dinsdag 26 mei 2020

Zijn vaccins veilig?


Zijn vaccins veilig? 


Dat is een onzinnige en irrelevante vraag. Hij is simpelweg niet correct te beantwoorden. 



Het is vergelijkbaar met vragen "zijn ambtenaren oprecht?". Of "zijn mensen aardig?". Het woord "ambtenaar" of "mens" zegt helemaal niets over oprechtheid of aardigheid. Het woord "vaccin" zegt helemaal niets over veiligheid.



Zijn pillen veilig? Dat hangt ervan af wat erin zit! Het begrip "pil" zegt niets over de samenstelling ervan. 



Of vaccinaties veilig of onveilig zijn, wordt bepaald door de inhoud ervan. En de inhoud wordt bepaald door degene die het vaccin samenstelt. 



De bewering achter een vaccin is dat het ons beschermt tegen ziekte, en dus een positieve bijdrage levert aan onze gezondheid. Die bewering kan juist of onjuist zijn. 



Als de bewering onjuist is, dan is het vaccin dus slecht voor onze gezondheid. Er zij dan twee mogelijkheden:

1 - De samensteller van het vaccin heeft goede bedoelingen, maar heeft fouten gemaakt.
2 - De samensteller/verkoper van het vaccin heeft andere bedoelingen dan hij beweert.


Het is voor onszelf onmogelijk om te weten wat de samenstelling van een vaccin is. We hebben dus geen andere keuze dan af te gaan op beweringen van de samenstellers en de verkopers ervan. 



Het criterium is dus: hebben we vertrouwen in de vakbekwaamheid en de oprechtheid van de aanbieders? En dat is een uiterst belangrijke vraag, want onze gezondheid staat op het spel. 



Wanneer iemand ons een pil aanbiedt, en beweert dat die pil heilzaam is, zouden we hem dan zonder blikken of blozen doorslikken? Zonder te weten wat erin zit? En zonder zeker te weten of de aanbieder het beste met ons voorheeft? Of zich vergist? Of wellicht andere bedoelingen heeft?



Wanneer we ons een vaccin laten inspuiten, zonder zelf te kunnen controleren wat de samenstelling en de werking ervan is, dan maken we ons extreem kwetsbaar voor fouten of onoprechte bedoelingen van de verstrekker van het vaccin. Dat betekent dat we erg terughoudend zouden moeten zijn voordat we zoiets toestaan. 



Zou de verstrekker fouten gemaakt kunnen hebben? Of erger: zou de verstrekker belang kunnen hebben bij het toedienen van schadelijke stoffen? 



Op dit moment zijn het overheden en farmabedrijven die vaccins promoten. Uitsluitend als we die overheden en farmabedrijven als 100% vakbekwaam, oprecht en betrouwbaar beschouwen, zouden we kunnen overwegen om ze toestemming te geven ons te laten inspuiten met (voor onszelf) oncontroleerbare stoffen. We vertrouwen dan volledig op onze inschatting van de betrouwbaarheid van de aanbieders. 


En die inschatting kunnen we alleen maken op basis van de ervaringen die we hebben met overheden en farmabedrijven. Als die zich altijd als volledig betrouwbaar hebben bewezen, en we daar dus louter uitstekende ervaringen mee hebben, dan zouden we het accepteren van zo’n vaccin kunnen overwegen. Het is dan aan ieder individu zelf om daar een afweging in te maken en een besluit over te nemen. 


Maar als die overheid het accepteren van een vaccin verplicht wil maken, of dreigt met uitsluiting bij weigering, dan zouden alle seinen op rood moeten staan. Als het weigeren van een vaccin redelijkerwijze onmogelijk wordt - bijvoorbeeld via wetgeving - dan bestaat er geen goede mogelijkheid meer om onszelf in bescherming te nemen tegen fouten of onoprechte bedoelingen. 


En zelfs al zouden de huidige overheid en de farmabedrijven uitsluitend goede bedoelingen hebben (wat me een erg naïeve overtuiging lijkt) en uitsluitend foutloze, veilige vaccins promoten, dan nog is dat slechts een momentopname. Als wetgeving die het aanvaarden van vaccins verplicht stelt er eenmaal is, dan kunnen we niet meer terug. Dan kunnen toekomstige regeringen, overheden en fabrikanten ons letterlijk inspuiten met wat ze maar willen. En met die toekomstige instanties hebben we nog geen enkele ervaring. 


