inspiraties aan het lezen.
"Banken kunnen uit niets geld creëren, omdat zij het monopolie op gelduitgifte hebben gekregen van de overheden."
Vraag me weleens af hoe het zou zijn als we als samenleving zelf een eigen vorm van geld konden creëren, als we dat huwelijk van de banken en overheden zouden kunnen ondermijnen.
De banken drukken geld en samen met de overheid nemen ze de samenleving alles van waarde af.
Als we ooit met stukjes goud zijn begonnen om het ruilen handiger te maken, waarom zouden we dan nu ook niet een soortgelijk iets kunnen gaan gebruiken?
Dat gaat natuurlijk alleen werken als de lets, noppies, equis, gelres etc ook daadwerkelijk door degenen die de basisvoorzieningen verzorgen (voedsel, water, onderdak) worden geaccepteerd.
@ Saint,
"Het gaat niet om doelen bij de expressie van je authentieke zelf, maar om de bedoeling".
Prachtig! Die hou ik erin!
"Als we ooit met stukjes goud zijn begonnen om het ruilen handiger te maken, waarom zouden we dan nu ook niet een soortgelijk iets kunnen gaan gebruiken?"
Nu ja, met goud als basis voor geld is niks mis. De belangrijkste kenmerken voor een ruilmiddel is dat het schaars is, waarde van zichzelf heeft, universeel geaccepteerd wordt, homogeen is, gemakkelijk deelbaar, gemakkelijk op te slaan en mee te nemen en niet bederft.
Goud heeft wat dat betreft al die kenmerken!
Natuurlijk hoef je niet met goud rond telopen, bankpapier gedekt door goud en goud-rekeningen zijn voldoende om het betalingsverkeer gemakkelijk te maken.
Om te voorkomen dat banken misbruik gaan maken van hun functie is het wel belangrijk dat geen enkele bank het monopolie op gelduitgifte heeft. Een bankbiljet zou altijd een schuldbekentenis aan toonder moeten zijn (zoals het vroeger was). Je zou altijd bij elke bank het goud op moeten kunnen eisen (zoals vroeger). Dan wordt een bank wel gedwongen om niet al teveel biljetten uit te geven.
Je ziet nu ook wel waarom het mis is gegaan, doordat de centrale banken de inwisselbaarheid van goud hadden opgeschort kwam er een vrijbrief om maar raak bankbiljetten te drukken.
Maar goed, als ik nu zie hoe de valuta's hun waarde verliezen ten opzichte van goud, dan lijkt het alsof het vertrouwen in goud weer aan het toenemen is. Misschien gaan we op den duur vanzelf weer over op de goudstandaard.
Ik werk met plezier in het nu aan de toekomst.
Succes, Ben
Vanuit Crowd Power vindt plaats wat de Crowd wil laten plaatsvinden vanuit een innerlijke impuls, een innerlijk hartsverlangen. Energetische Sexualiteit, Supra Sex.
Dat is iets heel anders dan Crowd Sourcing, waarbij de Crowd gekanaliseerd wordt. Dat laatste voelt en is energetisch beperkend, duwend, en trekkend. Hier worden levenskrachten gekanaliseerd in plaats van dat ze vrijelijk mogen en kunnen stromen.
www.crowdpower.nl
Uit: het e-book 'De Werkelijkheid van het Overvloedsprincipe.nl
Mascha, best wel aardige site, ik lees het volgende:
"Bij crowd power is geld terug naar haar oorsprong: ze is weer ruilmiddel geworden: zij is er om ruimte te scheppen voor het leven van het leven."
Kijk, dat spreekt mij wel aan, geld met als enige functie het faciliteren van het ruilen, zoals het ooit bedoeld is. Dus niet als economische rekeneenheid, want geld op zich is geen welvaart, het is slechts ruilmiddel.
Ik erger me ook dood aan economen die met droge ogen beweren dat de economie niet gegroeid is als het BNP gelijk is gebleven of is gekrompen. Onzin! Het BNP wordt uitgedrukt in geld en geld is slechts een ruilmiddel, het zegt niks over de reële welvaart.
Crowd power lijkt nog het meest op de vrije wereld, waaraan mensen deelnemen omdat ze dat graag willen, niet omdat ze daartoe gedwongen worden. En waar mensen vrij zijn in hun doen en laten (met respect voor de medemens).
Tis niet voor niks dat creativiteit zich veel beter en sneller ontwikkeld in een vrije wereld.
Mascha,
Goede ideeën passen op één A4-tje, Crowdpower.nl heeft nogal wat pagina's nodig om het concept uit te leggen en ik begrijp het nog steeds niet. Ben bang dat ik niet de enige ben.
Wat dat betreft is het concept van de vrije wereld veel beter te begrijpen, er gelden maar een paar regels:
- iedereen mag vrij over zichzelf en de eigen voortbrengselen beschikken
- iedereen moet respect hebben voor de ander en zijn voortbrengselen
Keep It Simple!
"Wat dat betreft is het concept van de vrije wereld veel beter te begrijpen, er gelden maar een paar regels:
- iedereen mag vrij over zichzelf en de eigen voortbrengselen beschikken
- iedereen moet respect hebben voor de ander en zijn voortbrengselen"
Precies Hendrik!
Gij zult niet doden (en dus ook niet gedood worden).
Gij zult niet stelen (en dus ook niet bestolen worden).
Helemaal met je eens Pieter!
In de vrije wereld vinden transacties alleen plaats op vrijwillige basis. En je besluit ook geheel op vrijwillige basis of er bij een transactie sprake is van wederzijdse plichten. Dus als wij besluiten om te ruilen, dan heb we beiden de plicht om te leveren, tenzij we anders afspreken.
Belastingheffing is een lastige. Als we met z'n allen besluiten dat we de kosten van gemeenschappelijke voorzieningen samen dragen, dan heb ik daar vrede mee. Maar in vrijwel geen enkele democratie worden besluiten genomen op basis van unanimiteit, heel vaak is een 51% meerderheid al voldoende.
In de praktijk betekend dat dat een kleine meerderheid een grote minderheid kan domineren.
De wereld is inmiddels zo’n complexe heksenketel geworden van zich onderling bevechtende doelen, dat geen enkel doel meer echt haalbaar lijkt. Ieder doel loopt vast in de complexiteit van tegenstrijdige doelen.
Het mechanisme van de doelgedreven samenleving is daarmee eigenlijk failliet. Je zou het een ‘doelencrisis’ kunnen noemen. En zoals iedere crisis biedt deze crisis naast bedreigingen ook kansen. Het is aan ons om die kansen op te pakken of te laten liggen.
Hoe die toekomst er uit zal zien zullen we niet weten. Het zal steeds een verrassing zijn. Maar een prettige verrassing. Dat zal de wereld niet alleen een meer aangename plek maken, maar ook een meer verrassende plek.
-----------------------------------
Dit artikel is een echt een juweeltje. Het moet uitgeprint worden en iedere Nederlander worden gegeven. We leven inderdaad ook in een heksenketel. George Carlin noemt het wel een freakshow en als je in de VS bent geboren zit je op de eerste rij. En zo is het maar net. Het beste kun jij je inderdaad verbazen over het leven en er met verwondering ernaar kijken. Overigens hoeft een verrassing niet altijd aangenaam te zijn. Als je plotseling kanker blijkt te hebben en nog maar 6 maanden te leven is dat geen aangename verrassing. Hoewel je altijd kunt proberen het beste ervan te maken. Je zou dan juist wel nog datgene gaan doen wat je altijd wilde doen. In die zin zou het juist wel weer een aangename verrassing kunnen zijn.
Een reactie posten