Gelukkig 2019

Het is 31 december. Ik rij over de snelweg terug naar huis. Omdat het oudjaar is, mogen we vandaag om 4 uur naar huis in plaats van om 6 uur, zoals gebruikelijk. Ik kijk over de velden en zie in de verte mijn geboortedorp liggen. Ik zie de kerktoren. Ik ben er al jaren niet meer geweest. Over een paar kilometer zal ik langs de afslag rijden. Misschien volgend jaar.

Mijmerend probeer ik me een voorstelling te maken van wat het nieuwe jaar gaat brengen. Voor het derde jaar op rij droom ik over PrivLev 4. Ik zit al jaren in 3. Mijn IDChart gaf gisteravond 4 op SecLev, dus dat moet genoeg zijn. Mijn eindejaarsgesprek was ook redelijk goed, dus als ik komend jaar mijn WorkLev ook op 4 kan krijgen, dan kan ik me volgend jaar om deze tijd verheugen op een jaar vol nieuwe mogelijkheden. Ik zal dan wel een zwaar jaar tegemoet gaan, zeker 60 uur per week werken, en dan nog de CivServ erbij, maar PrivLev 4 zal dat allemaal de moeite waard laten zijn.

Eindelijk shoppen in Food4. Sommigen beweren dat de maandelijkse HealthShot in 4 ook anders is. Veel beter. Een hoger HappyLev. Maar het meest fascinerend is nog Access4. Ik droom er al een tijd over. Over de wereld die voor me open zal gaan op de dag dat ik Access4 voor het eerst zal openen. Dat ik zal weten wat er in de wereld echt gebeurt. En aan de andere 4-Levers kan vragen wat er allemaal bestaat. Ze zeggen dat 4-Levers gewoon vrij kunnen communiceren. En veel vrijer kunnen reizen. In ieder geval kan ik dan eindelijk eens de afslag naar mijn geboortedorp nemen want dat is tenslotte een 4-Exit. Misschien wonen mijn ouders daar nog.

Hoeveel extra GloCu het zal opleveren weet ik niet. In ieder geval zal het leven een stuk comfortabeler worden. Misschien na een paar jaar een grotere woning huren. Vorige week sprak ik een oude klasgenoot. Hij zat in 4. Ik had hem sinds de oorlog niet meer gezien. Ja, de oorlog, dat lijkt lang geleden. Zes jaar pas, maar het lijkt een eeuw. Ik kan me niet meer voorstellen dat je toen gewoon in je auto kon stappen en zomaar overal heen kon rijden. Ongelofelijk gevaarlijk natuurlijk. Maar daar leek toen niemand zich zorgen over te maken. Wat waren we primitief! Zoiets zou nu volkomen onmogelijk zijn. Ik stel me voor dat ik zomaar ergens naartoe ga en daar 2-Levers tegen zou komen. Ik zou onmiddellijk afgemaakt worden. Ik heb al in geen jaren meer een 2-Lever gezien, maar alleen de voorstelling ervan bezorgt me al kippenvel van angst.

De oorlog was verschrikkelijk. Zoiets mag nooit meer gebeuren. En het zal nooit meer gebeuren. Het complete Midden-Oosten van de kaart geveegd. Omdat toen iedereen gewoon zijn gang kon gaan. Als de terroristen die alles op hun geweten hebben toen beter gecontroleerd waren, zoals nu door de GlobGov, dan was het nooit gebeurd. Wat er met steden als Amsterdam en Rotterdam (en de rest van de wereld) gebeurd is, hoop ik uit te vonden als ik in 4 zit. Dan krijg ik News4.

Uiteraard mocht hij er niks over zeggen (hij wil echt niet terug naar 2), maar mijn oude klasgenoot was zichtbaar gedeprimeerd over zijn degradatie, dus (zo denk ik maar) moet het verschil tussen 3 en 4 groot zijn. In ieder geval meer CarbCred. Dat heb je natuurlijk ook wel nodig in Access4, anders kun je nog nergens heen met de auto, maar het lekkerste lijkt me om iedere dag een douche te kunnen nemen en de hele winter het huis te verwarmen. Nu haal ik soms in het donker wat hout uit het bos om in het kacheltje te doen, maar als dat ontdekt wordt, kan ik naar 4 fluiten. Misschien degradeer ik dan zelfs naar 2. Maar met dit weer is wat extra warmte wel lekker. Vooral als de kinderen thuis zijn, zoals op eerste kerstdag en nieuwjaarsdag. Dan wil ik dat ze het naar hun zin hebben. Ik zie ze tenslotte pas weer met Pasen. Kleine Barack is al weer 9. De tijd vliegt.

Ik neem de afslag naar mijn woning en word wakker uit mijn dagdroom. Het licht brandt al, zie ik. Het zal vanavond pas om half 1 uitgaan! Ik neem me voor ervan te gaan genieten.

Bijna 2019…