Het levensgrote gevaar van verplichte vaccinaties, zit hem dus niet primair in de samenstelling bestaande vaccins maar in het verdwijnen van de mogelijkheid vaccins te weigeren. Ook als die samenstelling verandert en wel schadelijk (of nog schadelijker) wordt. Ook als we (nu of in de toekomst) te maken hebben/krijgen met onoprechte regeringen. Ook als we de farmabedrijven, overheden, en de samenstelling van de afgedwongen vaccinaties niet meer vertrouwen. 


Het werkelijke gevaar is dus het verdwijnen van de mogelijkheid het zelf te beoordelen, en daarop onze beslissing te baseren. Al was het maar omdat vaccins in ieder geval schadelijk KUNNEN zijn. 



donderdag 21 mei 2020

Wat is het doel van de corona-campagne?



Iedereen met een werkend waarnemingsvermogen, heeft inmiddels gezien dat de wereldwijde corona-campagne niets met volksgezondheid te maken heeft.
Wat is dan WEL de bedoeling? WAAROM deze wereldwijde campagne? Met welk doel?







Het doel is totale herinrichting van de wereld. Gebruik makend van beschikbare technologie.

Stap voor stap:

1- Het vernietigen van alle bestaande sociale en economische structuren
2- De gehele mensheid daarmee in totale schaarste en ontreddering brengen
3- Vervolgens introduceren van centrale/digitale rantsoenering (absoluut bestaansminimum). Van leven naar overleven. Het systeem bepaalt wie overleeft en wie niet
4- Het massaal uitdunnen en verzwakken van de wereldpopulatie via vaccins en verhongering
5- Het installeren van de digitale dictatuur. Voor ieder individueel gedrag/consumptie is digitale toestemming/toegang vereist
6- Totale digitale surveillance, op individueel niveau. Uitsluiting als bestraffingsmethode. Ongewenst gedrag? Geen toegang tot levensbehoeften! Ongehoorzaamheid = Sterven
7- Overbodig maken van handhaving door politie en justitie. Het digitale systeem is bepalend. Nee is nee. Met een computersysteem valt niet te discussiëren
8- Het centrale digitale systeem bestuurt alle mensen. Privileges voor gehoorzame mensen. Uitsluiting voor ongehoorzame
9- De bestuurders zijn anoniem, en bevinden zich aan de andere zijde van de digitale muur. De wereld wordt door hen digitaal geregeerd vanaf één plek. Één wereldregering dus
10- Alle mensen op de wereld, worden vanaf één centrale plek bestuurd. Zonder de mogelijkheid zich daaraan te onttrekken of er effectief bezwaar tegen te maken
11- Afschaffen van geld, en vervangen door toegekende of afgenomen privilegepunten op basis van gewenst/ongewenst gedrag
12- Totale centrale controle van ieder individu op de wereld. De eigenaren van het systeem bepalen via de technologie hoe en waar iedereen woont, welk werk hij/zij doet, wat hij/zij buiten het werk doet, wat hij/zij consumeert en wanneer, en wat hem/haar is toegestaan. En wat niet.


Om dit mogelijk te maken, moet de samenleving eerst worden vernietigd. Wie een nieuw gebouw wil neerzetten, moet het bestaande immers eerst slopen. De corona-campagne is de start van de sloop. De maatregelen zullen de gewenste ineenstorting veroorzaken. De ineenstorting zal een ongekende humanitaire ramp veroorzaken. De humanitaire ramp zal het nieuwe systeem "rechtvaardigen".

Alleen onze massale weigering mee te gaan met de maatregelen, kan dit scenario voorkomen. Het goede nieuws is, dat we daartoe op ieder moment kunnen besluiten. Het eindresultaat wordt dus door ons bepaald.

dinsdag 5 mei 2020

Vrijheid moeten we zélf bewaken





“Een bevolking die haar vrijheden en verworvenheden niet actief bewaakt, valt altijd en onherroepelijk ten prooi aan dictatuur”.

Hoewel hij deze zin nooit letterlijk heeft uitgesproken, schuif ik hem graag in de schoenen van George Orwell. Voor mij vat deze zin de essentie van zijn werk en zijn boodschap uitstekend samen.

