Rijkdom

De meeste mensen denken dat rijkdom gaat over geld. Maar dat is natuurlijk niet zo.


Rijkdom gaat over arbeid. Geld is niets meer dan een tegoedbon voor arbeid. Je verkrijgt die tegoedbon door zelf arbeid te leveren, en je kunt er arbeid van anderen mee kopen. Geld dat je bezit, vertegenwoordigt dus arbeid die je in het verleden geleverd hebt, en daarmee heb je arbeid die in de toekomst geleverd gaat worden tegoed. Maar zo word je natuurlijk niet rijk.

Alle prijzen van alle producten en diensten die je kunt kopen, bestaan uit arbeid (plus winst, maar daarover verderop meer). Grondstoffen zijn immers gratis en door de natuur geschonken. Pas wanneer er arbeid aan wordt toegevoegd, door ze bijvoorbeeld op te graven, krijgen ze een geldwaarde. En dat is logisch want geld vertegenwoordigt arbeid. Voor iedere euro of dollar die in omloop is, heeft iemand gewerkt.

Meer dan 90% van alle rijkdom op de wereld is in het bezit van 1% van de wereldbevolking. Dat houdt dus in dat er voor de overgebleven 99% van die wereldbevolking maar 10% overblijft om te verdelen. Daarom leven de meeste wereldburgers in armoede. Toch is alle rijkdom (arbeid dus) geleverd door die 99%. En dat houdt dus in dat de gemiddelde wereldburger zo’n 10 uur arbeid moet leveren om er één uur arbeid voor terug te kunnen kopen. De rest (negen uur) komt ten goede aan die één procent van de wereldbevolking. En die één procent noem ik hier voor het gemak: de elite.

De rijkdom van die elite bestaat ook uit arbeid. Arbeid uit het verleden: hun paleizen, limousines en jachten waarvan ze kunnen genieten als ze daar zin in hebben. Maar die rijkdom bestaat ook uit arbeid die in de toekomst geleverd gaat worden. In de vorm van een tegoedbon voor arbeid: geld.

De rijkdom van de elite bestaat dus ook uit arbeid. Alleen niet hun arbeid. Het verschil tussen de elite en de rest van de wereld, is dat de elite niet voor haar rijkdom werkt of gewerkt heeft. Die rijkdom bestaat namelijk uit arbeid die anderen geleverd hebben of nog gaan leveren. Omdat een dag maar 24 uur heeft, is het onmogelijk om 90.000 (negentigduizend) procent meer arbeid te leveren dan gemiddeld. De rijkdom van de elite kan dus alleen maar bestaan uit arbeid van anderen.

Om jezelf de arbeid van anderen toe te eigenen, bestaan er verschillende methoden. De eerste methode is ouderwetse slavernij. Je vangt wat negertjes in Afrika, en die laat je werken. En de vruchten van hun arbeid zijn voor jou, en niet voor de negertjes.

Maar de moderne manier om arbeid te stelen, bestaat uit drie componenten: rente, belasting en winst. En dat lijken drie verschillende dingen, maar ze zijn het niet. Het is allemaal rijkdom die bestaat uit gratis arbeid. Dat wil zeggen: gratis voor de elite, niet voor degenen die de rijkdom gegenereerd hebben door ervoor te werken (de rest van de wereld). En voor gratis arbeid bestaat een ander woord: slavernij. Deze keer in een modern jasje.

Rijkdom kan dus alleen maar bestaan uit slavernij.

Mensen komen niet zomaar uit zichzelf de vruchten van hun arbeid aan de voeten van de elite brengen. Daarvoor moet die elite dus een systeem bedenken. Eén van die systemen is rente.

De elite bezit zelf de banken, en kan dus geld maken uit het niets. Toch drukken niet zomaar geld en stoppen ze dat in hun eigen portemonnee. Nee, dat zou geen zin hebben, want dan vertegenwoordigt dat geld geen arbeid, en dan is het waardeloos.

Wat ze doen is het volgende: ze maken het geld uit niets (zonder er zelf arbeid aan toe te voegen: ze veranderen een getalletje in en computer of geven anderen de opdracht bankbiljetten te drukken), en lenen dat vervolgens uit. Tegen rente. Bijvoorbeeld aan jou.

