De situatie is deze: we willen meer controle over de wereld en dus meer macht over die wereld. De mogelijkheden van het bestaande monetair/financiële systeem als machtsmiddel lopen op hun einde. Ze zijn uitgemolken. Als we verder willen dan moet het systeem radicaal anders. Er moet een systeem komen dat ons veel meer controle, en dus meer macht geeft. Zo'n systeem is tegenwoordig door de beschikbaarheid van alle nieuwe technologie heel goed mogelijk. Maar zo'n systeem zal niet zonder meer geaccepteerd worden. Wat gaan we doen?
Mensen zijn nogal gehecht aan het bestaande systeem. Dat hebben we zelf zo geregeld door iedereen gedurende vele jaren te vertellen dat het systeem goed is, en dat het welvaart brengt. Maar die gehechtheid staat ons nu in de weg. We kunnen het systeem daarom niet zomaar vervangen. Bovendien, we kunnen niet openlijk zeggen dat we een nieuw systeem willen dat ons alle macht geeft, en dat dus het volk nog machtelozer maakt dan het al is. Daarin zullen mensen niet meegaan.
Het nieuwe systeem kan alleen werken als mensen erin geloven en er daarom in mee willen gaan. Onze macht bestaat immers nergens anders uit dan uit de gehoorzaamheid en meegaandheid van de massa. En die massa zal alleen meewerken aan het nieuwe systeem als ze daarin gelooft. Daarvoor moeten we dus een strategie hebben.
Dus: eerst moet die gehechtheid aan het bestaande systeem vervallen. Op zich is dat niet moeilijk. Wij staan immers aan het roer van het systeem, dus wij kunnen de boel gewoon laten vastlopen, als we dat willen. Maar wij willen de schuld niet krijgen. Want dan zal het volk ons niet de gelegenheid geven om het nieuwe systeem te implementeren. Het moet dus anders.
Wat we doen is dit: we onttrekken geld aan het systeem. Dat leidt tot armoede en ellende. In onze media geven we banken en landen (die van ons zijn, maar het publiek beseft dat niet) de schuld van die armoede. Ondertussen roepen we steeds dat we er alles aan doen om de problemen op te lossen. We laten het zo ver oplopen dat er onvrede ontstaat. En die onvrede leidt tot protesten en zelfs tot opstanden tegen die banken en landen. Ondertussen laten we de armoede en ellende verder groeien.
We laten die protesten en opstanden uitgebreid onder de aandacht komen via onze media. Daardoor raken steeds meer mensen ervan overtuigd dat het inderdaad aan de banken en landen ligt, en sluiten steeds meer mensen zich aan bij het protest. We wachten rustig tot het uit de hand loopt, en er veldslagen ontstaan tussen de bevolking en leger en politie. Ondertussen laten we de ellende en armoede nog verder oplopen.
Dan komt vanzelf het moment dat iedereen ervan overtuigd is dat het huidige systeem niet meer werkt. Dat iedereen zodanig geraakt wordt door de ellende, de armoede en de onlusten, dat het volk zelf om verandering roept. Pas dan treden we naar buiten.
En dan zeggen we: 'Dit kan zo niet langer doorgaan. De mens is hebberig en egoïstisch, en kan blijkbaar niet omgaan met de vrijheden van het bestaande systeem. Het moet anders. Het moet zodanig anders dat dit nooit meer kan gebeuren!!'
Om de protesteerders tegemoet te komen, geven we een aantal vervangbare topfunctionarissen de schuld van de crisis. En die functionarissen offeren we publiekelijk op. Zo krijgen de protesterende mensen het gevoel dat we naar ze luisteren.
We roepen: 'Om te voorkomen dat het nog ooit zal gebeuren, is meer controle nodig. We moeten een nieuw systeem krijgen. Een systeem dat het onmogelijk maakt dat zoiets nog eens kan gebeuren!'
En uiteraard werpen we onszelf (of beter: onze woordvoerders en stromannen - wijzelf blijven liever achter de schermen) op als degenen die de wereld redden, als degenen die naar het volk luisteren, en dus als degenen die de controle moeten uitvoeren.
We zeggen: 'Er moet een nieuw systeem komen dat centraal geleid en gecontroleerd wordt. Een systeem waaraan iedereen zich zal moeten conformeren om te voorkomen dat de hebberigheid en het egoïsme opnieuw de overhand krijgen. Want dit mag nooit meer gebeuren!!'
En het publiek zal het omarmen. Het is de ellende meer dan zat.
En wij hebben dan wat we willen. Totale centrale controle, en dus totale centrale macht (bij ons), over een systeem waaraan iedereen moet gehoorzamen ('voor jullie eigen bestwil!'). En onze macht bestaat nou eenmaal nergens anders uit, dan uit de gehoorzaamheid van iedereen (het is voor ons maar goed dat mensen dit niet begrijpen, dus dat houden we graag zo...).
Eigenlijk een simpel, maar doeltreffend plan. Nu maar hopen dat zoveel mogelijk mensen zich gaan aansluiten bij de protesten, zodat we verder kunnen. We zullen er, op de juiste momenten, nog eens een paar items in het journaal aan wijden.