Het betekent dat de bevolking altijd zélf verantwoordelijk is voor de bewaking van haar eigen vrijheid. Instituties en personen met zeggenschap over anderen (wat de definitie is van macht) zullen immers altijd méér macht willen. Het is hun business. Precies zoals varkenshouders altijd méér controle over het gedrag en de productiviteit van hun varken nastreven, streven de “menshouders” dat per definitie na over de bevolking.

De enigen die hier grenzen aan kunnen stellen, zijn de leden van de bevolking zelf. Er is dus altijd sprake van een spanningsveld tussen tegengestelde belangen. Die van mensen en die van de menshouders.

Privacy

Wij (de bevolking) hebben regering en overheid krachtige instrumenten in handen gegeven. Het idee daarachter is dat een slagvaardig bestuur die instrumenten nodig heeft om het land efficiënt te kunnen besturen. In het belang van de bevolking.

Maar daarin schuilt ook een groot risico. Diezelfde instrumenten kunnen ook worden ingezet tegen de bevolking. Wetgeving, handhaving en bestraffing kunnen immers ook worden ingezet als instrumenten voor het vergroten van de zeggenschap en de macht van de bestuurlijke klasse, ten koste van de vrijheden en verworvenheden van die bevolking. Onze menselijke geschiedenis staat letterlijk bol van dit verschijnsel.

In het verleden hebben mensen daarom grenzen gesteld aan overheidsbemoeienis. Dat kwam omdat die mensen door schade en schande hadden geleerd dat het zeer verstandig is om een overheid op een gezonde en veilige afstand te houden. En dus een mate van privacy te waarborgen. Tot hier en niet verder! Met wat de overheid niet weet, kan ze zich immers ook niet bemoeien. Met wat ze wel weet, zal ze zich bemoeien.

Privacy is dus niet primair een moreel thema, maar eerst en vooral een praktisch onderwerp: het op veilige afstand houden van een overheid. Een overheid die beschikt over krachtige dwangmiddelen. En daarmee letterlijk gevaarlijk kan zijn.

Overheden die beweren dat onze gegevens bij hen altijd in veilige handen zijn, liegen dus per definitie. Ze zijn erop uit de grenzen aan hun macht op schuiven. In hun voordeel en dus in ons nadeel. Bij overheden is ons private leven juist in de onveiligst denkbare handen. Omdat zij alle middelen hebben om er misbruik van te maken.

Albert Heijn kan ons niet dwingen om haar producten af te nemen op straffen van boetes. De overheid wel. Shell kan ons niet dwingen te gehoorzamen en ons gevangen zetten als we dat niet doen. De overheid wel. Unilever kan geen gelegitimeerd geweld op ons loslaten als ons gedrag hun niet bevalt. De overheid wel.

Privacy IS bescherming tegen de overheid. Daar komt het hele begrip privacy vandaan. Het is de betekenis ervan.

Veiligheid en gemak

Regeringen en overheden (machthebbers) zullen dus altijd proberen hun macht en zeggenschap over de bevolking te vergroten. Het is - zoals Orwell ook volkomen terecht aangeeft - inherent aan hun aard. Het is de onvermijdelijke keerzijde van een samenleving die zeggenschap verleent aan bestuurders.

Die bestuurders kunnen het vergroten van hun macht over de bevolking niet al te openlijk afdwingen, want dat zal op weerstand stuiten. Verhulde methoden zijn dus noodzakelijk.  

Om de bevolking bereid te krijgen haar vrijheden verder in te leveren, moet die bevolking daartoe verleid worden. En die verleiding gebeurt altijd onder de argumenten “veiligheid” en/of “gemak”.

- Het uitbannen van contant, anoniem geld zal een enorme aderlating betekenen voor onze vrijheden. Overheden en banken krijgen daarmee volledig inzicht in ons individuele bestedingspatroon en kunnen vervolgens dwang inzetten door middel van individuele uitsluiting tot specifieke producten en diensten.  Maar ook voor het afstraffen voor ieder ander ‘ongewenst’ gedag. Bijvoorbeeld zoiets eenvoudigs als op een terras zitten, of bij oma op bezoek gaan (zoals nu het geval is). Niet gehoorzaam? Geen toegang! Om de bevolking digitaal betalen te laten accepteren, wordt pinnen gepromoot. Onder de argumenten “veiligheid” en “gemak”.