Jij leent dat geld om een huis te laten bouwen. Je huurt een aannemer in, die levert de arbeid, en jij geeft het geld dat je van de bank leende aan die aannemer. Vervolgens ga jij in dertig de lening en de rente terug te betalen aan de bank. In die dertig jaar betaal je (gemiddeld) drie keer zoveel terug als je geleend hebt vanwege de rente. Als die rente jou 50% van je inkomen kost, dan moet je daar dus 15 jaar voor werken. Nu heeft dat geld waarde gekregen omdat jij daarvoor 15 jaar arbeid geleverd hebt. Terwijl de bank er niets voor deed. Al het geld dat jij de bankier betaalt, is pure rijkdom voor die bankier. Hij kan er nu iedere vorm van arbeid (een villa, een jacht, bedienden etc.) voor kopen die hij maar wil. Zonder dat hij er iets voor gedaan heeft. Jij hebt, door te werken, zijn rijkdom geleverd. Je bent 15 jaar slaaf geweest.

Maar jij bent niet de enige die geld nodig heeft. Dat heeft de overheid ook. Dus leent die overheid dat van de bankiers. Die bankiers maken dat geld vervolgens uit het niets en lenen het uit. Maar dat doen ze alleen uit als er een onderpand tegenover staat. En dat onderpand bestaat uit het enige bezit waarover de overheid beschikking heeft: jij en ik, de burgers van het land. Wij zijn het onderpand. Het geleende geld moet worden terugbetaald met rente. Alleen betaalt die overheid dat niet zelf, maar dat doe jij. In de vorm van belastingen. En daarvoor je moet dus weer arbeid leveren. Als je gemiddeld 50% van je inkomen aan belastingen betaalt, ben je 6 maanden per jaar slaaf. En via het omweggetje dat overheid heet, komt de rijkdom dus weer bij de bankier. Dat is de reden waarom overheden nooit rijkdom bezitten (er is altijd tekort) en de bankiers van de wereld bijna alle rijkdom bezitten.

Iedereen denkt te weten dat bedrijven winst moeten maken. Maar waarom? Als iedere medewerker, inclusief de directeur, zijn salaris (arbeidskosten) ontvangt, waarom moet er dan nog geld overblijven? Winst wordt betaald door consumenten, en die consumenten betalen dat met het geld dat ze met hun arbeid verdiend hebben. Het zijn de werknemers (die tevens de consumenten zijn) die de winst betalen. En die winst wordt op een keer uitgegeven: er wordt nieuwe arbeid voor gekocht (bijvoorbeeld een privé-vliegtuig voor de grootaandeelhouder). Iedere keer als er een product of dienst met winst wordt verkocht, komt die winst ten goede van iemand die er geen arbeid voor geleverd heeft, maar er wel arbeid voor kan terugkopen. Winst is, net als rente en belasting, geld waar geen arbeid tegenover staat, maar waarvoor wel toekomstige arbeid geleverd gaat worden. Het is dan ook niet vreemd dat de sleutelposities bij zowel de banken als bij de machtige corporaties allemaal worden ingenomen door die ene procent die geen arbeid levert, maar wel de vruchten plukt van de arbeid van anderen: de elite.

Winst bestaat, net als belasting en rente, uit gratis arbeid. Arbeid die geleverd wordt zonder dat degene die de arbeid levert er iets voor in ruil krijgt. Arbeid van velen die ten goede komt aan enkelen. En dat leidt tot rijkdom van die enkelen. Rijkdom bestaat uit diefstal van arbeid en dus uit slavernij, en iedereen weet dat slavernij crimineel is. Dat maakt de allerrijksten tot de grootste criminelen ter wereld. Misschien moeten we daar nog eens aan denken als we weer vol bewondering naar de villa’s, jachten, Ferrari’s en privat-jets van de ‘succesvollen’ staren, maar vooral ook wanneer deze types door onze overheid en haar media geportretteerd worden als de drijvende krachten achter de ‘economie’. Die voor ‘werkgelegenheid’ zorgen. Het ontmaskert die overheid als collaborateurs aan deze misdaad.

Het zijn juist deze rijken die ongelimiteerd parasiteren op de arbeid van anderen, en die daarmee de veroorzakers zijn van permanente en groeiende schaarste. Simpelweg omdat (gemiddeld) 90% van alle arbeid ten goede komt aan 1% van de wereldbevolking: de elite. En dat is een scheefgroei die alsmaar schever groeit: de rijken worden steeds rijker en de armen steeds armer.

Zowel hun rijkdom als onze armoede worden gegenereerd door onze arbeid. En zo werken wij zelf aan onze eigen slavernij.