- Het uitrollen van het 5G netwerk, geeft de overheid beschikking over een uiterst krachtig technologisch instrument om nog veel dieper door te dringen in ons private leven, en om zich daar vervolgens mee te gaan bemoeien. Om iedereen, tot in de meest intieme details van ons leven, te controleren en ons gedrag af te dwingen. Het wordt verkocht onder de argumenten van “razendsnel internet” en “niet achterop raken bij de wereldeconomie”. Ook hier onder de argumenten “gemak” en “veiligheid”.

- Het verplicht maken van vaccinaties geeft de overheid toegang tot de chemische privacy van ons lichaam. Dwangmedicatie is het ultieme machtsmisbruik. Het vernietigt letterlijk de laatste grens van onze privacy: de zeggenschap over ons lichaam. Het is dan ook levensgevaarlijk. Desondanks wordt het verkocht onder het argument “veiligheid”.

Met name het argument “veiligheid” is dus een erg effectief middel om mensen te verleiden om afstand te doen van hun vrijheden. Om die reden zullen overheden het verlangen naar veiligheid altijd proberen te stimuleren.

De meest efficiënte manier daarvoor, is de perceptie van onveiligheid te vergroten. Hoe onveiliger mensen zich voelen, hoe groter het verlangen naar veiligheid immers wordt. En hoe groter de bereidheid tot het afstaan van vrijheid in ruil voor die “veiligheid”.

De corona-crisis

De huidige ‘corona-crisis’ is hier een schrijnend en kolossaal voorbeeld van. Nu mensen extreem bang (gemaakt) zijn, verlangen ze dusdanig naar veiligheid, dat ze bereid zijn al hun vrijheden ervoor in te leveren. Wanneer een bevolking vrijwel al haar vrijheden heeft afgestaan, is er sprake van dictatuur.

Regeringen en overheden over (vrijwel) de hele wereld hebben, in samenwerking met de reguliere media, een mondiaal angstoffensief opgezet. “Noodsituaties” zijn uitgeroepen, en die moeten een rechtvaardiging geven om fundamentele rechten en vrijheden te overrulen onder het excuus van “overmacht”. En dat terwijl alle feiten en cijfers aangeven dat de impact van corona niet significant anders is dan die van een jaarlijks griepseizoen.

Zonder het geloof van de bevolking in een uitzonderlijk gevaar van corona, zouden de huidige maatregelen volledig ondenkbaar geweest zijn. In een normale situatie zouden we er niet over piekeren om mee te gaan met maatregelen als beroepsverboden, verbod elkaar op te zoeken, afgesloten grenzen,  verplichte isolatie (lees detentie), censuur, oproepen tot elkaar aangeven bij autoriteiten, etc. En zelfs elkaar vriendelijk de hand schudden, is op draconische straffen komen te staan.

Allemaal verschijnselen die eerder associatie oproepen met een fascistische dictatuur dan met vrijheid. Allemaal maatregelen die de zeggenschap van de macht in één klap extreem vergroten, en dus ten koste gaan van onze vrijheid. Meegaan in deze ontwikkeling, betekent dus dat we geloven dat fascisme en dictatuur bescherming kunnen bieden tegen gevaar en bedreiging. Maar daarmee houden we geen rekening met de extreme gevaren van dat fascisme en die dictatuur zélf. En dat is de mensheid in het verleden al erg vaak, erg duur komen te staan.

Tenslotte

Orwell had volkomen gelijk toen hij zei dat het bewaken van onze vrijheden de verantwoordelijkheid, en dus de taak van de bevolking zélf is.  Daarvoor is het nodig dat we begrijpen hoe de macht te werkt gaat. Om te voorkomen dat we ons, voor de zoveelste keer, laten misleiden en onderwerpen. 

Als we beseffen hoe inbrekers te werk gaan, kunnen we ons huis beter beschermen. Als we begrijpen hoe machthebbers te werk gaan, kunnen we onze vrijheid beter bewaken.

Want als we dat nalaten, of niet opmerken, zullen we (ook nu weer) onherroepelijk ten prooi vallen aan dictatuur.

- Dit artikel in eerder verschenen in De Andere Krant, editie Vrijheid, 5 mei 2020. deanderekrant.nl